Alle inzendingen over jolig geblaat

geulen waar gasten zich een plek weten om het hoofd te laten hangen voor even nergens thuis het getrippel van duizend druppels verdrijft het eeuwige geneuzel in wat het verleden heet te zijn nu en gisteren ook al toen de zon zo scheen en toch is het stil in huis geen uitbundigheid in de hoekjes over wat triviaal allemaal geen vaal geblaat…

Dat eindeloze dolen over velden van ooit langs doelloze schijnsporen geruchten waaien voorbij hij laat ze begaan met de wind ruimt hij huiswaarts stilaan wenkt de stal volle vachten drijven over de drenkplaats met een laatste rust spiegelt het geblaat in venwater z'n stok tikt ze thuis de hond likt kracht voor een lange nacht…

Het meisje Vaak dwalen haar gedachten af naar hem Dan staat zij onder schaars lantarenlicht Deels vrouw al, deels nog een onnozel wicht Vadertje Tijd schrijft al een requiem Het is december, er heerst strenge vorst Zij staat wat eenzaam in een stille straat Hoort zij nu nog van schapen het geblaat Gebalk; de ezel die Maria torst?…

meeuwgekrijs naaktheid alom, het landschap schraal de geploegde akkers dromen al en bomen kleumen in naakt verval met natte voeten en kruinen kaal toch hoor je buiten de straffe wind nog vrij van depressie en najaarsblues de heldere lach van een spattend kind en boven zwarte klei in winterslaap verheft zich tussen alle herfstgeroes het boud geblaat…

Zoon-lief heeft het druk, ik houd me kalm De poes spint en kronkelt, jolig en warm. Sensatieblaadjes bij mijn kapper, flauw Mijn favoriet op de radio: waauw. De boel laat ik gewoon draaien, ze doen maar Het boek over positief denken ligt steeds klaar.…

het gevaarte zich wil stationeren zoals vaak roer ik mijn mond met een gelispel dat ik iets te hardop uit, ik zie het in de verwonderde grimassen dat mijn tongval zich weer heeft bezoldigd en zich te eer heeft gestreken aan mijn wilde verwarde malende gedachtenstroom en dan in een kinds gespeelde spijt vraag ik - dan wel met een jolige…

De begeerte stokt in mijn stem De honing van mijn ijl geblaat Lieten haar twijfelend achter Een meisje nog Dat haar voddenpop martelt En niet maalt om mijn hoofs gezwets Ze wet het mes en dartelt Ongenadig om haar prooi Drijft het diep in de strot Het lam ligt spartelend op het offerblok Haar greep wordt slapper Door mijn ader gaat een koude…

Geblèr dat met geboorte samengaat werd niet gehoord, nee zelfs geen zacht geblaat, wat pa en ma en vroedvrouw zeer benauwde. Maar toen trok zij haar kleine mondje open en maakte luide van haar komst gewag. Terwijl er schitters in haar ogen kropen, ontstak ze in een schaterende lach.…

Hoe slaat mijn hart zo lustigjes, Zo jolig en zo dwaas! Bén ik een kind? Mijn jeugd moest lang voorbij zijn, Mat ik mijn ouderdom Naar mijner jaren tal. Bij grijzend haar, Hoe kan het hart zo blij zijn Met zulk een kleinigheid, Een niets, een niemendal?…

Jung laten we voorbijgaan al die uren van gepraat van verbonden voelen met nutteloos geblaat Zouden we niet beter dansen hopseflopsen tot de wereld vergaat?…

ben jij de herder die een eigen kudde waakt de schapen scheidt op grond van hun geblaat ze om de tuinen leidt naar weitjes eigen gras jij hebt het nooit gegeten omdat het bij de buurvrouw groener was je maakt woorden van gemekker componeert hun lied naar eigen keus alleen het zwarte schaap zit jou niet lekker de kudde kent een kneus…

'k Beklom de steile trap en zag uit raampjes van de vuurtoren de weiden, dorpjes, bossen, Brielle binnenwand'lend werd 'k verwelkomd door geblaat; er stonden lamm'ren op de wallen die met z'n allen me bekeken naast moeders die niet van hen weken. Een korenmolen torende boven hen uit.…

De hemel lijkt een broeierige pet, Aan gele knoop, die doorschijnt, in vervoering Om 't mooie weer jolig scheef opgezet; En smullend van de zweetdamp, loom en vet En week en wit hangen in stille ontroering De wolkenteken aan de blauwe voering.…

De hemel lijkt een broeierige pet, Aan gele knoop, die doorschijnt, in vervoering Om 't mooie weer jolig scheef opgezet; En smullend van de zweetdamp, loom en vet En week en wit hangen in stille ontroering De wolkenteken aan de blauwe voering.…

Het universum is groots en weldadig en blijft een wonder Dit jolige wicht dankt en looft en elk nieuw uur is bijzonder. De universiteit van het leven tovert tal van prachtige geschenken Ik dans en zing uitzinnig want mijn bestaan is nimmer weg te denken. Bedankt!…

kabbel-kroos wind-geruis, water-drup eend-gekwek, vis-geklets reigers-stap, rat-gespat hengel-swiep, sigaar-gezuig roei-gebonk, net-gegooi laars-gesop, fladder-zwaan koffie-slurp, brood-gesmak muggen-zoem, rochel-spuug snotter-snuif, handen-wrijf natte-hoest, molen-ratel aasvoer-worp, hout-gekraak vogel-fluit, muis-gepiep koe-geloei, schaap-geblaat…

van het geblaat achter de strook bomen van de wadden, de wijdte de oplichtende zandvlakte in de verte de vele vogels, de vuurtorens de oude huisjes met bloeiends op de stoep de verschillende kerkjes de kronkelende weggetjes het groen de boeren die hun eten te koop De volle maan boven het verre veld tussen de twee beschermende bomen…

Smoor het loos geblaat van de dwaas Ik wil stil blijven Knip zijn stembanden tot rafels Hoor Zwerfkatten sluipen door de tuin Loom en lager dan anders Onheilsboden in een vale vacht De prooi is al gaan vliegen Het is gebeurd In haar slaap zwaaide de zeis En sneed haar adem doormidden Sus het blaasorkest Wring een prop in de koperen…

Het geblaat van de schapen zwaaiend met hun staart. Het terras waarop ik de laatste nieuwtjes las. Ik lach van buiten maar huil van binnen, Je was voor mij veel meer dan een huis. Het enige plekje waar ik me kon bezinnen. Het laatse wat ik had, mijn enige “echte” thuis.…

Ik giet jolige tonen in de maag, bubbelwater. Wij weigeren nog te begrijpen. Ma roert in de dampende soep. Twijfels snijden… Met een schijnwerper speur ik de zeebodem af Koralen met gevaarlijke nappen nodigen mij uit naar de diepte. Zij op het dek verbijt de zenuwen. Vissen zwermen uiteen, een zachte ontploffing Elders is het veilig.…

met eierkapsel op z'n wulks tikkeltje pinnig stekelrogs enterde ze zeecafé de makreel van oudsher jolig en fideel joop de jutter in haar zog als steeds kokkels bol op zak strandgaper met aan alles lak brutaal in beeld nog hondshaai ruim betekend door veel kraai ze zag er echt niet uit mijn venusmosseltje van weleer - durf het bijna niet…

Geblaat in het bloed. Je wordt een renpaard dat dorst naar meer... naar meer onweer. Iemand waagt het jouw voet te lichten. Je snauwt en bijt en de dwarse mensen vallen neer.…

- Wat zijn ze te benijden, Die mensen van Watteau, zo dartel, jolig, blij! - 't Zijn andre dagen thans, bij 't rondzien speuren wij Slechts kromme slingerpaân en, ach, wat nood, wat lijden!-------…

fluimen op den vloer En scheldt de spelersvrouwen uit voor hoer Verheugt u in wat Jahweh heeft verbooden En maakt den Amsterdammers uit voor jooden En heeft uw voetbalploeg weer geen succes Dan zwaait u gans vervaerlijk met uw mes U sloopt wat banken en u sloopt wat stoelen En veele ziekten rollen uit uw smoelen Weer buiten vraegt u jolig…

Haar sponzige huid breekt het licht In versnelde splinters Ik kan enkel het geblaat van haar bloed vermoeden Hoe ze langs woekerende algen scheert Akelig vredig De snuit is in haar romp gesmolten Ik zoek haar keerpunt Het ogenblik Dat ze buigt naar de klare diepte Dat ze zich uitrekt in het azuren veld Hoe ze een school laat zwenken na…

diepe rust van de kale hei Mistige bossen aan de verre rand Staat een damhert vredig te grazen Verschrikt daarbij een goudfazant klapwiekend hoog in de lucht snel en koerend naast elkaar twaalf duiven op hun voedselvlucht en ver daarboven een spiedende adelaar Verderop een groepje hazen Of nee toch niet..., het zijn konijnen Die zijn daar jolig…

abominabel Bezige Berend bluft bedenkelijk banaal Chagrijnige Conny communiceert constant contraproductief Dwaze Dirk draaft dagelijks door Eerlijke Emma emmert echt enorm Frauduleuze Frits fabuleert fantastische figuren Gevoelige Gea ginnegapt gewoon geweldig Hartelijke Hendrik hakketakt heel hopeloos Intelligente Irma is ineens imbeciel Jolige…

Alleen nog straatnamen geven aan dat schapen kwamen kuddes op de brinken samen Scheper dreef ze door het dorp heen langs Schapendriftweg naar het veen Borgerschapenweg, Lammerweg tot ze op de heide kwamen geen geblaat is meer te horen ronken van dieselmotoren tonnen aardappelen gaan mee onderweg naar Avebe.…

Kwinkelerend zong ze, jolig en blij. overdag voor de zon, 's nachts voor de maan en 's middags voor haar mooie bruine ei.…

(voor Jules Deelder (1944 - 2019)) Terwijl de klanken van 'Back to Black' van Amy Winehouse in heel Nederland weerklonken, zie ik zijn markante kop door het zwarte gat in Zadkine's standbeeld glippen, hoe hij ons jolig groet met zijn heilige, verbeten mondtrekkerij en de brutale spotternij in zijn door speed gedirigeerde tongval.…