Alle inzendingen over ingeklemd gouden maanden

tranen van nieuw geluk spreid ze uit als geurig balsem over je gekwetste huid van wonderdadige zachte klei vorm ik nieuwe lichte deuren zonder sloten en sleutels met verroeste verleden kleuren je kan weer kijken en langzaam voelen alsof het was verholen je hoeft niet meer in je labyrint te dolen zie het kostbaar goud…

Een beetje goud vonkt al doorheen de regen of is het een huiveren een eerste beven de linde behoedt bedacht elk blad…

woord meer neer de merel stopte het fluiten katten zwerven roofzuchtig in mijn tuin ik zag er eergisteren nog een hoog in de bomen klauteren vogels cirkelen in de lucht krassen krijsen om ter luidst ik pers de druiven drink de jonge wijn er is geen medicijn voor iedere pijn de merel sloeg te pletter zijn bekje oranjegeel goud…

Als de dag haar gouden glans heeft verloren en het daglicht bijna is gedoofd wordt de hemel toegedekt met donkere wolken grijs en grauw waar geen sprankje te ontdekken is van het hemelse blauw dan ontmoeten we de nacht langzaam verglijdend in een nieuwe dag die ons stralend toelacht en weer zal bekoren…

zonder pas zal ik gaan rond de aarde in haar baan onherkenbaar onbesproken herondekt samen met slag en snaar vol moed heeft ontmoet lichtjes in de lucht als parels vallen in hun vlucht omhoog als terpetine dat verdamt zij heeft mijn hart verlamd o lam o lam o tijger in de nacht nachtwoud ik huil om het zilver maar kreeg goud…

hij is de baas eet zelfs kaas laat muizen springen en dansen en danst gezellig mee op een pakeerplaats van steen leeft hij negen levens en neemt soms de been hij is een kater nog niet zo oud hij zegt hallo en heeft een hart van goud…

die wipt omhoog en omlaag dit is geen duisternis maar goud waard…

omlaag, naar de beweging van mijn arm, afgerond alsof ze nog jouw schouder volgt ik zie de schimmen van een bed en lijven die gedachten tillen; in twee zielen bloeit slechts vriendschap als de liefde van een moeder voor haar kind het kaatst terug: zij glimlacht om de harde werkelijkheid en hij, die als een vader is, treurt niet om wat goud…

En dan is het herfst de beuken worden stiller van zwijgen komt goud…

Nu de zomer Voorbij is, De koperkleurige Herfst het stokje Overneemt, Zie ik pas Hoe de groene Plantenkleur In goud verandert, Een paar blaadjes Hier even verderop Lopen alvast voorop En tonen het Nieuwe goud Op zijn allermooist - Opmaat naar het Nieuwe leven, Leven dat uit de Neergang geboren wordt…

Als een jager kijk ik naar het woud bevend en onzeker treed ik het binnen ik weet waar het goud ligt kan het delven Zij heeft haar ogen gesloten haar zwarte manen dansen langzaam op en neer, ze weet het niet, maar ik ben gekomen om mijn schat op te graven Eenmaal uit het woud onder de modder, voel ik mij de koning te rijk In het badhuis…

Gouden zon schildert wolken en horizon in parelmoeren kleur dan gaat ze langzaam onder en sluit haar hemeldeur wind laat het lover zwijgen alle geluid verstomd en in stille omarming verglijdt de nacht tot de morgenstond weer op ons wacht…

hij kwam hij zag hij overwon sensatie concentratie alom één schot een kogel één doel een race met zichzelf en tegen de klok winnen overwinnen triomferen staande ovatie eremetaal beheren harten stelen ja,natuurlijk olympische wonderboy Usain gold!…

terwijl de zon ten onder gaat en zachtrood licht het landschap kleurt weerspiegeld in een gouden meer dat kabbelt in de milde wind vergeet ik voor heel even alles wat er om mij heen gebeurt gevangen door de schoonheid die mijn ogen en mijn hart verblindt een onverstoorde witte zwaan die statig door het water glijdt een schichtig hert dat aarzelend…

Omring je steeds met goede mensen en vergeef me telkens als ik zeg: dat ik ontzaglijk van je houd en dagen van zilver, dagen van goud.…

de blues heeft mijn emotie bedwongen en het land gegeven waar ze recht op had door de bui wist ik dat men pa niet vergat die als jochie de Klamath had bezongen in een grot hoorde je het alsmaar klagen van de trompet die een stotend ritme gaf zijn uithaal was voor mij zeker geen straf ook toen het stof hem begon te plagen de vlakte waar ik…

Al tweeëntwintig maanden dezelfde weg, dezelfde bus, Al tweeëntwintig maanden nog steeds verlangend naar jouw kus, Al tweeëntwintig maanden altijd die vlinders in m'n buik, Al tweeëntwintig maanden als ik je zie, of hoor, of ruik, Al tweeëntwintig maanden wil ik graag oud worden met jou, Al tweeëntwintig maanden omdat ik zielsveel van je…

Daar lig je dan zo heerlijk te slapen, pas 8 maanden oud Nooit zou ik jou meer kunnen missen, Al boden ze mij een pot vol goud.. Je ligt heerlijk onder de warme dekens Zo lief zo ontschuldig en zo klein Telkens als ik naar je kijk ben ik zo trots jouw moeder te mogen zijn..…

geen roze schoenen dit keer maar zilveren al brachten zij geen stom woord uit, nee dat deden de roze sneakers wel waar zelfs wieltjes onder zaten en ze iedere keer net niet mee op haar smoel ging haar moeder maande haar nog tot stilstand en lachte haar gouden hartjes-tand bloot de invloed die ze ooit dacht te hebben bleek haar…

3 maanden zat ik binnen, 3 maanden getreurd. 3 maanden zitten denken, aan wat er is gebeurd. 's nachts kon ik niet slapen, voor een hele lange tijd. ik wil je wel vergeten, maar ik wil je ook niet kwijt. 3 maanden niet naar school, 3 maanden graag alleen. nu, 10 maanden later, er nog steeds niet overheen.…

De dag waarop ik elk jaar denk aan je geboorte, Godsgeschenk. Je bestaat, ademt, leeft, straalt, lacht, ontvangt en geeft, je groet, omhelst, kust en wordt gekend, kind wat ben ik blij dat jij geboren bent!…

Ik zat in de kast, opa was dood, hij schreeuwde: gouden tand eruit.…

Blijf, ik beloof niets, maar blijf, blijf vannacht bij mij -- bij mijn liefdespijn.…

3 maanden zat ik binnen, 3 maanden getreurd. 3 maanden zitten denken aan wat er is gebeurd. 's nachts kon ik niet slapen voor een hele lange tijd. ik wil je wel vergeten, maar ik wil je ook niet kwijt. 3 maanden niet naar school, 3 maanden graag alleen. nu, ruim 1 jaar later, er nog steeds niet eroverheen.…

Ik leef al maanden Van de wind. ---------------------------------------- uit: 'Een nest bloedsinaasappels', 2006.…

nu komt de natuur tot rust lage zon verlengt schaduwen avondnevels verdoven dagen dempen het goud van afscheid bomen verliezen hun pracht kale takken buigen in de storm daar is hoopvol leven verborgen in de kille en donkere grond maanden van felle verstijving en sluipende dood trotserend kiemend in de levenswarmte van de klimmende lentezon…

aderen stroomt jouw bloed Mooie herinneringen zijn blijvend voor ons jouw verjaardag houden we in stand opdat we jou niet vergeten een vader met een gouden rand…

negen maanden lang heb ik jou gedragen negen maanden heb ik zorg voor jou gedragen negen maanden lang heb ik op jou zitten wachten negen maanden lang alleen jou in mijn gedachten maar ik snap het niet wat heb ik fout gedaan waarom ben jij tijdens je geboorte ook gelijk weer heen gegaan…

50 jaren samen liefde vertrouwen geloven 50 jaren samen warmte geven en nemen 50 jaren samen vreugde verdriet houden van…

Uit Sidney daalt een gouden regen neer Nu daar een paar gespierde landgenoten Het aanzien van ons kikkerland vergroten Door mee te strijden om de hoogste eer. “Wij zijn sportief!” zo juicht de natie luid En zakt weer voor de beeldbuis onderuit.…