Alle inzendingen over iemand of iets te im

Fünf eingeschossen –Jungens was ein Klasse- im eerste Spielhelft, mens das waar subtiel. De Mannschaft hat uns Fussbal sehen lassen nun sage selbst, das waar kein loos gepiel. Nach Pause nochmal zwei hereingesmassen; als Trostpreis doch noch eine für Brasiel.…

O land van mest en mist, van vuile, koude regen, Doorsijperd stukske grond, vol kille dauw en damp, Vol vuns, onpeilbaar slijk en ondoorwaadbre wegen, Vol jicht en paraplu's, vol kiespijn en vol kramp! O saaie brij-moeras, o erf van overschoenen, Van kikkers, baggerlui, schoenlappers, moddergoôn, Van eenden groot en klein…

Mocht ik eens herboren worden zou ik een vlinder willen zijn een mooie dagpauwoog met vleugeltjes ragfijn die van hier naar ginder vloog en bloemlezingen houdt daarvoor ben ik te oud of als een fraaie bloem die ’s morgens open springt heerlijk geurt, mijn dagen kleurt en tegelijk een lijster zingt want heden op mijn oude dag is mijn…

wie ben ik - Met misbaar en -noegen de poetrybraaksels Tot mij neem, walg ik en neig tot nausee Zum Kotzen, jazeker en verder en meer Ik waak voor clichés en gezapig gezanik Gestuntel onpasselijke passe-partouts Zichzelf repeterende herhalingszetten Im großen Ganzen der grote ganzen Dan zorg ik voor paukenslag der metropolen Aan het grote…

Ach Bellefleur, ge zijt een hele schone Met appelwangen, huid van abrikozen, Zo'n kinky hankypanky pinky lady Als ik zit als een goudreinet op rozen Im Haus am See - zie daar - la vie en rose Ge zijt een reine claude, kom, ga mee D'r zijn geen melige, maar toffe heren Die een meloen of twee graag consumeren Geen type groenteman, maar…

unkenntlicher tragender Schmerz oder von Reden verlassen mit fragenden Augen die Niemanden nach Innen lassen ein Wort, das nicht gehört wird Taubheit, die manchmal zieht leere Straßen Hohlgefäße tote Kameraden offene Löcher mit einer Vergangenheit erleben einer Erinnerung der Leben spendenden Mutter manchmal ja, auch tief eindringend im…

meine seele so fortwährend nach seinem ideal verlangen warum bleib, ich, mensch träume will ich so gern vergessen was immer gewesen ist und durch meinen verdruss schon viele male ist aufgegessen damit ich flüchte vor dem was gewesen ist und mir nur hoffnung anmisst ich lebe den traum von Eden quelle der strömende liebe er lässt mich im…

mijn koosnaam is roddel ik heb dus geen respect niet voor gewone mensen noch voor de celebraties ik minacht alle reputaties die ik liever ook vermink met mijn ongerechtigheid mijn bijnaam is achterklap ik breek harten vol liefde verpest gelukkige levens met mijn altijd sluwe laster die ik zo graag citeren laat om zo van jan en alleman…

und lass dir erzählen von verborgener schönheit von luft und licht von lachen von sucht und sicht er nimmt dich mit zu hohen spitzen regelmässig zu unbekannten flops aber meistens zu wärme und liebe so tief und gerne in sauberem komfort schwebe mit, mein mensch treibe mit in den wolken, wer kennt nicht den wunsch zu strudeln im…

Waarom pa waarom? waarom moest dan nou? je doet je kind veel pijn doordat jij nu daar zit kun je er niet meer voor haar zijn alleen maar omdat je meedeed met zo'n ongelofelijke oen je wilde het geld hebben maar toen ging het mis nu heb je niks meer en zit je in de gevangenis…

de mist raakt mij beneveld straalt het park en ik zie elfen dansen kabouters op een vliegenzwam de heks en de bezemsteel het leven een sprookje zoals het mij verteld werd de wind waait flarden de zon lost op en ik blijf met mijn verleden zitten…

voorzichtig steek ik mijn voelhorens uit open mijn oren voor een ongehoord geluid het is de schreeuw om aandacht die klinkt en waar menig individu in verdrinkt, in verzinkt de eenzaamheid is te triest, ongeschreven blijven kleine mensjes toch maar leven totdat iemand zegt dat ze iemand zijn het rijmt niet meer, maar ik ben het er wel mee…

schijnbaar achteloos maar wel in het gelid staan zij in de hoek van mijn keuken zonder inhoud binnenkort aan scherven de toekomst is glashelder ik heb ze soldaat gemaakt leger dan leeg tot op de laatste druppel…

de verwondering voldoen aan de verwachting en dan ga je dood…

ik ken niemand en niemand kent mij ik zie iedereen en iedereen ziet mij vreemd, ook een niemand is een iemand dit beseffend gooi ik mezelf te grabbel breng ik mezelf te berde is er dan toch een derde…

Vlinder droom op die bloem, geniet! En stoor je niet aan die bij met zijn gezoem. Jij die het leven weet te bekoren en de volgende dag dat gezoem niet meer zal horen.…

Ik neem mij voor, om je vanavond te zoeken zoeken in de langste nacht, neem het baken van licht mee in de hoop, ergens een sprankje van je te kunnen ontdekken in de Bijenkorf liggen onnoemelijk veel voetstappen, die men onmogelijk zouden hebben uitgewist, al kwam er géén reactie op de kaart die ik hen stuurde, of ze jou gezien hadden, of van…

Het kan maar op één manier gebeurd zijn en bij één iemand. Een moeder met twee kinderen en één man. Het was zijn idee om naar het strand te gaan. de kinderkeeltjes juichten. Mama zocht de emmers en schepjes, de reservebroekjes, de zonnecrème en hoedjes, terwijl manlief toeterde voor de deur. Snel haalde zij nog haar teenslippers van onder…

'Die wahre Liberalität ist Anerkennung' Wij zijn ontzaglijk liberaal – Wij laten ieder vrij In doen en denken, kunst en taal; Wij zeggen: vrij en blij!.... Dom volkje, dat niet denkt als wij En wroet voor zijn partij, Dat hen de duivel haal.... Wat zijn we liberaal! ---------------------------------------- uit: Eerste Gedichten…

Nee ik ben je niet vergeten zat niet om woorden verlegen, nee opgeslokt door de tijd om te zorgen maakte dat mijn zinnen stil vielen wel heb ik je opgezocht nog altijd vlinder jij door mijn gedachten ik beeld me in hoe je nu in het leven zou hebben gestaan als tijd je een boeket aan mogelijkheden had voorgehouden waaruit jij kracht…

zoals ik was was jouw zijn was jij in mijn pijn was wie ik zag zoals ik was zoals ik ben in mijn zijn vanaf nu zoals ik voel en alleen jij jij weet zoals ik was lief dans mijn dans dans met mij en voel voel voel je hart mijn hart zoals het was zoals ik ben schrijf schijf over mij voel de echte jij en denk…

Zijn vrouw had zijn boeken netjes klaargezet in kartonnen dozen. Misschien zullen studenten er blij mee zijn, zei ze monter. Hij stierf in april na een lange ziekte. Hoewel veel ouder dan ik, was hij nog altijd een student. Hij bleef studeren. Een man met zin voor humor wat mij doet vermoeden dat hij echt van het leven hield. Zijn begrafenis…

Sonja Francesca Pronk nimmer wordt jouw naam nog uitgesproken toch zijn de herinneringen nog altijd daar diep donkere geheimen blijven voor altijd vervlochten in jouw blonde haar verstopte je bewust de waarheid gemaskeerd door jouw ranke gezicht met je guitige lach de messcherpe pijn die in jou verankerd lag onontkoombaar haast…

Het is het woordje waarvan ik geniet rustig, vertel je mij je gedachten een gevoel dat me toch raakt onbekend, maar recht door zee Eerlijk over dat wat jij dan ziet woorden, die de pijn verzachten kort, vooral hoe je dan tegen me praat maar het antwoord kreeg ik helaas niet mee!…

In een woud van woorden Blijven ongehoorde Klanken, duister en obscuur. Als voortvretend vuur Verteert het binnenin Woorden zonder zin. Ongehoord blijft sprekend Beloften nooit verrekend. Uitgesproken en gehoord Wekt het woord in elkander Leven en licht ontloken Aan liefde, taal als geen ander.…

in het gras leg ik mijn oor te luister daar waar jij nu huist vingers grijpen in graspollen om me dichter te voelen, dichter bij jou ik draai me op me rug wachtend, tot ik je hoor zachtjes verhaal je over hoe mooi het is daar waar jij nu bent ik knijp mijn ogen samen en in de wolken verschijnt jouw lieve glimlach, zorgeloos je vertelt…

Onwennig was het zeker, tien jaar terug Waar te beginnen met de rituelen Van formuleren en met woorden spelen Festina lente, langzaam, niet te vlug Je doet iets waar je voor geroepen bent Een stap in 't rederijk waar je mag falen Een taak waarvoor de Muze je komt halen Als inspiratiebron van je talent Als dichter word je immers niet…

Impulsief en onvoorwaardelijk. vroeg je mij ten huwelijk, die dag. Tussen twee zoenen, klonk het antwoord zacht: “Ja ik wil, maar ‘k poets niet jouw schoenen.” Ik hoor nog steeds jouw schaterlach.…

Wat hem zonder het ooit Te beseffen gegeven was, Van het prilste begin Toen hij nog niet eens Besefte dat hij er was, Tot en met telkens Het nieuwste moment - Bleef dezelfde, altijd dezelfde, Terwijl hijzelf zo vaak al Van identiteit veranderd was…

Rivierenland Maas-Waal Kroegen, veel nat Gerstenat en anders In de week van de dorpen één vrije vijf werkdagen één zondag Met voor laatste dag, drie kerken en zeker de kroeg voor vijf volle dagen in een week gelegd Die vijf van zeven die vijf dus en één plus één Twee vrij en drie kerken en zingen Zeer zeker en beslist met dus…