Alle inzendingen over ineen vloeien

Zomaar ineens verdriet om iemand die je mist die je niet meer ziet Zomaar ineens moet ik huilen zonder aanleiding kan mij er niet achter verschuilen Zomaar ineens mis ik je nog elke keer het is nu zo anders dat doet me zeer Zomaar ineens opdat ik nooit vergeten zou daarom door dat verdriet wist ik nog hoeveel ik van je hou Zomaar…

Ineens gekomen en zo plots gegaan Zo dichtbij maar nu weer ver vandaan Ach ik dacht, wat maakt het mij ook uit Want zonder jou kom ik ook wel vooruit Maar nu jij niet meer bij mij bent Zie ik het leven dat mij voorbij rent En ik wil niet denken maar ik denk aan jou Denkend dat jij denkt ik hou van jou.…

stormwind van uitlaatgassen verregent alle kracht, ik zak ineen als natte leem, beef op dit mensdom, ondergedompeld in bad zie ik vingers in de lucht. door beraden hand zinkt al het swingen weg, slaat mijn ziel op de vlucht. wilde anemonen wringen zich uit mij naar adem, gegrift door de zee vloei ik nieuw…

in zichzelf gekeerd vloeien dagen ineen, net als nacht en waken water lijkt van weinig gewicht zo in een glas verzameld van vette vingers en lippenstift verweesd echter, gevangen door drukkende angst eenparig af te zinken naar zandige bodems bovendien verwikkeld in onbeschreven toedracht van de vrije val in gapend grauw boezemt vloeibare…

De woorden vloeien uit mijn pen van honingzoet tot bitterzuur taal is machtig woorden vaak heel krachtig De woorden vloeien uit mijn pen van ongevoelig tot overgevoelig taal doet alles voelen woorden die zeggen wat we bedoelen De woorden vloeien uit mijn pen van streelzacht tot keihard taal als nieuwe stiel woorden als zalf voor de ziel…

Kon jij anders kijken kon ik je laten zien Tranen die niet enkel vloeien In meervoud delen In vreugde In verdriet Tranen die niet enkel vloeien Kon ik maar laten zien dat ik het anders bekijk…

woord voor woord schrijft hij in kleuren emoties vloeien uit zijn pen in geuren aan de rand van een notitieblok trommelen vertwijfeld vingers woord voor woord schrijft hij emoties vloeien uit zijn pen en weet niet wat te zeggen…

gaan en komen hier en daar vloeien over in elkaar…

Ineens zomaar weggerukt uit het leven liefste, ons werd niet langer gegeven, de auto verwrongen tegen een boom brute werkelijkheid, geen kwade droom. Hoe moeten wij toch door zonder jou ik ben zo bang voor wat, ik zou.... ik moet sterk zijn voor de kinderen maar jouw dood zal me blijven hinderen.…

ongelijk en spijt ineen verloren vrienden gaan met de noorderzon heen…

het lijkt allang geleden zomaar was je om mij heen zoveel voller nu mijn heden Ook al is alles nog zo pril en laat twijfel mij soms nog rillen je liefde maakt me rustig en stil ik zou niets anders meer willen In mijn hart koester ik het gras waarin jij vrolijk lijkt te bloeien en ik vraag me af wat het was dat jouw liefde naar mij deed vloeien…

Trane vloei so maklik wanneer ons hartseer is of bieg. Ja, trane ook van blydskap, maar trane kan soms lekker lieg!…

regendruppels vloeien, ze voelen veilig, als bloemen die bloeien, ze zijn me heilig... regendruppels huilen, met een diepe snik, regendruppels verschuilen, net... net als ik!…

zinnen willen vloeien in rijmend verband gummend en stoeiend komt iets tot stand conclusie… menselijk brein laat zich niet forceren zij geeft het sein wel, of niet presteren…

Och, hoe schoon vlieden de beken door hei - en weidevelden heen waar speenkruid, duizendblad en klaver boterbloem, margriet, papaver aan ranke oevers dicht bijeen het welig moskarpet doorbreken zie hoge zwaluwen elegant over de windkraag balanceren torenvalken nauwgezet prooi bespreken in gebed en vlinders dartel koketteren boven het zongedroogde…

op deze kruising beweegt het verkeer zich behoedzaam alsof het niet mag tot de oranje kegels worden weggehaald het hek om de naald vernieuwd zal zijn de sombere wolkenlucht is verdwenen een oranjezonnetje eens weer zal schijnen de tranen van het oorlogsmonument zullen voor hen blijven vloeien ook als de bedroefden niet meer fluisteren…

Hortend, stotend en gebroken zal toch eens ontgroeid, ontloken staan de knop, (vergeten) in ‘t verschoten gras, de zonden van het menselijk zijn Storend, stortend vloeit verscholen langs de midweg elke traan, verheven tot een vruchtbaar nat, gezongen vloeibaar hartepijn Hevig schijnend brandt de zon de droefnis aller jaren stom Verworven…

Als je tranen laat vloeien vermindert het verdriet. Je hebt gevoelens, je hoeft ze niet te onderdrukken. Het liefst zou je even een arm om je heen willen hebben, om je emoties te kunnen delen. Liefde en verdriet gaan vaak samen. Het is nu eenmaal de waarheid.…

Van Gogh had inspiratie gezocht en was direct verkocht aan de mooie bloemen in het geel, hoog reikend op hun sterke steel. Rank van lijf en mooi van kleur werd voor hem een primeur. Een boeket in een vaas niet alledaags. Nu een beroemd schilderij de zoveelste in een rij. Iedereen kent de schilder zijn naam. Hij werd beroemd door de zonnebloem…

Twee druppels water die elkaar treffen vloeien samen tot één Plop! * Twee verliefde mensen die elkaar treffen vloeien samen tot één Plopperdeplop! * Men beweert dat vrouwen met fraaie heupen goed kinderen baren Plof!…

ijzige tranen vloeien zachtjes van verdriet nu zijn ze zichtbaar…

Vechten moet ik, vechten zal ik Strevend naar een onhaalbaar ideaal Spreken moet ik, spreken zal ik Ik hoop om gehoord te worden Hopen blijf ik Mijn daden spreken voor zich Zij vloeien uit mijn doel, zij vloeien uit mijn geweten Rechten heb ik, plichten heb ik Zolang ik leef, ik zweer bij God Ik zal vechten totdat er vrede komt…

hij vervloekt de inkt die zijn verdriet niet verdrinkt slechts weet te vloeien…

draaiend, tabak in vloei een laatste nog en een borrel dat moet wil ik slapen gaan…

de zee droogt nooit op er vloeien genoeg tranen om aan te vullen…

natuurlijk huil ik om het gemis nu maar meer nog vloeien mijn tranen uit dankbare herinnering…

Ik ben onzichtbaar, Een gezicht in een kudde, Mee zwevend als een geest, Mijn ogen spreken niet meer, Lippen bewegen, Maar de stem vervaagt, Een geluid tussen de duizenden, Niet verder dragend als een dood blad, Tranen vloeien al lang niet meer, Vloeien niet als wijn of bloed, Ik ben onzichtbaar, Een geest, Ik vind het zo wel goed…

het voelt zo koud als tranen even vloeien en stilte leeft in jou…

meiregens vloeien langs kleine wangen verdroomt een natte morgen…

Zomaar ineens besef je hoe kracht verandert in kwetsbaar zijn Zomaar ineens ervaar je het loslaten Zomaar ineens zie je en help je waar mogelijk is... En zomaar ineens sta je er samen voor En naarmate de tijd verstrekt besef je Dat het ook zomaar ineens voorbij is…