121 resultaten.
zolang het duurt
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 128 achtergelaten in
naakte ademhaast
we kunnen ten
halve keren
een kam door het
verwarde haar halen
dat maakt ons
bed niet onbeslapen
maakt het betredene
niet maagdelijk
zelfs de vroegste
ochtend gaat slapen
eindigt met slangen
en snoeren
gevangen is de tijd
van het moment
voorbijgaand als zij die
ons nooit hebben gekend…
Filepiek
netgedicht
1.0 met 2 stemmen 37 Ware alpinisten zijn solisten
even eenzaam als de hoogste top
geen richel op de kam die zij ooit misten
een bergetappe kent geen filepiek
nu lijkt het meer een heuvel
vol termieten
dat zuurstofarme kleumen maakt hen ziek
bedwingen ze de top, als heremieten,
dan gloort de vrijheid net als van cyclisten,
want in dalen zijn er geen limieten…
Telkens als ik denk
netgedicht
2.0 met 8 stemmen 199 Telkens als ik denk
dat voelen beter bij de lente past
jouw glimlach mij nogmaals
met een prachtige droom verrast
kam jij jouw haar door mijn gedachten
wat had ik anders kunnen verwachten
je doet alsof die jurk mij beter past
maar ik zeg nee, en lach naar je
kom dan dichter, naar je toe
kom dan dichter, maak me moe.…
Lege wind
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 148 schuur maar
lege wind
jouw vlagen dragen
geen duinen meer aan
kam de golven af
verwaai de fictie
van hun op geschuimde
zinloze bestaan
weerbarstig heeft
hij alles getrotseerd
was niet stuk te krijgen
vond jou snel als zijn gelijke
in het delen van de luwte
is hij onverwacht gegaan
zijn sporen zullen altijd
in diepe groeven…
Samenzijn in négligé
gedicht
2.0 met 10 stemmen 6.029 Zij plukte uit haar kam een rafel.
En zo lichtgevend was zij,
Dat ik, toen ik mij omdraaide naar de wand
(De toilettafel - zij - ik - de wand),
Zag een driedubbele schaduw in haar hand.
Drie lichtende vingers; ik ontweek ze schuw,
Ik ontweek ze, ik, driedubbele schaduw.
-------------------------
Uit: Horror Coeli, 1946…
Grondvest al eonenlang
netgedicht
2.0 met 6 stemmen 388 ik rotspartij
blokkeer het pad
met mijn gevallen stenen
ze graven gaten
in mijn lijf de mier
met staart tussen de benen
ik grondvest al eonenlang
zij gronden veel te snel
mijn meer dan vorstelijke kam
splijt in overdwarsheid
zonder onderscheid en raak
zo mijn frustraties kwijt
onneembaar is de laatste code
en godzijdank kostte mijn…
Mijn leven
gedicht
4.0 met 42 stemmen 6.969 .
-----------------------
uit: 'De Kam', 2007.…
Haiku-suite in de kerkstraat van Warkum
netgedicht
1.0 met 3 stemmen 283 de kerktoren
komt niet boven het schip uit
naar de rommelmarkt
ik en het restant
van een elfhonderd jarige
op dezelfde dag
viel bij het kijken
de beschadigde theepot
voor een zacht prijsje
zonder parasol
een witte en een rode wijn
bij de italiaan
een kam bananen
in de natuurwinkel
jane helpt mij wegen
drie schoonheden
de jongste…
Liefde op een hoger plan
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 198 heb de aarde
keer op keer
de helling opgedragen
met blote handen
uit het dal gehaald en
om de wortels heen gevlijd
jouw koude regen
gaf het hechten in
de bodem veel te weinig tijd
jij plaatste liefde op
een hoger plan maar op de
stenen kam wilde niets groeien
sta nu met lege handen
de zon zal onze wortels
een voor een verbranden…
Insjallah
hartenkreet
3.0 met 12 stemmen 1.323 van kim tot kam kompleet omketend
duizel ik helemaal terug
bij nacht verkleumd, bij zonschijn zwetend
naar d'oertijd op een ezelsrug
kapotgeschoten stenen krotten
langs wegen zelfs die naam niet waard
gemijnd, bezaaid met mensenbotten,
geleiden doods mijn bedevaart
muskieten zwermen om de posten
van strijders in gevangenschap
hun stank…
Woestijnig leven
netgedicht
4.0 met 24 stemmen 64 nog masseren
tonen de onrust
van het ongewone
in het elkaar
aankijken
liet nog
niemand echte
aversie blijken
de ijzeren kam
schraapte alle
klitten van
decenialang
eruit ten koste
van een uiterst
gevoelige huid in
dit woestijnig leven
hitte en klimaat
hadden verzorging
vergeten dus
opgelucht keek
men elkaar aan
en lieten bedachtzaam…
Insjallah
hartenkreet
4.0 met 3 stemmen 782 Van kim tot kam kompleet omketend
duizel ik helemaal terug
bij nacht verkleumd, bij zonschijn zwetend
naar d'oertijd op een ezelsrug
kapotgeschoten stenen krotten
langs wegen zelfs die naam niet waard
gemijnd, bezaaid met mensenbotten,
geleiden doods mijn bedevaart
muskieten zwermen om de posten
van strijders in gevangenschap
de stank…
In rode wijn
netgedicht
4.0 met 8 stemmen 949 In rode wijn
droomt zon
haar bergen
wolktlucht omhoog
langs hellingen
om op de top
het zicht te tergen
van verleidelijk groen
naar donker dreigend
de witte kam met
sneeuw lijkt blijvend
een markeringspunt
als het zicht
ons wordt gegund
de zomer zindert
in het warme dal van
geel en witte huizen
de straten zijn er smal
in…
verdwaald
hartenkreet
3.0 met 7 stemmen 1.343 als ik afscheid neem
zeg je mij gedag
alsof een onbekende
ik aai met mijn hand
vingers door het zilver
als een kam
'tot morgen, mam'.…
Spiegelmei
netgedicht
4.0 met 48 stemmen 524 en
tijdens de scheerroutine
nat met schuim gekletst
etst hij jonge wonden
opgewonden bliksemsnel
trekt hij de kam
reflexen van een jonge man
mei spiegel weerspiegel mij
`t slappe feest voorbij
en
lente leert mij wild Latijnse dansen.…
Kempende haan
netgedicht
1.0 met 11 stemmen 36 .
________________________________
Wie zagen zij daar in het
duister vechten
Met kam en hamer - een kempende haan?
Die kromp van pijn toen hij
in 't licht der maan
De strijd aanbond die Beau
juist wou beslechten?
Was het een tic van luna
of selène?
Ach, geen van allen lieten
zich echt kennen...…
Toen ik klein was
gedicht
3.0 met 74 stemmen 20.807 Toen ik klein was
kwam met kam, schaar en tondeuse
een zwartharige man.
Zijn zoontje viel in een punt
van het hek van de kerk.
Scheer je weg, dood, handige
kapper, mager en lang.…
Blonde lokken
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 1.006 tot stilzitten gemaand
een grote handdoek omgeslagen
en daar kwam het gevaar
al gauw kwam mama aangelopen
met in haar ene hand
een kam en in de andere een schaar
die blonde lokken zijn toch van mij
mama begon te kammen
mijn gezicht op sip
ik keek opzij, en mama knipte mis
boze woorden uitgesproken
trillend nu mijn pruillip
kwam daar…
Het roze versje van Ho en Mo
hartenkreet
3.0 met 10 stemmen 896 De twintig kippen hadden grote pret
er waren net twee hanen in hun hok gezet
de veren gladgestreken en de kam gekleurd
was het wachten op hun allereerste beurt.
Maar de hanenjongens, Ho en Mo geheten,
slaakten weliswaar zeer liefdevolle kreten
die waren niet bedoeld voor de hennenschaar,
maar helemaal voor zichzelf, voor elkaar.…
In oma's tas
netgedicht
3.0 met 43 stemmen 3.196 Een bonte zakdoek: gister nog gewassen,
de kam, een briefje en een veil'gheidsspeld;
met elastiek een bundel paperassen,
het leren beursje met wat rinkelgeld.
Maar was je eens gevallen op de straat
en kwam je met kapotte knieën binnen:
wie had dan pleisters, wie de naald en draad?
Wat wilde jij toch zonder haar beginnen?…
De laatste dagen
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 153 Ik dacht de afstand
in jouw naam vragen
maar de stilte
gaf geen antwoord
en ademde
teleurstelling
versus stille moed
voelde ik
in mijn grijze aderen
nog voor de nachten
bleef jij niet bij me
maar in de verte
stond mijn jas je goed
uit een donkergrijs verleden
had ik wol van ’t schaap
over één kam geschoren
zoals de zonderlingen…
In essentie ongeneselijk?
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 108 Wij als lijdend wezen
een gekneveld beest
achtervolgt door plagen
die het lichaam of
de ziel belagen, kan
niet terugvallen wat is
geweest, de kam van
selectie die waart rond
de stap in mutatie
van onszelf waarin
de grens al werd bereikt
maar de rek eruit die
knapt, uit het gewin
gestapt, geen steen om
onder te schuilen en uit…
Gras en meer
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 92 Zijn bewoners waggelen
achter de grasmachine aan,
scheren het gras en meer
over 1 monotone kam
en beknotten bomen in hun groei.
Het leven strandt op de oprit;
de vlammende open haard
soest enkel in slaap.
Opstandigheid vlucht
langs de schouw omhoog.
Laat het gras en meer toch groeien:
flamboyant en met veel dank.…
Retro-vader
netgedicht
3.0 met 17 stemmen 1.871 droeg een pet
In de vrieskou ‘s morgen buiten
is de pomp weer vastgevroren
op de ruiten
kristallen rozen, zonder doornen
een boerenkiel met losse duiten
Ik zie hem nog de houtjes hakken
stapels naast de kolenkit
balkenbrij gebakken
een gasfles waar geen druk op zit
vader doorleefde alle ongemakken
Zaterdags een hark door ’t grint
een kam…
Krullen
hartenkreet
2.0 met 9 stemmen 1.613 En wat er nog bij kan:
ik kan er zelfs niet door met een kam.
Ik wil het uitrekken uit mijn kop,
dat is echt geen mop.
Maar ja, die krullenbos zal altijd blijven.…
Weemoed
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 780 Een kam met veel te scherpe tanden
op een hoofd waarin de waanzin laait,
als de wind die stro aanzet tot branden.
Een vuur dat onverwacht was opgelaaid,
je leven wegblies als een guirlande
in de zwarte wind die wanhoop waait.…
Gebed
hartenkreet
3.0 met 7 stemmen 808 Pesten tot ‘t uiterst is bereikt
tot weer mijn tranen stromen
En naarmate de dag verstrijkt
gaan die enkel sneller komen
Schelden, dat doen ze steeds
Dat doet geen pijn, zeggen zij
Doch almaar begint het reeds
als ik nog vroeg in bed schrei
Snikken voor het spiegelglas
als ik mij de lange haren kam
Strakjes zit ik weer in de klas
dan…
SENIOR-TOPPERTJE!
hartenkreet
1.0 met 1 stemmen 1.105 Ze was met pensioen
niet uit vrij wil
maar door de wil van het getal
Maar werken ligt in haar genen
gaan en staan zit in haar benen
En met werken vooral dienstbaar zijn
vroeger ver weg en nu in de BUURT
als vrijwilligster op de BOERDERIJ
in het restaurant, op het terras
Ze kam op me aflopen
ik voelde direct
die heeft pit
die heeft…
Het bezoek
netgedicht
4.0 met 15 stemmen 1.641 In de spiegel zag ik dat ik net
zo grauw was als de morgen
want er hing een nevel van motregen
rondom het huis
snel knoopte ik mijn overhemd dicht
en haalde een kam door mijn haar
maar ze belde al
enfin, het gaf toch niets meer
we waren versteend tot beelden met
de tafel tussen ons in en het dode
oog van de televisie op ons gericht
ik zou…
Het Licht van `s nachts oog.
hartenkreet
4.0 met 8 stemmen 403 Gelijk een kam het kroos strijkt.
Strak.
Het oog verrijkt.
De donkergroene en zwarte vullingpracht
Van deze natte bosbonbon
Verhult zilverkleurige larven van de nacht.
Het maanlicht spiekte door het wolkendek.
Zoals een knipoog de weg verkort.
De waterspiegel lekte verrast, wat gek.
De oever van de zomer, het gras verdort.…