Alle inzendingen over je warmte

Hij koos niks hij wilde mij niet alleen de aandacht warmte en tijd die wilde hij niet kwijt. Zij koos niks zij gaf niks meer maar eiste aandacht warmte en tijd die wilde ze niet kwijt. Ik kies alles maar er is niks niets te krijgen niets meer te geven ik kies alles maar heb alleen veel niks in mijn leven.…

De lach die warmte schiep voer langzaam door, wervelend met trotse snelheid. Mensen zagen, ervoeren, behaaglijk op't terras, haar passionele stappen warmden de straat. Oprecht was de stemming, Warmte straalde van uit haar heupen, wiegend met haar achterwerk. Oprecht was het, zo was het echt..…

heb aan warmte flink ingeleverd de kou zit op het bot winter gaf soelaas maar het eigen kacheltje bleek geen open haard nog zijn mijn lach en handen niet bevroren maar wat in warmte is geboren kan mij niet meer bekoren ijskoud schreeuw ik om de zon alleen daarvoor draai ik mij nog eenmaal om…

zoek ik je ogen om mezelf te zien pak ik je hand om eigen warmte te voelen vind ik in jou wat ik niet heb misschien regen heeft me weggewassen zon ontspiegelt mij in dunne plassen haar warmte heeft me anoniem verdampt wind verslijt gestaag mijn weerstand erodeert de jaren tot herinnering verstuift het leven door versnippering je…

plaats voor mij ging jouw warmte niet voorbij zo heb ik jou altijd gezien ogen warmte stralend en een lach die liefde parelt wil melker 26/11/2021…

Zo'n mantel, boordevol met liefde en warmte voor je medemens. Maakt beiden dan gelukkig... Je leeft dan blijer, meer intens.…

eigenlijk thuiskomen in rust vrede veiligheid en menselijke warmte ik aanvaard de pijn die je voor de hele wereld verborgen houdt…

Met het nipje mochito dat ik nam, warmt nu zachtjesaan mijn maag en ik roer afwezigheid in het glas met de blaadjes mint die ik zopas plukte uit de border van mijn plaatsje.…

Troost, een zielekus die als een zachte deken het koude hart warmt…

Vandaag rook ik de lente, voelde ik warmte dat maakte me blij.…

de herder warmt zich wollig tussen zijn schapen als dekbed tegen kou…

kom in mijn warmte en voel; dan kleur ik de herfst hartenrood verliefd…

’t schijnt dat zelfs de zon zich warmt aan jouw stralen…

bescheiden warmt zij tussen wimperharen door langzaam kleurt het hart…

wanneer ik haar jas wegbreng naar de garderobe merk ik dat haar warmte nog aanwezig is...…

Vanuit het droomland omringt door galm van warmte straalt de zonsopkomst.…

de zon deelt warmte zoetsappige energie ik gris handenvol…

Door de witte handschoen heen, troostende warmte.…

We begonnen ooit Vol warmte, liefde, pret Maar hoe raar is nu te merken Dat was toen Samen in één huis Ieder nu een kamer Elk een eigen thuis Een welterusten zonder zoen We begonnen ooit Vol warmte, liefde, pret Maar hoe raar is nu weer Minder is meer Zonder is met…

bevroren leek mijn hart verklonken aan een koude grond alsof er nooit zoiets bestond als innerlijke warmte mijn woorden leken als verstopt mijzelf kon ik niet spreken zelfs jij, die niet meer komen zou en o zo ver bent, jou kon ik niet meer bewegen de sleutel tot mijn warmte af te geven…

in schaduwen leef ik mijn leven alleen jouw zon heeft mij alle warmte gegeven het licht om te ontsnappen in een schrijfsel dat lijkt op een gedicht dan toon ik ook mijn twijfels mijn gezicht in woorden die bij mij horen ben ik de nacht en schaduwen voorbij in de warmte van jouw handen voel ik me eindelijk weer vrij…

'warmte vergt jaren groei' schreef de dichter Willem Hussem ooit eens en inderdaad is hout onontbeerlijk voor iets van warmte suggestie is veelzeggend en verwarrend vooral en het zet je dikwijls op het verkeerde been zo ook dit gedicht hoop ik…

De kilte snijdt de ochtend in minutenlange huiveringen die iedere fantasie over warmte naar een sneeuwlandschap verwijst waar een hongerige poolvos tevergeefs een prooi bespringt Kom nu maar met warmte bloemen om te inhaleren zon om bij te koesteren laat de winter op reis gaan met al zijn ongemakken tot volgend jaar of zo…

Uiteindelijk, daar sta je Woorden niet genoeg Want ik weet je gaat daar ga je En je weet dat je me zag Je warmte, het was de nacht Kreeg me niet, je gaf En nu- ik heb je lief, Ik zie jou meer dan ooit Straal je warmte, verlangen En het opent niet, Het dooit Je werd eerst lauw nu ben je kou En ik zocht niet naar de ware maar…

de lente wil spreiden ze wil naar ons toe maar rinkelend door de bocht komt de winter nog met kwade blikken hoopvol dacht ze te komen maar sneeuw sluipt nog naar binnen het verlangen naar warmte onzichtbaar nog even stilgezet nog niet opgewassen voorjaar nog in de verte gestald in dromen nog ongeboren…

ik wilde alles over liefde weten heb meters boeken stukgelezen bibliotheken bezocht toneel bekeken geluisterd naar muziek maar liefde vond ik niet wel alle draden waarmee het is verweven zoals drama en verdriet als je het patroon verliest tot ik de mensen naar elkaar zag kijken in desinteresse of begrijpen maar ook met warmte…

En zij was wat verlegen, wilde graag haar warmte geven. Toch scheiden zich hun wegen. Jammer, zo jammer. En de zomer gaf zijn warmte, daar kon hij niet goed tegen. Want grote wolken stuifmeel, benauwden hem het leven. Want hij wilde haar graag zoenen, toch scheiden zich hun wegen. Jammer, zo jammer.…

Langs het gordijn de streling van de wind die mij omarmt midden in het zonneraam op de vloer van de kamer mijn voeten op het tapijt reiken diep in de aarde mijn warmte groet de warmte mijn adem kust de wind .....Ik trek het bed in de zon .....en wieg mij in welbehagen .....languit en wijd geopend .....glijd ik de wereld in…

Sommige gebeurtenissen zijn slecht te beschrijven bijvoorbeeld dat je als een hoop volwassenen tegen en op elkaar in elkaars armen huid op huid warmte op warmte zachtheid op kracht neus in een haarbos oor op een kloppend hart als een nest kittens spint, ligt en hoopt dat dit kan blijven deze koestering nooit overgaat…

Voel je de warmte nog? Zij aan zij jij en ik werden wij.…