Alle inzendingen over ivoor en goud

Oranje's verste voetbaldeserteur kende een ivoren wit humeur Verdonk zei 'Nee', na lang debat zijn keuze bleek het hazenpad Een oversteek van de Stanfordbrug leek een eerste stap op een ezelsrug Met een tweede stoot aan de beruchte steen gingen oude vrienden met de winst heen Zo zat in Côte d'Ivore, de centervoor toch snel weer op het…

Misschien moet ik die ivoren toren maar eens bedanken Ik leerde er veel en hoef niet meer te janken!…

Ik had de meeste knikkers bewaarde ze in een emmer op zolder Bonken in alle kleuren metaal en zeldzame marmeren Niemand wilde van mij verliezen dus speelde ik maar alleen Een klasgenoot had een ivoren knikker maar ivoor is verboden, en ik houd me aan de regels, dat is het mooiste spel Mensen hebben geen idee hoe het werkt en wat ze verspillen…

Wiegend rood in de vooravond Sluitend paars in koud groen De dans van de tortel een lied van gefladder een sikkel van ivoor in mauve geweven Wie had dit ooit beter kunnen doen?…

de portier is weg en het huis is leeg op één piano na tingelend op ivoor hoop ik op gehoor in vain het innerlijk rondeel behelst alleen de aangeslagen toon…

TOEN Toen jij voor mij een zwarte jurk aandeed en belletjes in je oren Toen leek jij op Parijs bij nacht Maar ik domkop zat weer eens op wacht in een ivoren Eiffeltoren Toen ben ik jou verloren…

Bemoste treden prikkelen buiten mijn bereik mijn fantasie Hier is vergeten een koning gestorven, een geest heeft hij niet achtergelaten, een schat misschien maar je zou alles moeten afbreken om dat te weten te komen en langzaam gaat het zo ook wortel voor wortel, spriet voor spriet, druppel voor druppel regen, zon…

tranen van nieuw geluk spreid ze uit als geurig balsem over je gekwetste huid van wonderdadige zachte klei vorm ik nieuwe lichte deuren zonder sloten en sleutels met verroeste verleden kleuren je kan weer kijken en langzaam voelen alsof het was verholen je hoeft niet meer in je labyrint te dolen zie het kostbaar goud…

Een beetje goud vonkt al doorheen de regen of is het een huiveren een eerste beven de linde behoedt bedacht elk blad…

woord meer neer de merel stopte het fluiten katten zwerven roofzuchtig in mijn tuin ik zag er eergisteren nog een hoog in de bomen klauteren vogels cirkelen in de lucht krassen krijsen om ter luidst ik pers de druiven drink de jonge wijn er is geen medicijn voor iedere pijn de merel sloeg te pletter zijn bekje oranjegeel goud…

Als de dag haar gouden glans heeft verloren en het daglicht bijna is gedoofd wordt de hemel toegedekt met donkere wolken grijs en grauw waar geen sprankje te ontdekken is van het hemelse blauw dan ontmoeten we de nacht langzaam verglijdend in een nieuwe dag die ons stralend toelacht en weer zal bekoren…

zonder pas zal ik gaan rond de aarde in haar baan onherkenbaar onbesproken herondekt samen met slag en snaar vol moed heeft ontmoet lichtjes in de lucht als parels vallen in hun vlucht omhoog als terpetine dat verdamt zij heeft mijn hart verlamd o lam o lam o tijger in de nacht nachtwoud ik huil om het zilver maar kreeg goud…

hij is de baas eet zelfs kaas laat muizen springen en dansen en danst gezellig mee op een pakeerplaats van steen leeft hij negen levens en neemt soms de been hij is een kater nog niet zo oud hij zegt hallo en heeft een hart van goud…

die wipt omhoog en omlaag dit is geen duisternis maar goud waard…

omlaag, naar de beweging van mijn arm, afgerond alsof ze nog jouw schouder volgt ik zie de schimmen van een bed en lijven die gedachten tillen; in twee zielen bloeit slechts vriendschap als de liefde van een moeder voor haar kind het kaatst terug: zij glimlacht om de harde werkelijkheid en hij, die als een vader is, treurt niet om wat goud…

En dan is het herfst de beuken worden stiller van zwijgen komt goud…

Nu de zomer Voorbij is, De koperkleurige Herfst het stokje Overneemt, Zie ik pas Hoe de groene Plantenkleur In goud verandert, Een paar blaadjes Hier even verderop Lopen alvast voorop En tonen het Nieuwe goud Op zijn allermooist - Opmaat naar het Nieuwe leven, Leven dat uit de Neergang geboren wordt…

Als een jager kijk ik naar het woud bevend en onzeker treed ik het binnen ik weet waar het goud ligt kan het delven Zij heeft haar ogen gesloten haar zwarte manen dansen langzaam op en neer, ze weet het niet, maar ik ben gekomen om mijn schat op te graven Eenmaal uit het woud onder de modder, voel ik mij de koning te rijk In het badhuis…

Gouden zon schildert wolken en horizon in parelmoeren kleur dan gaat ze langzaam onder en sluit haar hemeldeur wind laat het lover zwijgen alle geluid verstomd en in stille omarming verglijdt de nacht tot de morgenstond weer op ons wacht…

hij kwam hij zag hij overwon sensatie concentratie alom één schot een kogel één doel een race met zichzelf en tegen de klok winnen overwinnen triomferen staande ovatie eremetaal beheren harten stelen ja,natuurlijk olympische wonderboy Usain gold!…

terwijl de zon ten onder gaat en zachtrood licht het landschap kleurt weerspiegeld in een gouden meer dat kabbelt in de milde wind vergeet ik voor heel even alles wat er om mij heen gebeurt gevangen door de schoonheid die mijn ogen en mijn hart verblindt een onverstoorde witte zwaan die statig door het water glijdt een schichtig hert dat aarzelend…

Omring je steeds met goede mensen en vergeef me telkens als ik zeg: dat ik ontzaglijk van je houd en dagen van zilver, dagen van goud.…

de blues heeft mijn emotie bedwongen en het land gegeven waar ze recht op had door de bui wist ik dat men pa niet vergat die als jochie de Klamath had bezongen in een grot hoorde je het alsmaar klagen van de trompet die een stotend ritme gaf zijn uithaal was voor mij zeker geen straf ook toen het stof hem begon te plagen de vlakte waar ik…

in zwart en wit gespleten met goed of kwaad gemeten architect van glazen toren wil nuances niet meer horen lood verdringt steeds meer glas doorzichtigheid verhardt tot grimas de bouwmeester volhardt het tot keihard ivoor zijn eigen noodlot in zwart of wit gemeten tot goed en kwaad gespleten…

niets meer voor hem doen Angstvallig pratend over nu en toen Proberen wij de toekomst te vermijden Morfine kan zijn pijnen iets bestrijden Zijn zieke lijf gepind aan een harpoen Ligt hij gebed in smetteloos katoen En tracht zijn geest van angsten te bevrijden Grauw licht valt binnen uit bewolkte luchten En kleurt zijn broze huid als oud ivoor…

Dat lijkt me niet verstandig, zegt hij en doet een stap naar voren en kijkt me verlangend aan uit zijn ivoren toren Ik moest maar gaan, zeg ik en kruip tegen hem aan en wacht tot hij me vasthoudt zodat ik niet kan gaan Ik denk dat het me niet zal lukken, zegt hij om echt voor jou te kiezen om diep van je te houden, maar laten we ons toch…

Subtitel: Resignatie (=berusting) Twee decennia en vijf vaak lastige en lange, rare jaren Jij stond stil, terwijl de tijd op stoom was en ik jouw lot bitter gadesloeg 'k Zag jou lachen, veel meer schrijven vervloeken en ketteren maar uiteindelijk met mes tussen jouw ivoren wachters glansrijk zegevieren...…

de dag verdwijnt in stille zuchten verdiept het heelal door een spectrum van gedichte kleuren zwarte veren van de droomvogel klapperen nog zij dragen het leven in ivoren tinten verheffen de nacht…

O zuivere klanken Gondellied De Bacarolle Bespeel mij vol en zacht mijn lief Als de trillingen van ivoren toetsen die mijn oor vangt in het trommelvlies Eustachius Ik voel een brok in mijn keel.…

veren in gewichtloos goud van het glas en lood venster struiken groeien in de tuin de zeis van mijn opa had niet meer het gras in halve kringen kort gesneden de schaduw van de boom zwaar in een verloren zomer waarvan ik al afscheid had genomen.…