Alle inzendingen over houden van

éénmaal op de rails is het een fluitje van een cent en in beweging geen houden aan…

vandaag een voorzichtig rondje door zonbegoten wintertuin het allereerste lentezwemen roept mij als een magneet de knoppen in de heesters vertellen van het komend zwellen het mos dat zich verspreidde negeer ik met mijn ogen de puntjes van de krokussen houden voorlopig de adem in…

Als ik denk ik houd van jou dan bruist het in mijn hart zoveel gezichten namen lieve momenten al ging het mis elk een plaatsje apart maar waar juist die ene zijn naam schreef in onuitwisbare inkt is mijn gebleven…

beneden doet het pijn niet om uit te houden kloppend hangt het zielig te zijn de dokter kijkt schrik in zijn ogen je hebt een Spaanse kraag het is een flinke Spáánse kraag? we zijn in Frankrijk geweest met acht stellen reuze gezellig…

De Britten hebben forse achterwerken De stoeltjes op het strand zijn vaak te klein Gelukkig dat er nog tweezitters zijn Zo houden ze het vet binnen de perken Zo’n dikke reet komt door de “common wealth” Dus met wat “common sense” naar “common health”…

Alles verdwijnt behalve de nacht, en de sterren houden de wacht.…

is jouw hart gebroken in zoveel stukken dat van een ander houden niet meer gaat lukken?…

Het is niet vast te houden net zo min als de wind of de wolken. Het is goed zo.…

Groot is hij sterk is hij bijdehand is hij sociaal is hij gezond is hij mooi is hij intelligent is hij Hij is mijn kind hij is mijn zoon hij is mijn trots hij is mijn leven hij is waar ik van hou Houden van je kind met zijn tekortkomingen met zijn tegenslagen met zijn frustraties met zijn keuzes in het leven Kanjer ik hou van…

in stappen meten ze passen spreken wat woorden maar die gaan verloren tegen de wind zij lachen met handen in liefdesbestanden vingers typen nog letters maar eigenlijk zonder belang de icoontjes die sluiten beelden hun taal houden de wereld zo buiten…

Misschien steek je er nog een op als de spanning maar dan nog ik zal het zwarte stuk papier in de lucht houden zodat je het te zien krijgt.…

Als er geen verlies of winst wanhoop noch hoop was probeerde ik me toch altijd aan iets vast te houden. Wat het was wist ik niet precies, vaak dan meer het is iets in mij dat gloeit en warm is, dat wil delen. Iets wat wil bloeien met velen zomaar, voor niks. Iets in me dat geeft dat telkens herleeft.…

ik pak je handje, lijfje zacht volmaakt je lijnen, jouw volle pracht houd je niet vast als we gaan vallen we raken de bodem niet je wordt gedragen in onze armen loslaten kennen wij niet…

de ene rouwkaart nog ongelezen of de ander valt al in de bus de rouwrand plakt, maar niet genoeg om vast te houden aan het moment is daar, afgesneden van hartzeer rolt over m'n wangen en met alle liefde neem ik afscheid van wat ooit was…

Dan ongemerkt bezwangerd, het voelen zwellen, zo zwaar, niet meer te houden, het durven baren, in openbaarheid brengen, er mee aan de gang gaan, en, als het opbloeien van een kind bewonderen.…

Probeer mijn aandacht Er bij te houden Ceremonie in een Aula die al voor De zoveelste keer Afscheid neemt van Een mens die bestaan Heeft, geleefd heeft Op deze aarde - en is Het niet de toespraak Van hem die haar lief Was die mij in vervoering Brengt, maar de scheefzittende Kous van haar die voor Mij zit die me totaal Van…

“Het is beslist van nationaal belang De greep op alle burgers uit te breiden, Zo kunnen we vooraf ‘terreur’ bestrijden, En houden we de mensen lekker bang.” Dit alles heb ik eerder eens gehoord, In één of ander vreemd, verdorven oord.…

Ik kan alles buiten houden, pijn of verdriet zie je vaak niet. Maar als jij me pijn doet, herkent niemand me nog door de waterval van tranen, die dan giet.…

Ik kan echt toveren...het kan verkeren Wel kantje boord maar ‘k heb het net gered Voortaan houd ik nog meer onder de pet Wat ze niet weten kan ze ook niet deren Onder een pet...je weet dat dát niet past Haal snel je grootste hoed maar uit de kast…

Wat houd ik van beschaafde complimenten Zoals -bij goed gedrag- een dikke pluim, Of een terloopse opgestoken duim Strijkages zelfs ervaar ik nog als krenten. Van mij mag in ‘oké’ voorgoed de bijl, Er is niks mis met vleierij met stijl.…

lang geleden was er niets en toen was er opeens iets zonder ons zou niemand dat denken en ergens lijden we daaronder er wordt weer een dochter geboren in dat onmetelijke niets en we houden van haar voor altijd in een soort vrieskou van het bijna lege heelal is ook wel weer positief…

Het leven ontkomt me, Is telkens weer verdwenen Als ik denk er vat Op te hebben - Wat over blijft Is de nacht, met Zijn sterren En de bloedrode maan, Hen houd ik even In mijn hand En het voelt alsof Ik even, heel even maar, Werkelijk heb bestaan…

als het vandaag niet lukt om je vast te houden weet dan dat ik je straks niet loslaat als ik vandaag het hart van je wezen niet begrijp weet dan dat ik je later met nieuwe ogen bezie als het vandaag niet lukt om je dichterbij te halen weet dan dat ik je morgen opnieuw ontmoet…

jij verlangt naar de dood misschien omdat het leven absurd is ik houd de dood op afstand misschien omdat ik naar het leven verlang beiden klemmen we die pijnlijk schitterende medaille van dood en leven tussen onze handen…

Ze staan -onverstoorbaar- aan de waterkant de wilgen ze houden van land en water Buigen zich zover voorover dat ze zich niet meer strekken kunnen Hun tengere voeten klauwen in modder, aarde herkennen de waarde van het taai houvast hun twijgen verwijzen naar: later.…

Voor iedereen met klein of groot verdriet Houden de zielenknijpers open huis Neem plaats in comfortabele fauteuils Op elke straathoek wordt getherapiet Dus knots, getikt, van lotje, abnormaal Vandaag staan u en ik nou eens centraal.…

Kom, pak mijn hand dan trek ik je uit het moeras zie je aarzeling begrijpelijk omdat ik er zo lang niet voor je was door zwakte ontzield kon ik de druk van buiten niet weerstaan maar ik ben terug je Verdwenen Zelf ik til je op houd je stevig vast laat je nooit meer gaan…

naar 'a bigger splash' van David Hockney bij een foto die plons dat ben ik onherkenbaar dus lekker anoniem van de foto die jij nam kennen wij de hoed rand en 't negatief en dat willen wij graag zo houden…

zo de tijd ook maar ergens vat op kreeg dan wel het zadel dat hier in de zeven alleetjes sinds jaren her gestald staat zowat alles vergaat in de straat maar fiets en zadel in levend groen houden braaf stand…

Ach jee, de canon moet weer op de schop Te stoffig, niet veel schaduw, heel veel man Teveel van toen, te weinig nu en dan O politiek correcten: houd toch op! Want ons verleden is geen plat du jour! Geschiedvervalsing ligt weer op de loer…