Alle inzendingen over hulp OR leven OR gadeslaan

‘De leraar moet het radicaliseren Vroegtijdig constateren, tegengaan Bespreken, nogmaals grondig gadeslaan Noteren en vervolgens rapporteren’ Dit wordt verkondigd door de Wijsheidkwaker Het pedagogisch wonder Bussemaker…

Avast budankt or, sintuklaas! Petrik O ja, geev ju paart ma un klondje fan mei! Avast, dus. O ja, en netuurluk de groetu an pied!…

sjansend door het grote appartement Maar het echte geluk zit hem in kleine dingen Onze lach welke elke dag op onze lippen ligt Ja, ja en dan de spullen, de bullen, de troep ‘Je kan maar op 1 stoel tegelijk zitten’ En ook maar aan 1 tafel en op 1 bed liggen En met ‘lepeltje lepeltje’ kan je dat nog delen ook En drinken uit 1 kopje, beker ‘to go or…

Vroeger kwam bij ons een vreemde vrouw die jurken maakte van kapotte broeken en soep van groente die was weggesmeten die lappen breide van verdwaalde draden en overvloed van bodems los kon schrapen, die planten overreedde tot gedijen en koeken vulde met een hart van spijs en als het nacht was liep ze weer naar huis en kroop in bed…

Eenmaal moet het toch gezegd, ik ben aangewezen op hulp van anderen, nou is dat niet verkeerd of slecht want de mens wordt ouder en kan veranderen. Eenmaal moet ik toch vertellen, dat ik het qua hulp niet altijd goed heb weten te stellen, meerdere malen ging het wel zo mis, dat ik dacht, is dit nou wat het is?…

Mijn hulp is van God de Heer Die hemel en aarde gemaakt heeft En nog onderhoudt alles wat leeft. Mijn hulp is van God de Heer Want Hij wil mij beschermen En blijft zich over mij ontfermen. Mijn hulp is van God de Heer Hij blijft bij mij en maakt alles goed Hij is het die mij steeds behoedt.…

Ik zou niet weten wat ik schrijven moet Als jij mijn muze mij niet assisteerde Hoelang heb ik niet op dit vers gebroed Waardoor bijna heel mijn brein verteerde Jij bracht mij woord voor woord de regels aan Ze vormden voor mijn oog jouw gestalte De ware glans van zon, sterren en maan De vertolking van ‘t hoogste gehalte Ach, dat mijn vers…

De Heer is mijn hulp en sterkte Van Hem mag ik hulp verwachten Hij zal en wil mijn leed verzachten De Heer, die mijn heil bewerkte.…

verleden accepteren Want ik moet verder in dit leven…

En zij die staan en gadeslaan het diepe innerlijk van ogen, die kijken naar hun eigen pijn, tot in hun ziel bewogen.…

En zij die staan en gadeslaan het diepe innerlijk van ogen, die kijken naar hun eigen pijn, tot in hun ziel bewogen.…

CIRCUS voor Paul van Ostaijen ter nagedachtenis PISTES als CIRKELS van de getemde taal waar KAPITAAL & minuscuul als acrobaten over trapezes gaan maar waar ook publieke ogen GADESLAAN…

Het zijn de handen van de Heer Die ons door het leven dragen Met alle moeilijkheden en vragen. Het zijnde handen van de Heer Die ons de juiste wegen wijzen Zodat we nooit verkeerd reizen. Het zijn de handen van de Heer Die uitnodigen om tot Hem te gaan Hij zal ons in Zijn liefde gadeslaan…

En als het nou eens niet Aleppo was Maar Londen, Rome, Budapest, Berlijn Waar ziekenhuizen dodenakkers zijn En wijken weggevaagd in puin en as Zou men dan net zo lijdzaam gadeslaan Hoe twee dictators over lijken gaan?…

Bied hulp weiger heil.…

ik zie je tranen de worsteling met leven dat zo zwaar kan zijn de weg, die moet je zelf gaan hem duiden kan ik niet want elk pad is uniek luisteren kan ik wel vertellen hoe het was toen ik in duister liep vroeg of laat valt iedereen meestal komt er hulp als je vraag oprecht is…

En weer: is er een mens opgegeven, kanker diagnose, uitbehandeld niks meer aan te doen. Alles is gedaan kreeg hij te horen, uitgezaaid in zijn hele lijf. Weer is het kanker, je kunt zeggen: waarom niet, maar ik zeg: waarom wel? Waarom deze mensonterende je van binnen opvretende ziekte? Waarom?…

Pas wanneer je hulp aanvaard merk je, dat je er niet alleen voor staat! Dus kom op!…

Een blinkend harnas verhindert niet het gebaar dat eeuwen trotseert.…

Over heel de verre einder hangt een waas van verwachting een droom die toekomst heet waar wij van afstand kijken in hoop en zwaar verlangen van nadering tot elkaar geen afgunst of kijven leven in menswaardig bestaan en onze energie besteden in ontwikkeling en hulp aan hen die zwakker zijn waar de einder nader komt wie geen helpende…

blijf ik hangen in de aangename luwte van het gadeslaan…

urenlang naar je geklaag En vinden je nooit irritant Zij die er altijd voor je zijn Die je niets hoeft terug te geven Die je nemen zoals je bent Dat zijn vrienden voor het leven…

ik zag je verdwalen te midden van al die mensen ben je gaan halen ogen afwezig bij een moeizaam bewegen je woorden warrig en vaag heb jou een arm gegeven zijn uit de drukte geraakt je begon langzaam op te leven glimlachte met excuses in je blik voor de overlast die jij mij gaf je wilde geen koffie moest nog wat doen gaf mij zomaar…

jaren geklonken het werd te vroeg donker gestommel beneden gekraak van de trap de deurknop bewoog maar gaf geen entree aan wie er ook was verschrikt in stilte keken zij elkaar aan onbeweeglijk lieten zij de minuten gaan in hun angstig verblijven de gast was verdwenen op de tafel beneden een wat krabbelig schrijven ik ben de nieuwe hulp…

We zullen het steeds vaker gadeslaan: het apenpakkenvirus komt eraan.…

M'n hemel is kapot En mijn aarde evenzeer Ik zeg dit onverbloemd Omdat m'n leven Lijkt gedoemd Tot onbaatzuchtig reflecteren Om dan toch eindelijk Met hulp van velen Het leven te gaan leren…

leven na leven de keus met wie te zijn welke ouders en wat het thema zijn zal in de tussentijd wordt kennis getoond inzicht en wijsheid als hulp voor levensweg de sprong wordt genomen naar een moederschoot de engel van vergetelheid zorgt alles lijkt nieuw…

O wij lopen in onz' gebondenheid, Met onze illusie van vrij-wils-bestaan, Hoog en onkrenkbaar 't leven gadeslaan, En hij die de gebondenheid altijd Voelt, maar dat leed alleen zichzelf belijdt, Speelt zijn illusie koel en wèl-berâen, Meesterlijk, met de vreugd van 't wel-gedaan Komedianten met zijn menslijkheid.…

De zeventiende-eeuwse koppen kijken bevreemd nieuwsgierig -in de Hermitage- naar ons; voor hén staan wíj in d’etalage: poserend, loerend, geenszins hun gelijken Je hoort ze denken: ‘Zie dat zootje staan: Moet ík die lange dweilen gadeslaan?’…

Ze zeggen als het leven is voltooid de ‘stervenshulpverleners’ op gaan treden: ‘Meneertje toch, u kijkt zo ontevreden’ Met 'recht op hulp' word ik straks doodgegooid ‘Zo léven man, dat is toch een verschrikking! We doen voor jou wel even zelfbeschikking’…