Alle inzendingen over huwelijk (zelf)spot trouwen

Het Damrak, propvol met reclameborden wordt nu - al blijft het een momentopname - ontdaan van alle schreeuwende reclame: De straat moet voor één dag een plaatje worden. Dus maken wij in al het feestgedruis alléén reclame voor het koningshuis.…

Op vrijdag wordt Marietje twaalf jaar, Een dag die heel het huisgezin zal vieren. Haar ouders zullen dan haar stoel versieren En zij de stoelen van het ouderpaar. Want het wordt ook een feestdag voor hun beiden: Ze mogen immers eindelijk gaan scheiden.…

'k Zou dit Freule gaarne nader onderzoeken met permissie van uw vader te beginnen met de roeken te vervolgen met de rozen die ik meebracht en het mandje met frambozen Komen wij toe aan de pauwen Wilt gij Freule met mij trouwen?…

Prins Alex zegde heel de natie dank: Een uit het hoofd geleerd nietszeggend lesje, Besloten met één zin van zijn prinsesje, Al liep die zin taalkundig lelijk mank. Omdat ze zo lang elders heeft verkeerd Is zij het Nederlands alweer verleerd.…

Dus voor straks onze kroonprins trouwen mag Betaalt hij ons een máximaal bedrag.…

Hij bewoog zijn klomp een beetje heen en weer. Een test. Of alles het nog deed. Hij knikte. Geslaagd. De boerin keek van de overzijde van de deel. Ze zag haar man bewegen met zijn voet, maakte zich zorgen om de dag van morgen. Hij had haar zien kijken en was gestopt omdat alles het nog deed: haar ogen, haar aandacht, haar zwijgen.…

Ik loop op wilde voeten die te bergen stappen, hoger het kiezen verloren dat beneden de kalmte jaagt. Een dronken man te vroeg geslapen wordt nooit herinnering. Door blauwe hoogtemeren omringen muren ijle lucht. Moeten huwen kunnen om een kroot vol hopen mogen, waar mijn wilde voeten nooit meer stappen gaan. Verlaten berghut, mijn…

Een dame en een heer uit Bloemendaal genoten volop van hun bruiloftsmaal en na een warm en feestelijk onthaal verlieten zij gezamenlijk de zaal. En het hotel was echt monumentaal, de bruidssuite ronduit fenomenaal. Ze sliepen daarin matrimoniaal, die dame en die heer uit Bloemendaal. Hij zei: "Vooruit, verwijder je foedraal." Maar na…

Elk huwelijksbootje telt maar 1 reddingsboei, zeggen ze: de liefde. Bijgevolg, reken maar uit, kom je met z'n tweeën dan meteen al mooi 1 reddingsboei te kort. (Wat nu, zei Pichegru: valse start?) Wees daarom zo verstandig bij het aan boord gaan minstens ook 1 zwemvest mede te nemen: met het oog op beider lijfsbehoud op de woelige…

Ik ben een zeer benijdenswaardig man, Want ik ben geheel objectief beschouwd Al tijden met een wereldvrouw getrouwd En daar heb je helaas maar weinig van. Dus is het voor de rest heel onbeleefd Als men slechts oog voor wereldvrouwen heeft.…

het beeld dat zij brengt hoe kan hij anders dan bekennen dat zij hem geen andere keuze laat dan overvol het vuur erkennen dat zij voor alle leven staat doorheen het wapen van verschroeiende overgave heden weet hij immers dat eens zij zijn hart ontvangt van enige drift geen sprake hij zich bevrijd mag weten van de verlokkingen des vlezes…

we kusten wangen en wisten onze toon niet meer ik meldde het geluk van een drijvende ark met acht zielen ze wenste mij het beste ermee en ging heen tenger trots alleen 4 februari 2002 ZONNELEEN De episoden van Amos 66…

Voetsporen van jou en mij. Steeds verder het geluk voorbij.. Voetsporen van ons bestaan. Steeds verder bij elkaar vandaan.. Voetsporen van vier naar twee Stil dragend het verleden mee..…

Duistere Koningin Karbonkel ogen staren Een ijzig standbeeld Een grijnzend hoge klif De wind dreunt echo´s aan Zo luid, zo luid De onverzwakte weerklank van haar stem Zo luid, zo luid Een weergaloze aria op dreigende Orkestenwolken beukt de broze kust De bronzen golven breken. Staccato doornenkransen Rozen slingeren om ranke polsen…

Altijd wel wat om te verzagen Een muur om hartgrondig in te boren Ook schuren kan hem zeer bekoren En timmeren, ja, met vaste slagen Als de moeder hem een halt wil vragen Zegt hij: even wachten met de koffie, vrouw En nu je toch hier bent, heb je geen touw? Ik wil de trap hier wat verlagen Ze zucht maar houdt van deze man Die eenmaal alles…

In elk begin In elke start weegt de passie op tegen veel meer smart De passie groeit De passie wint Zodat elk slachtoffer de ander bemint Maar wat zal er gebeuren als de passie verdwijnt? En de kwetsende woorden niet langer ondermijnt? Wat zal er gebeuren als een kus je verveelt en een heftige nacht opeens niets meer scheelt…

Dieuwertje! heugt je nog de avond voor Paas? Eer ik je vragen ging, stapte ik in mijn plaats, Mijn woning, mijn schuren, mijn stal nog eens om, Vast peinzend: tot alles is zij wellekom. Wit van de hagel, maar warm trots de kou, Haalde ik de klink op: jij zat bij de schouw; Ik lichtte mijn mantel; jij wierp op het vier Een mutserd, en 'k dacht…

Dit wintert niet, dit gaat ook niet voorbij: een jonge hoboïste snijdt een vers riet. Een ander kind slijpt potloden. Een derde breekt het hoofd over een prille min. En wij? Zoveel is zeker: wij sneden ook, wij slepen dito potloden en braken ons de hersenen over idem. Het zijn van de woorden dezelfde daden. Maar klinkers wisselen als…

Verkilling door een tedere streling. Wantrouwen in een uitgereikte hand. In vuurvaste woorden elkaar afgebrand. Een kus slechts gegeven na bedeling. Elke lach in een golf van pijn gestrand. Zij waren samen ooit het gedroomde stel. Nu spelen ze star ieder hun maskerspel. De vlam van toen is voorgoed uitgebrand. Het bed kraakt al lang niet…

Wie kiest nou ook zo'n burgerechtgenoot? Daar gaat je naam, prinsesje van Oranje: Je neefjes willen niks meer weten van je En ook je boze tante zwijgt jou dood. Maar misschien word je toch nog wel beroemd Wanneer men ooit een pizza naar jou noemt.…

Het klikte snel: gemeenschap wilden zij van goederen, waarin ze gingen trouwen. Dit was de dag waarop ze had gewacht en heerlijk konden zij elkaar verwennen. Geweldig was hun eerste huw'lijksnacht. Ze merkten, hoe gelijkgezind ze waren en konden zelfs dezelfde kleur bekennen: de vrouw was rood; dat stond de man al jaren.…

sterren aan het firmament branden gaten in het kaal krullen heel ons al massaal schijnen blijkbaar permanent traag verveling in het stieren kijkers die uitsluitend tollen draaien sferen zonder dollen prooi van eender kuddedieren manen blijven tijden hangen sloffen afgemat haar weiland stuiven lang niet meer voorbij want zij hoeven niet…

de laatste vrijgezel roept zijn vrienden op het feest volgen zijn geest onvoorzien op het einde van zijn dag de enigen nog half overeind het vocht heeft gevloeid overvloeiende beken vergetelheid ter ere van de nieuwe sensatie uit twee voortaan te bestaan niet langer hij en zij maar zij gebei de flarden linten aan de tafels lijken verscheurd…

Slechts gehuld in onschuld sta ik voor je vol vertrouwen in wat komen gaat want onze levens zullen zich vlechten als boomtakken die een koepel vormen tegen regen stormen weren zon doorlaten net als loof zal ons bestaan zich kleuren naar seizoenen van leven tot het laatste lege blad door ons is beschreven…

mijn allerliefste mijn mijn man, soulmate en minnaar nog steeds, altijd, al 31 jaar ondanks zorgen, verdriet en pijn liefde moet rijpen net als wijn koester het geluk uit die eerste uren dan zal onze liefde eeuwig duren zelfs als we niet in één werkelijkheid zijn onze liefde is zuiver, puur en rein hoe zou ze anders nog kunnen bestaan…

In vliegende stoten nadert de dag dat ik en jij in 'wij' verglijden opdat wij voortaan voor en tegen en vooral het heen en weer belijden. Ach, laat mij talmen, geef mij een zwachtel, want ik ken het goede voorbeeld niet en kan je bovendien niet altijd volgen, zo hier met mijn kluitje in jouw riet. Rek mijn respijt, vier de verbinding…

Zij heeft van geluk gesproken Het kleinkind op bezoek en ook logeren voor een nacht Aan de deur 'n collectant die met z'n bus geen enkele zieke laat creperen Zij heeft van geluk gesproken Ik schrijf over haar geluk.…

de tranen in zijn ogen behoren haar toe, zij die erom smeekte, blauw van zijn vroegere aard zij aan de haard, en hij altijd onderweg voor vrouw en ook wel andermans kind staan nu de tranen bij haar in een potje op de schouw het heden in de rouw omdat zij maar loopt te klagen best ook fel te zagen dat hij niet meer de man durft zijn die…

waar banden zijn gestrikt die elastisch zijn geweven voor een lang en rekbaar leven waar tijd zijn eeuwig ritme tikt waar levens reeds zijn ingedikt door wedervaren vormgegeven in een wonderbaar samenkleven waar men respectvol is en ingeschikt daar is ten hoogste een opmaat bereikbaar tot ultiem geluk dat wat afgescheiden blijft dat…

Ik gaf de Oleander aan een ander, ook de Margriet kreeg je niet. De Clivia ging naar Lidia, mijn Asters naar Annie Jaspers. De Gentiaan is naar Joke gegaan, het Vergeet-me-nietje staat bij Rietje. De Goudenregen heeft Toos gekregen, de Ridderspoor staat bij Floor. Onze Lavatera staat nu bij Vera, de Anamonen heeft Astrid meegenomen…