Alle inzendingen over in avondrood

Brandend avondrood onvoorstelbaar mooi gezicht siert de horizon.…

bomen snoeien kil de lucht in stukjes avondrood vol ontwaakt de maan…

Lied van een merel omlijst helder het avondrood meeslepend leven…

Een zee van roze Als wolken bij avondrood Flamingo's aan zee…

In het avondrood onbreekbaar verliefd verpakt doet het tij keren.…

avondrood sluimert nacht aarzelt op de drempel zonlicht neemt afscheid…

nog een late vogel dooft het avondrood de dag slinkt in een vager vergezicht…

Tussen zonnegloed en avondrood gaan vogels steeds lager, nestwaarts.…

vlammend avondrood de lucht staat in brand boven een aarde die huilt …

Indien u het avondrood schuwt Angst heeft voor de komende duisternis Is er de noodzaak nimmer te sterven…

Wolken zijn diep zwart: de einder vol avondrood glanst des te sterker.…

als het avondrood door de bomen schijnt en de zon op de dag heeft geschenen is het heerlijk vertoeven aan de waterkant de stilte en de rust doen goed de drukte van de dag is verdwenen…

Van morgendauw en hemelsblauw tot avondrood vertelde ik jou niets mooiers dan een sprookje een vlinder zat op mijn mouw…

bol van verhalen kleuren je wangen luchten in het avondrood [senryu] foto: Martien Montanus…

ik verdrink in je groenblauwe ogen zelfs je stem is van smaragd je keel trilt in het avondrood Strauss heeft je dit toebedacht.…

Avondrood verdwijnt achter duisternis, waarin lichtstipjes glanzen; zijn ze op onze aarde of ergens in het heelal?…

Zon vertroost de wereld bestraalt de adem van de tijd tot in 't avondrood de dag met haar gerucht in slaap doet sussen…

Het avondrood mengt zich met het helblauw het leven is zacht maar rauw roestig dat men is verweerd wachten op de dag dat men is uitgeleerd heb ik u achteraf vereerd.…

gaandeweg verzacht de rijpe zon het land in vloeiend avondrood verwoordt de einder wat onbenoembaar is vouwen mijn handen zich tot heilzaam gebed…

och, mocht u mij toch horen liever werd ik niet geboren om te groeien naar de dood toe, bespaart u mij het kruis van de weg naar avondrood laat mij in de moederschoot…

Nu avondrood jouw zonden kust wiegen bomen almaar later daar de wind in stilte rust streelt het maanlicht zacht het water balancerend hoog daarboven zijn dromen in de maak waarin kinderen nog geloven…

Gearmd op het strand Staan beiden, op zes poten Zolang al samen Thuis wacht Huize Avondrood De zon bloost bij het afscheid…

het afscheid is die lege plek aan de horizon waar ik zoëven de zon zachtjes weg zag glijden in het laatste avondrood... Lejo van Kuijeren…

je woorden klinken betoverend zijn zacht als satijn kleuren de hemel avondrood je ogen stralen van geluk verdronken tot in je ziel verwarm ik met liefde je hart…

creëert verwijdering in plaats van begrip mensen kleuren zichtbaar blind onttrekken zich van het luisteren naar daar de voile het uitzicht troebleert laven zij zich aan gefingeerde waarheden tot in het avondrood…

Als ik in het avondrood je gezicht sta te begluren Als jij je ogen sluit, alsof het eigenlijk niet mag En als je dan opkijkt om mij te zien blozen Maar dat zie je niet want het zachtroze licht mengt alle kleuren tot liefde en ik pak je hand in de ziel van je stap op de vederlichte herfstbladeren Zachtjes zitten we over het weiland uit…

fluister één ster het ochtendgevoel laat de nacht vrij in ontwakend gelach vat in één glimp die avondrood blues waar dagengeween tot traan is vergaan…

o, vrouw die eenzaam achterblijft in het verwaaiend avondrood o dood, o stem de nacht is groot en sterk de stem die tussen slaap en morgenrood roept uit het nieuw Jeruzalem.…

Verborgen verlangen diep weggestopt nooit meer die schaamte voorbij Slechts dromend over jouw verschijning van avondrood tot morgenstond Onbereikbare warmte waarom ben ik met al mijn gevoel overgeleverd aan jou...…

Koele wind, avondrood Jij bent nog veilig in mijn schoot Schommel, schommel heen en weer Jij kent nog geen levenszeer Jij weet nog niets van pijn Maar als "jij" komt zal ik er voor je zijn…