2665 resultaten.
Openstaan voor jezelf.
hartenkreet
2.0 met 2 stemmen 229 Wanneer men luistert
naar zijn ziel dan begint taal
zowaar te leven...…
Kraantje lek
hartenkreet
2.0 met 1 stemmen 39 We kunnen er niet over praten
Alleen zeggen we hoop te hebben
Terwijl een orkaan over land gaat
Geen mens meer is te redden
Pas na een verwoestende storm
Als zijn krachten zijn afgenomen
Zijn sporen een nieuwe vorm
Van wat hij heeft afgebroken
Zo zie ik mezelf ook
Zonder een echt verzetten stap
Ik had blijkbaar alle hoop
In dat klein…
Hij is er weer!
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 2.003 Na grafluchten blije schijn
krijg zonnepit en zit
zonder kleren met een poëet
Hervind de roos op je doos
de kluts van je muts
Sta op, spring op de fiets
werk hard - doe niets
Alles zoveel mooier
met die ster in zicht…
Regenverdriet
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 264 Maar plots is er de glimlach van een kind
dat zorgt dat ik mijn vreugde toch hervind.
Snelsonnet…
Blind verlangen
netgedicht
4.0 met 24 stemmen 1.213 aldoor
verwachten
is trachten
een onthecht verleden,
al dan niet gewild,
in pijn te hervinden
en verschijnt
verlatenheid opnieuw
als het sterven dan herleeft
en mijn ziel zich spiegelt
aan de blinde linde
zal nimmer
de dolende echo vergaan
die het verlangen
in de toekomst weeft…
Suïcide
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 99 Verhanging
Waar ik van fantaseerde
Heb jij het vannacht gedaan
Waar ik toen fictief sneed
Heb jij je net verhangen
Waar ik mezelf hervind
Werd jij nu afgevoerd
Waar ik weer Leef
Bleef jij willoos in leven…
Melancholie
poëzie
4.0 met 3 stemmen 420 Altijd in 't leven als 'k Uw bijzijn duchtte
Wist Gij mij te hervinden, waar 'k ook vluchtte;
Nu vond ik heil als nooit te voor verwacht,
En tòch hebt gij óók déze weg gevonden
En doet bij regensneeuw en storm de ronde
Waar 'k wakker lig de lange winternacht.…
Credo
poëzie
3.0 met 10 stemmen 2.400 God, die ons achtloos verder telen,
Begaan in wellust en vervelen
Met heilge rust aanziet en duldt,
Door Uwe Zoon tot ’t eeuwig leven
Gekocht, en van Uw Geest gedreven,
Hervinden we U uit onze schuld.…
Met uitzicht op de zee
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 430 Zichzelf op poten zetten, met alleen een tafelblad
En wat servetten waar hij op schreef:
‘Geloven was voornamelijk: blijf, nog even…bleef.’
Het viel niet mee, die vele beetjes naar de zee.
In vingerhoedjes van plezier, met waterdruppels op een pier
Win-win synergetisch rekenen als 1 + 2 was 4.
Als schrijven was schrappen, dan was typen weigeren…
Aan stof ontschoten
netgedicht
3.0 met 15 stemmen 223 uit vlieringduister
diep ik lichtpuntjes op
en zie weer
waar mijn zaaigoed is gebleven
ik had het achteloos weggestopt
uit het oog en verder verloren
op dikke lagen trage stof
herneemt zich nu gestaag
een kleurrijker leven
met de achterhaalde sporen
het kan mij weer bekoren…
Onnavolgbare verschijning
hartenkreet
5.0 met 1 stemmen 111 Je vage blik helderder dan ooit
Al mijn emoties waren gekooid
Gedoofd en verdord
Mijn levenszender voorgoed gestoord
Alle paden dichtgegroeid en verlaten
Mijn hart een verzameling gaten
Je vult die gaten met je onbegrensde talent
Als ik nu verga heb ik gekend
jouw ontelbare onnavolgbaarheid
die mijn gloeiende hoofd verleidt
te denken in zinderende…
Van mezelf houden
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen 189 Ik houd van mezelf.
Ik heb altijd aan mijn ziel,
zonder roepnaam of lichaam
de trouw beleden.
Het was, is en zal zijn:
een loflied op mijn expressie,
totaal.
Totalitair zal men alleen nog
praten en napraten.
Het zijn de hiaten der mens.
Ik bezit nu, momenteel
een heel scherpe ooglens!…
eigen dressuur
hartenkreet
3.0 met 6 stemmen 150 wandelen en zwerven
in bossen en parken
gewoontes gaan sterven
gezond voor dit varken
mijn zinnen verzetten
in de pure natuur
jij zult niet beletten
mijn eigen dressuur
het gif moet verdwijnen
uit botten en vlees
de zon moet weer schijnen
voor Jan Zonder Vrees
ik zoek bloemen en kruiden
vermengd met wat water
het goud van deze tuinen…
hervonden liefde
netgedicht
2.0 met 5 stemmen 239 Dodenkruid bloeit de akkers aaneen
met stille getuigen die het niet
kunnen omvamen dat hun dood
ons geweten in ruste hebben gelaten
zuiver gestreelde winden
dansen langs beenderen heen
en och hoe schraal kan troost dan zijn
wanneer wij elkander weer hervinden…
We hebben elkaar nodig
hartenkreet
2.0 met 5 stemmen 753 Daarin moet ik mijn kracht hervinden.…
Moedige zelfangst
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 81 Wie ophoudt met zichzelf zoeken
zal zichzelf, vanzelf, hervinden
omdat geen mens verloren is.
Wie ophoudt met antwoorden vinden
zal geen bange vragen zoeken
omdat problemen, vanzelf, verdwijnen.
De iemand die zichzelf verliest
zal een angstig niemand zien
voordat een wanhopig mens
een moedig mens kan zijn.…
ontstaan in een lach
hartenkreet
4.0 met 6 stemmen 1.163 waar het beeld van mijn dromen
in liefde vervaagt
schoonheid ontwaakt
in teder gelach
hervind ik verlangen
in sterren verloren
vertelt mij de nacht
waar liefde dwaalt
op zoek naar dromen
de schreeuw van een hart
waar schoonheid verborgen
ontstaat in jouw lach…
openbaring
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen 611 Ik zet alle deurtjes open
in m'n hoofd
en laat alles stromen
wat mij herinnert
aan de pijn
die mij van elke rede
heeft beroofd
Dan vul ik m'n hart
met mooie dromen
en kan ik leven
als een blad in de wind
nu ik zo m'n geluk
weer hervind…
De laatste strohalm
hartenkreet
3.0 met 3 stemmen 220 Als niets er meer toe doet
als niets meer uitmaakt
of zin heeft,
als alles pijn doet
van het alleen zijn
dan kun je altijd nog
teder zijn;
dat zorgt voor een nieuwe,
positieve vloed.…
Vanzelfsprekend
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 103 Ze zei dat
ze een vrouw is
Ik vond dat knap…
Vergleden in een hartstocht die eens ruisend ging.
gedicht
3.0 met 36 stemmen 14.232 onder eindeloos levende spiegeling
van liefdes eenzaamheid,
zoek ik vergeefs haar te hervinden
in wie zij nu verworden is.
Peilingen, stukgestoten in
oude vertedering
op nu verzande diepten
spannen nog een verlangen
dat lang reeds ongegrond bleek
en hopeloos verweesd.
----------------------------
uit: Tirade 300, 1985.…
Dwalend
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 299 over de vlakte van vergetelheid
almaar draaiend in 't rond
ben ik opzoek naar jou; mijn zoon
wil je vinden hier terstond
zoek ik je in de bomen
en zoek je in het gras
maar hoe zeer ik ook hoopte
dat jij hier aanwezig was
droogt de wind al mijn tranen
sla ik mijn armen om mij heen
zal ik je ooit hervinden
erger gevoel dan leegte is er…
Het paardenbloemt in mei
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 150 Het paardenbloemt in mei
terwijl de vogels fluiten;
de kinderen buitelen blij
en lachen weer vaak buiten
en ook de grote mensen
hervinden weer het kind
dat met heel vele wensen
het leven diep bemint.
Laat vogels en laat bloemen
je diepste naam maar noemen.…
afscheidskus
hartenkreet
3.0 met 11 stemmen 1.140 wordt een dag
nog steeds herboren
als ik in jouw tranen
de nacht verlies
hoor ik een lied
in verdwenen geluiden
waar de nachtegaal stil
jouw stem niet meer hoort
vraag ik mijzelf
wanneer het ontwaken
de vreugde hervind
naar morgen toe
zoek ik nog steeds
de juiste woorden
die een afscheidskus
vergezellen moet…
Over en over
netgedicht
4.0 met 26 stemmen 682 als een wilg op weg
naar winter
de bladeren zacht laten gaan
takken strak in de wind
nog even en het snoeimes
dringt tot aan de knot
er rest niets dan wachten
op herhaling
zal een zomer nog
de kleuren hervinden van toen
alles bloeide en vogelbekjes
voedden zich op de takkenschoot
de root scheen van goud
leven overleefde
de treurnis…
Herfstluchten
netgedicht
3.0 met 11 stemmen 337 regenwolken die traag over drijven
vertellen van grijsheid en
niet goed weten wat en hoe
terwijl mensen zich vragen stellen
en heimwee hervinden naar
blauwe luchten en warmte
als een deken om je schouders
licht wordt gezocht
maar is spoorloos en nergens
laat geen schaduw vallen
omdat de vruchten er triestig
van zouden worden, ontheemd…
BEMOEIAL...
hartenkreet
4.0 met 3 stemmen 278 Het invullen
veelal ook
het aanvullen
van het leven
van anderen
maskeert doorgaans
het voortbestaan van
persoonlijk onvermogen
zijn eigen leven in te richten!…
Perfectionisme
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 106 Laat perfectie los
en geniet van de schoonheid
van imperfectie …
Nooit gekust strand
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 75 golven
rollen om
in zand en schelpen
kijken gekuifd
naar de zon
voor zij ondergaan
het is geen
herhaling want
ieder is anders
hervinden vorm
in een altijd weer
nieuwer ervaren
delen herinnering
door het strelen van
nooit gekust strand
met het weten
van cirkels van leven
uit het aards bestaan
opgeslagen in
het silicium…
Terecht toch?
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 331 Misschien dat ik ooit nog
mezelf in jou hervind
jij mij en ons verbindt
dan is bestaan terecht toch?…