Alle inzendingen over kaal

O nee, ik heb er echt niet naar gekeken Die male of female korte vette kale Ze staan in 't dikke woordenboek Van Dale En zijn, met daantje doorsnee vergeleken Iets detonerend qua bodystructuur Met olifantenhuid, pokdalig plat Slap, vlezig, haarloos, uitgezakt of glad En uitgemergeld na zo'n wellnesskuur Die toch het ergste leed zou…

De hommels worden wakker omdat het lente is rupsen beginnen aan het jonge pril te knagen kikvorsmannen laten zich naar het water dragen woeste woerden achtervolgen menig eendenmiss De rijen kaal gekopte wilgen staan te twijgen graaien naar wat wolkjes die van de zon af hangen terwijl katjes stuivend voortplanting verlangen komen velen…

Is of ik proeven kan de kale rijst met zout en suiker op het droge brood Voel de armoe-spanning sfeer de tocht, de kille koude moordenaar van het kind. Hoor ik de overslaande vaderstem dat ik moet kiezen tussen haar en hem. Ik blijf bij haar, zij huilt, zij wint. Een rilling door mijn vlinderlijf doet mijn vleugels sneller gaan.…

Water is de oplossing tegen dof roest is het rotten van futloos kaal dat blauwgrijs begon zoals metaal zonder pardon tint tot rood stof Verwittig het niet met hamerslag ontzie het ijzer van kleurloosheid ook al raken de strakke lijnen kwijt juist in corrosie blinkt jaar tot dag gesprongen gaten vallen -niet te lassen in `t zwakste deel…

Schets een weg met woorden Geef je toekomst zin Neem mee ook je verhaal En vul je leven in Met vaste vrolijke lijnen, kleuren Een frisse blauwe lucht Een paadje hier nog vers en kaal Vol met nieuwe geuren Het brengt je naar je wezen en waar je wezen wil Uiteindelijk ben je uitgelezen En valt beweging stil Je leven, een illustratie…

Zelfs de rook boven het vuur verspreidt zicht slaperig over het veld een gesluierde nachtkoelte omknelt de stilte en verhult het naderend uur van lichtfonteinen van nieuwe wijnen Een enkel woord drijft langzaam heen over de schrale en kale landerijen wolken omlijsten de schilderijen scheef hangend aan verweerde steen aan gebroken naaldhakken…

Zij waren niet kwaad, was ons verteld door bewakers, zij waren niet goed bij hun hoofd, daarom waren zij kaal. Soms staken zij door de afrastering van het gesticht ons dovenetels toe met het verzoek ze te vullen, hetgeen ons wonderlijk voorkwam en daarom konden we het niet.…

De grizzlybeer slaat vissen uit het water op de wal en er ontstaat een glinsterberg terwijl een grijze man traag formulieren stempelt stapelt in het kale licht een tijger sluipt verborgen achter strepen door het gras onzichtbaar als de vrouw die zich van top tot teen met waardigheid bekleedt en toch wordt nagefloten de…

gedrukt Nog even en er is geen minuut over met de laatste plannen De uitstervende roker gaat onder onbegrip gebukt Gezond leven is het motto wat oprukt Niet roken, gezond eten, geen alcohol, alles in kruiken en kannen Niet meer genieten, alleen nog groenvoer in onze pannen Waar moet de regering van binnenlopen wanneer zij de roker niet meer kaal…

Het is juni en de prairie krijgt een uitgeschoten baard Schapen schoppen in zijn rimpels scheppen hier en daar een plukje kaal zoals een herder zonder vee Schept en onderschept een stille mars naar en tot op de bodem van het slinksslingerende meanderriet als een kruisvaarder naar een leeggeroofd Jeruzalem Hij wacht en verwacht wolkenlang…

Maart is kil en kaal, de oude winter snijdt. Maar dan rolt april de zon over de evenaar zwaait de westenwind weidse warmte toe ontkiemt de aarde duizendvoudig leven vlechten boomtakken een groen bladerdek slaan katten klauwen uit en bejagen ze vlinders bemin ik je buiten van de weeromstuit.…

getemperde liefde in getraliede woorden in gevang van denken,geschreven op een blocnote klein formaat in en schuldig tekort van kale uitvoering in de maalstroom van zuchten waar liefde vergeeld en verglanst weggekropen in rijkdom van duister denderend over het hobbelpad maar wees wie je bent,laat nevel optrekken verschuil je niet langer…

Amper een week geleden rilden nog je kale takken, sterk en soepel buigend, gegeseld door de wind. Amper een maand geleden, schudde je nog zo krachtig de sneeuw van je schouders, strekte je machtige armen uit. De grond waarin je wortelt, heeft ons jouw geheim verteld, dat jij als enige in de straat, zo'n duizend ringen telt.…

De werkelijkheid is kaal en brandend leeg Zo zingt de dromenwever Kom in mijn rijk , Schone vrouwe, satijnen engel Vergeet de buitenlanden Zie het palet van avondkleuren Zij geuren naar rozen en jasmijn zoals je haar, zoals je lippenrood, dat de wolken openbreekt Weet je hoe mooi je lied is, de tere boog van je hals, het verhaal van…

De koninklijke weg de letter estafette koeriers van het licht het is onze plicht als mens om te krassen allemaal zonder de letters is de mens zo kaal kom en vlieg mee iedereen zijn eigen verhaal noch sneeuw regen of hitte gaat het het krassen tegen kom mensen wij leven noch het donker van de nacht houdt het tegen de kracht van de zon de…

de sneeuw was plotseling weg niet eens in een langzaam proces kale aarde is al wat rest bedekt met vage zwemen sprietig groen van toen er is iets vreselijk misgegaan door het vervlakken van het zicht ik kan de wisseling niet meer aan van het voortdurend strijdend licht de schemering duurt dagen omdat zij haar greep op de werkelijkheid…

Lang, kaal en lelijk, Maar daar zit ik echt niet mee. Het probleem is dat hij kinderen slaat: Niet kindvriendelijk maar kinderhaat. Dat hoort niet in mijn leven Want ik wil naar de top streven. Dat kan niet met blauwe plekken En als hij aan m'n armen en kleren blijft trekken. Laat mij gewoon gaan En blijf van kinderen af.…

ik heb nog potten verf staan maar de penselen zijn bejaard stoffig kaal en afgesleten kunnen zij geen vorm meer geven aan mijn voorgenomen ideaal waar vroeger met joyeuze zwier en snelle streken op het linnen creaties kwamen en weer gingen uit een licht en speels palet schuif ik nu met mes wat dikke lijnen mijn kleuren donkeren bewegen…

Een kale vlakte ogenschijnlijk stil Een jonge scheut buitengewoon pril Een blaadje groen ontluikend fris Een schuchtere knop verstopt in duisternis Een lentebui Een zonnestraal Een lichte bries En dan brutaal … Een kleine scheur tussen de bladen van de kelk die doet verraden wat een schoonheid binnen huist die vol van lust en…

Kaal staat hij voor de blankheid der gordijnen, verschrompeld in wat kiezel en wat zand en mist zijn ziel: het alverschroeiend schijnen der eeuwge zomers van zijn vaderland.…

…continenten zijn kil, kaal en ledig weer slaat de Babylonische spraakverwarring toe men vliegt elkaar steeds meer in de haren achter hun muren waar beschaving afbrokkelt reeds vroeg worden huizen als cachotten met hete hangijzers gegrendeld nachten zijn zwart en lang met dode straten waar ouderen zichzelf kreunend voortslepen naar een…

de aarde doorweekt, de luchten grijs zo luidt het verhaal van donkere dagen het seizoen van regen en wilde vlagen van brakke dijken en meeuwgekrijs naaktheid alom, het landschap schraal de geploegde akkers dromen al en bomen kleumen in naakt verval met natte voeten en kruinen kaal toch hoor je buiten de straffe wind nog vrij van depressie…

Als ze zullen komen om me aan de tand te voelen over alle wandaden, al of niet door mij begaan, begeerte of de schaamte die me teistert, de onrust die me pelt, tot op de lagen van mijn kaal gedaante, spiegel van een morbide code.…

onwrikbaarheid voorbestemd af te drijven gelijk aan hardste uren van de tijd laat mij aan indrukken onttrekken samengeraapt zonder doel door afwezige koudegolven stijgt de temperatuur van gevoel gebroken beloften zijn het bordeel van hooggespannen verwachting wiegend waaien bomen hun lied zonder aanzien of achting zo laag bij deze kale…

ergens loeit nog een vergeten koe de kille winterdagen in een landweg rust zonder passerende last - wat voorbijtrekt is vederlicht - ver weg blijft een illusie achter op zolder staan de schapen geschoren en dicht opeen vertellen wollige verhalen over muzikanten die bomen als podium benutten door het bos zwerven de ballades ze landen op kale…

zomerzon venijnig steekt de herfstregen jou en mij doorweekt tot de winter het lijf ruw verbleekt als de lentebloesem openspringt en een zomerbries zoemend zingt tot de herfst de huid tot kippenvel dwingt en de winter zich naar voren dringt toen de lente van alles en nog wat beloofde wij vast en zeker in de zomer geloofden kwam de kale…

De wind huilt door de kale bomen Als zingt het klaaglijk een luguber lied Een lied vol verlangen en vol dromen In stemming verlatenheid en verdriet Een lied over hoe de tijden waren Reeds bij het krieken van de ochtendzon Als zachte bries door kruinen en bláren De nieuwe lentedag weer begon En doods staan de bomen stil te dromen Terwijl…

ze staan er nog de wind, gevangen in hun kruinen struint de kale takken door je hoort ze zachtjes kraken en hun blaadjes raken stil de grond de vooravond van winter wint met lange passen tijd je schuifelt mee en kwijt melancholie aan koude voeten met een neus vol rottigheid het laat de regen wenen in een langgerekt verwijt als weemoed…

wij hebben liefde beleefd in de stilte van onwetendheid zijn er voor op pad geweest hebben blauw gele treinen stoffig laten staan omdat wij niet verder met hen wilden gaan een kaal perron onder de brandende zon applaudisseerde zijn hitte bij gebrek aan publiek wij zijn de wereld ingetrokken doodsbang voor de brokken die ons de…

voelde ze in handen rijpen jij liet je mooiste kleuren blijken toen ik je zomer at in lente bloeide jij je eerste bloemen ik wist dat dan het mooiste fruit zou groenen omdat het geurde in de warme zon de pluk was louter lust jij hing bijtgraag aan lommerrijke takken gaf mij geen enkele rust verleidelijk liet jij je vatten ik kaal…