Netgedichten

netgedicht (nr. 16.725):

eindelijk content, of...

de tranen in zijn ogen
behoren haar toe, zij
die erom smeekte, blauw
van zijn vroegere aard
zij aan de haard, en hij
altijd onderweg voor vrouw
en ook wel andermans kind

staan nu de tranen bij haar
in een potje op de schouw
het heden in de rouw omdat
zij maar loopt te klagen
best ook fel te zagen dat hij
niet meer de man durft zijn
die haar ooit is komen halen
uit dat nest dat thuis zou zijn

of het ooit goed zal komen met
die blauwe ogen, dat gekijf
van een wijf met d'r vent
of is het iets dat gewoon
zomaar na jaren went