Netgedichten

netgedicht (nr. 46.972):

Als ik toch moet gaan…

Als ze zullen komen om
me aan de tand te voelen
over alle wandaden, al
of niet door mij begaan,
begeerte of de schaamte
die me teistert, de onrust
die me pelt, tot op de lagen
van mijn kaal gedaante,
spiegel van een morbide code.

In die blauwdruk begint en
beëindig ik het leven, het
lijkt op zelfmoord waar
geen vat op is, het zal eens
gebeuren want wonderen zijn
uit de mode maar als ze komen
toon ik de ware aard, een geheim
wat ik tot het laatst bewaarde.

Mocht de hemel en de aarde, in
mijn nabijheid toch vergaan, mag
je vragen wat ik heb misdaan, sta
me toe nog een keer van je lusten
te proeven, dan kom ik voorgoed
naast je in het naakte zonlicht staan.