Alle inzendingen over ja-woord

Ze hebben me gebeld het AD het Algemeen Dagblad Ze hebben me gevraagd MP te worden de Minister President van het Koninkrijk der Nederlanden en ik ik heb JA gezegd ze hebben het in het AD gepubliceerd Ik zal, dat beloof ik Nederland het Europese Krediet geven wat, dat broodnodig is.…

Deva Premal zingt vanuit het Hart van Christus buitenaards verliefd...…

Wat een pracht. Wat een praal. De natuur komt naar ons toe. Neemt bezit van iedere tuin. Dichters komen ogen tekort. Maar al had ik er maar één. Merels zingen het hoogste lied. En ik? Ik spits mijn oren. Reizigers zijn naar elders onderweg. Reis van hier naar hier! In eigen huis en tuin, en nergens anders, voelen vermoeide reizigers zich…

Je geeft je woord zonder na te denken. Door het gevoel dat de ander je geeft. Je houdt je woord zolang die ander leeft. Waar blijft je woord als die ander er niet meer is. Laat je iemand anders in je leven toe? Je vraagt naar het waarom en hoe. Leg je woord eens op de weegschaal van het leven.…

Mededeelbaar met woorden, in de taal van ons verstand. Ervoelen is voelen, door onze binnenwereld. Mededeelbaar met onze ogen, in de taal van ons hart. Onze ogen zien en spreken. Onze spieren doen. Ons hart weet !…

nooit eens wat anders hier dankzij die meesterhand zeëen van dagen verstreken sindsdien misselijkmakend, die melkschenkerijpose feitelijk kan ik geen melkdrop meer zien!…

Misschien betaalt u straks Ook Dagobertducktaks. Alleen de rijken onder ons Mogen storten in dit fonds De nieuwe climax. Maar pas op,vroeg of laat, Zit u zomaar op zwart zaad.…

Een Facebook-loze avond. Tja, dat kan Groot ongemak voor de account-bezitter En voer voor quasi-lollig vals getwitter Er kwam online weer heel wat deining van Met achteraf de tijdlijn-commentaren Die na wat likes alweer vergeten waren…

God, geef me de sereniteit Om wat ik niet kan veranderen te accepteren De moed om te veranderen wat ik kan En de wijsheid om het verschil te weten Mijn sereniteit wordt al mijn hele leven afgebroken door de mensheid Uit haat en woede opereren, is wat ze mij leren Tegen wie moet ik die botvieren dan? We mogen toch ook niet vergeten?…

woorden waaien door mijn hersens zinnen vormend zien zij licht ik kleur ze in met mijn gedachten proef hun klank met ogen dicht laat mijn vingers stil bewegen streel de toetsen van het bord laat mijn lippen woorden fluisteren oren luisteren naar wat het wordt als het ritme blijkt te kloppen berg ik alles netjes op zullen woorden…

Zo is hij de oorlog doorgekomen, om daarna in de bevrijde tijd, te trouwen met een christelijke meid, die teveel van Gods woord deed dromen. Maar in een kerk is hij nooit gekomen, woord voor woord had hij het al tot zich genomen.…

Woorden zijn woorden, bleek, tot we ze kleur geven – met onze daden.…

een woord is een vroege ochtend zonder breuk of smet soms een teken in de lucht een woordeloze rit naar zee zachte vogel boven een uitvarend schip de vermiste naam voor verdriet barst het als een beladen ster komt het niet op tijd tegemoet een woord is een woord tot jij het vult soms met betekenis…

Wolken drijven voorbij, haar dijen zacht bestemd voor mij als de zon en de maan... En wij laten ons gaan. Zonnestralen over onze lichamen omringd door rode rozen en ook boterbloemen, terwijl insecten om ons heen zoemen. Maar onverdroten geven wij ons aan elkaar over en strelen hartstochtelijk elkanders huid. Het riet langs de sloot…

Een vriendelijk woord doet echt wonderen!…

Prikspijt! Geen moment spijt Van die prik Van de laatste Van die voorlaatste Van die eerste Wat niet de eerste was Want wat is er niet afgeprikt Vanaf mijn geboorte Half tien in de ochtend Van het jaar des Heren en Dames Negentienhonderd en twee en vijftig In mij als baby, kleuter, peuter, kind en Jong volwassene en nu senior man En…

Trickster, slim, sluw en snel van geest, straatwijze weetgraag; flexibel overlever. Sensuele, speelse charmeur, vleier met flair en schwung; extravert pragmaticus. Verdekt, verborgen en voorzichtig dag-, nacht-, schemerdier; ongrijpbare geestverschijning. Doelgericht, dreigend en dodelijk, amorele rover; capabel kostwinner.…

Er was geen adem om mee te leven. Ik stikte bijna. Iemand leek mijn keel dicht te knijpen, mij aan mijn nek omhoog te tillen... "Een volgende keer zou zich niet meer aankondigen; nooit meer, zó ik besloot tijdens die secondes, de stille tijd die wegtikte..." Er was geen plek om in te leven, zodat ik mezelf leerde in de beleving van mijn…

Hoe wil je herinnert worden als je dood en begraven bent? ik wil niet herinnert worden na mijn crematie en ook geen urn tijdens mijn leven waren mensen mij al vergeten, al lang vergeten dus ik wil niet herinnert worden na mijn dood, na mijn verlijden na mijn overlijden, na mijn lijden want vergeten zijn doet pijn, zeer doet grote…

Zware woorden kronkelen hierboven rond. Ze stoppen, draaien zich om, en kijken mij vragend aan. Hun donkere kantjes gevleid tegen mijn vage glimlach, worden ze afgewogen en achteloos opnieuw ingeslikt.…

Ik schenk jou een boeketje woorden Een dozijn rozen mooi in het rood Stengels met frisse groene blaadjes Deze letters zullen niet verkleuren Woorden die niet verwelken Zo geef ik mijn gevoel Dit boeketje zet je niet op tafel Maar draag je mee in je hart…

Gek soms hoe woorden falen in hun doel Hoe ze kronkelen in bochten veranderen in gedrochten en zorgen voor gewoel Hoe ze zijn misbruikt in valse oorlogen en dan levend begraven als gesproken slaven voor blinde ogen Terwijl ze precies gevormd en gekneed zijn om liefde te verklaren om storm te bedaren in menselijk brein…

woorden dwarrelen als herfstbladeren door mijn brein het gedicht rijgt ze aaneen leeg stom zonder ziel zonder pijn woord na woord pak ik bij de oren rangschik schrap brutalen protesteren kleine zwakken schuiven zonder morren naar voren geloof nooit dat een gedicht zomaar wordt geboren vechten met woorden is sterven en telkens weer…

ik heb geen heldere woorden om met jou te praten geen stormachtige zinnen om met jou te fluisteren de stilte is zo luidruchtig dat ze ons gesprek verstomt de pijn druppelt uit onze zielen en zelfs dan vind ik geen klanken van troost…

Zachte kraters zijn mijn woorden door langzaam vallende gedachten geslagen het stof dat er door opwaaide zo van je jas geklopt Maar de kraters zijn zo zichtbaar voor jankend brandende geslachten gegraven de pijn die wij er inwerpen valt bodemloos kapot…

In stilte hoor ik wat je zegt, al spreek je geen woord. Een stralende glimlach roept: Ik kan niet meer zonder jou. Je oogopslag sprekend: Ik laat je nooit meer los. Twee handen strelen: Ik ben er als je me nodig hebt. Je zegt me zoveel, al spreek je geen woord.…

je hebt je weg met woorden je woordeloze weg je hebt je tegen dralen beschermd een valstrook breed je hebt een weg met worden een wollen tegenzin je spint je ronde ronnend je spint je vallend vals…

zoveel liefde voor je voelen als je 's morgens naast me ligt ogen dicht en ademhaling regelmatig, mond die even opent dan weer dicht haren warrig op je kussen engelengezicht kan me nauwelijks bedwingen met m'n ogen langs je lippen voel jij dat ik naar je kijk lieve ogen lachend open blijven hangen in mijn hart en we weten zonder woorden…

Het woord is luchtig. Het leven is vluchtig. De dood is in elk woord. Ik ben voortvluchtig, gevangen in het woord, ontsnapt aan het leven.…

, mag ik in rood spiegelschrift mijn woorden schilderen op de bast van je lijf dan zou iedereen ons gedicht zien…