Alle inzendingen over kaarslicht

bij kaarslicht op stilte val ik in warme ogen en stroom tot kippenvel wat in hartjes opkomt haar wereld is de huid van een schat waarin ik me thuis vind met meer adem dan het leven toen ik geboren werd zeg ik oprecht waar alles om draait in de armen die me wensen vind ik de rust die me lief heeft (c) MickeyF…

Overal licht rood licht groen licht kerstlicht kaarslicht kunstlicht neonlicht lamplicht laserlicht daglicht zonnelicht "licht" maar het mooiste is om het licht in onszelf te vinden en de kunst is ook het "licht" in de ogen en de harten van die ander te willen zien dan worden we vanzelf "verlicht"…

in glans van het kaarslicht de kunst van verdragen krijgt tijd van geluk nog twee dagen krediet... weemoed schikt aan aan de tafel van weldaad die rijk is gedekt met bestek van begeer doch alles wat blinkt verdoezelt voor even het alledaagse zeer…

in de nacht dwarrelt de vlinder vleugelslag in schaduw aan de wand omdat wakkerend kaarslicht vertelt van liefde en van dromen hij slaapt met zijn hoofd tegen haar hartenklop zij tekent met haar vinger oeverloze verlangens op het behang zilver glimlacht de maan, aan de sterrenhemel als de vlinder neerstrijkt op haar lippen in een zachte…

Waar kaarslicht de duisternis kruist herwinnen gedachten terrein gefluister van stemmen en kruiken gevuld met rosé hoor dat gelach en gebulder van stem vluchtend zijn harten vol gevoel en van streek niets kan worden zoals het ooit is geweest tijd schrijdt voort en vertrouwen wordt herpakt toch blijft de angst voor het verbreken van de rust…

Een vredige stilte schrijft woorden neer in een zacht gefluister Een omringende rust daalt over een schemeravond in een stil ontluiken Een onbewaakt ogenblik leest blinde antwoorden in een gezicht Een tedere lach gebaart een zwijgend begrijpen in het kaarslicht Mijn hunkerend hart bewaart dit gevoel binnenin, verwarmd door…

Het glas dat naroodt en door kaarslicht over de toog vlekt. Ziet, Een stoel, die nonchalant naar achteren staat. De herinnering die u achterlaat. Dat is The Art of Memory…

. _________♡____________♡__________ Al voelt het warm, je zangstem in hiberna Bij brandend kaarslicht, maar voor wie?...vervloekt! Ik ben de man die jou in stilte zoekt Ik hou van wierook romantiek lucerna Weet, als ik bij je ben, wat ik nu zeg Een stille liefde kwijnt niet zomaar weg! Voor M.W.…

heb de wegen verlaten om voor even het patina van kerkdeur en jezusbeeld niet donkerder te maken het kaarslicht niet te zien in gelijkgestemde ogen gedrogeerde vroomheid van tijdelijk gedogen ben op bedevaart wil voelen waar de schoenen wringen de pijn vervloeken van mijn zere voeten in confronteren zonder anderen te bezeren…

nog ruiken jassen naar de wierook uit het vat het kaarslicht danste zacht op de melodie van stille nacht het samenkomen was intiemer dan voor mogelijk werd geacht in groen pracht werd de geboorte van het vredeskind verwacht in het nachtelijk klokkenluiden onder de ster van bethlehem kwam hij de boodschap brengen die iedereen…

Maar als ik straks de deur open en ik zie daar het kaarslicht dan voel ik mij gelukkig en denk ik met recht, ik ben thuis.…

Muziek overstemd eigen gevoel bekrachtigd het ritmisch meegezogen kaarslicht dansend aan zwetende muren. Je naakte lichaam koestert mijn gedachten met woorden van weleer die glinstering in je ogen verlangen op mijn huid.…

overdonderend verstikte zoveel kou het oude blauw van doorgaan dagen tot de zon verdwenen was, verdiepte de avond zich tot warme woorden, kaarslicht en de zachte klank van kleine windgeluiden, buiten in de tuin negenmaal verliep de lamp in blanke traankristallen -negenmaal kleurde er een regenboog van laag naar hoog kroop violet tot…

Wanneer het dansende kaarslicht, Haar fijne gezicht, Kleurt en verwarmt, Als in het mooiste gedicht. Wanneer zij haar stem laat horen, Trilt mijn huid, Haar klanken haar geluid, Die mijn adem verstoren. Dan wil ik geloven, Als dit de hemel is, Het paradijs, Dat ze mij beloven.…

Als het geboortefeest Achter ons ligt maken we Ons op voor het leven dat Langzaam lijden wordt Van Hosanna en Halleluja Naar Kruisigt hem in Een kleine veertig dagen Zo snel verwaait je roem Van gevierde redder tot Bespotte koning van de joden Het kaarslicht dat ik in Kerstnacht bij de voordeur Heb gezet blijft gedurig Branden…

Mijn kamer is te klein, ik schuif de gordijnen dicht, je kracht omhelst het bloot, de nacht is ver en zo dichtbij, het kaarslicht is boterzacht, smeert mijn hart als oceaan, zo groot, zo diep, als je tegen me lacht om mijn zinnen te ontbloten en weet wat je van mij verwacht, daarin ben ik geen partij voor jou en wordt de vluchtweg…

stil in mijn hoofd en eens was daar de bliksemschicht op mijn vijfentwintigste sindsdien functioneer ik wat minder maar rustig en tevree soms zie ik ineens weer het licht als ik een vrouw aanschouw en straal ik kort maar krachtig om daarna weer rustig in alle rust van mijn kamertje zwijgend naar muziek te luisteren van bliksem naar kaarslicht…

Zal ik je beminnen op de manier van de hemelse wolven in de tedere nacht bij kaarslicht alles doen wat jij fijn vindt onbetaald en zonder leeftijdsgeschil om voor altijd over je te dromen kan ik niet in je zijn om te bewonderen wie je bent en altijd zal blijven nu het droomgetij gedijt in zoete onzin van mijn verbeelding zal ik je…

Winternacht is als bevroren sneeuwpop eenzaam in het intieme alleen zijn van het donker en het duister verdwaalt in de witte wintertuin tussen weelde van intense liefde onder het maanblad op een steen de nacht is als sterren voor het kerstfeest nieuw kaarslicht voor een verliefde vrouw de adem van een droomwereld eindelijk op weg naar…

in kaarslicht krult de werkelijkheid raken vlammetje aan mythen sagen en legenden leesbaar in hun rode hart het geel verwarmt een ander vlak soms zichtbaar in kabouterpad waar feeën dansen en met gnomen en kobolden sjansen dit sprookjesachtig gaan is voelbaar bij een volle maan als de kaars gaat walmen en gesnoten wordt dan geurt en…

muzikanten onder de koekoek een pittoresk meesterproef op de schoorsteenmantel visuele luciferstokjes wel duizend gezichten ontiegelijk broos in een bliksemschicht laait een verre wijnboer op gekluisterd aan zijn land hij danst enthousiasme uit een menuet en omhelst een hersenschim ontwortelt met boude beweging zijn wars van kaarslicht…

gezellig een boterzachte kerst verwarmt genoegens onder licht vertier de boom is perfect; zwart met gulden sterren en versiersels als het klatergoud van welstand, binnen pijn mijn ogen fonkelen door alles wat er schijnt lijkt dit feest zo mooi en blij als ik stilletjes wat verder kijk prijken vlinders tussen kleine wensen en het kaarslicht…

De dood schrijdt op dit late uur Het kaarslicht danst zijn vretend vuur De zieke ademt zwaarder De ziel strijdt om de hemelpoort Het lichaam wordt een nijpend oord dat men graag wil verlaten En koortsig stroomt het leven weg heeft geest en tempel opgezegd Men gaat over de drempel Wat daar een mens te wachten staat…

het kaarslicht danste stilte in ons woordeloos gesprek handen voelden vingers gebogen en gestrekt bewegend in passeren van de maanden van het jaar wij zijn begonnen maar nog lang niet klaar dan barst het vuurwerk los verbrijzelt onze dromen onmacht knalt om dichter bij elkaar te komen rode stank verlamt het zicht gods…

Ik sluit de wereld buiten, de gordijnen dicht hier en daar een kaarsje, wat flakkerdend kaarslicht het is zalig warm, knus en rustig binnen ook al moet de inloop nog beginnen! Maar soms moet je besluiten, wat beter is soms beseffen, dat je niets veranderen kunt, dus ik sluit de boel, laat alles voor wat het is en kies voor mezelf!…

soms wil ik hórizontaal met overzichtelijke einders en bergen cliché’ s kaarslicht dat niet alleen flakkert om belichting te dichten maar puur voor zuivere romantiek afgezaagde boomstronken gewoon om op te zitten ze mogen origineel van vorm doch niet te ergonomisch zijn languit luisteren naar je slagvaardig hart zonder me af te vragen…

des ‘s nachts doorsneed de maan het venster vlijde zijn tranen op ‘t mij lege bed ik was de droom (die mij gejaagd) ontvlucht toen ‘t kaarslicht na een lange tijd uitdoofde was ook de maan zijn weg gegaan probeerde ik alsnog de slaap te vinden te zwaar bleken de stenen op het koude laken met naast hen scherven van de dode droom en ik omhulde…

Hij had in ‘t kaarslicht zulk een zin, En vloog er onvoorzichtig in. Nu ligt hij daar: maar ‘t is te laat; Er is voor ‘t mugje nu geen raad. Hij werd bedrogen door de schijn. O! laat ons dit een lering zijn, Dat, eer men iets gewichtigs doet, Men zich wat lang bedenken moet.…

Van genot zakten mijn ogen dicht mijn lippen zochten die van jou in de zwoele schemering van kaarslicht nam jij mijn bange hart op sleeptouw Als een exotische oase kwam jij mijn woestijnachtige hart binnen je raakte het aan van heel dichtbij en wist het door alles te beminnen Mijn oase bleek een fantasiebeeld mijn gevoel is nu onbemind…

als je het met liefde beziet in het zachte kaarslicht kan zelfs ‘t eerste daglicht de warmte niet evenaren…