Alle inzendingen over kamer sonnet ruimen

zou ik een snel- sonnet schrijven denk ik, maar ik ben meer kort.-…

Zo maak je aan het einde goede sier, die je genieten mag in ruime mate, maar ga nu niet te heftig aan de zwier; hap niet te gulzig in het schuimend bier, want voor je ’t weet heb je een kop vol graten. Ik smokkel nu met résoné en maat.…

Ten Kate, Sonnet op het Sonnet…

Mijn lievlings-plekje in 't woud, waar 't groene dak Een blauwer schoort, en schemer-schijn doet dalen Op levend loof en vol-getroste tak, En zonnegoud langs blader-goud laat dwalen - Vaarwel, vertrouwde stilte! waar ik sprak Wat nooit mijn hart tot mensen kan herhalen.... Gedachten-stroom, die uit mijn ziele brak, Vloei eeuwig-onbegrepen…

het roestig oude hek is afgesloten daar fluistert nog de wind memento mori en zie je afdrukken van kraaienpoten want voor de dood ontvangt er niemand gratie och, doe voor mij het hek nog één keer open en laat mij in het wit dan binnengaan ik zal de namen van de zerken stropen terug de tijd in, laat me in de waan en ergens dwarrelt nog een…

het hele gezin voor de tv ik doe niet mee wil even niet met de media in zee niet dat ik saai ben of de quiz niet ken het is gewoon even niks an alsof men niks anders kan ik ga liever schrijven want gedichten blijven…

In deze kamer hangen nog steeds de vele uren van denken en herinneringen het weer naar boven halen. Hier werden mijn verhalen geschreven mijn gedachten en de emoties om dan te verwoorden in gedichten. Bijeen geraapte beelden uit mijn leven, van wat ik zag wat er om mij heen gebeurde. Een gedichtenbundel werd geboren.…

zwijgen mij toedekt De ijle wanden witte vlaktes zijn die ik om mij heen kan vouwen zodat de lijnen op de horizon mijn verdwijnpunt vormen Er mist een kamer hier een witte kamer waar ik mijzelf niet ken van naam een onbesproken kamer opdat ik mij veilig waan…

binnen slaapt het licht van glas alles naar binnen gericht onbegrepen als ruimte eenzaam is een planeet zonder maan zo behoren de meeste dagen aan niemand toe zoals het hoort een voorgekookt afscheid treedt binnen niemand vraagt naar namen aanwezigheid dringt zich op tot een antwoord ver van bomen valt een tafel, een stoel, een beetje…

Ik knapte - onlangs mijn kamer op Veegde het stof van de plinten Witte de vale muren grijs van vele winters Boende de oude planken vloer Deed alles in de was Tooide mijn bed met nieuw bloemig beddengoed dat ik zag in een brochure Hing een reproductie op van Gauguin, om het sfeer te geven - iets met kleuren iets met vrolijke dames…

'K zag de aarde zwenken op 't planetenbal, En achter haar wapperde groen en breed Het witomzoomd fluweel van 't slepend kleed, En luchtig woei 't kant van zijn golvenval; Zelf zong tot dansmuziek ze orkaangeschal, En, uit het wolkend zwart van haren, reet Bacchantisch zij de naalden los en smeet 'T rinkelend goud door wijddav'rend heelal…

Ruim twee jaar lang heeft het geduurd, welgeteld Toch kan zo’n beslissing niet moeilijk zijn “Heeft het dier er last van? Of heeft het pijn?”…

Morgen gaat men ruimen, gaat men alles sluiten, en is ook dit getuigen, geheel en al uit andere tijd.…

Daar zaten Wij, verloren op de troon en vóór Ons wéér die Hoeden en wat Heren Formeren? Neen, wel éven declameren Verkenner Kamp… hij láchte naar Mijn zoon! Bij Bernhard! Wij verlangen in deez’ bende Naar Lubbers, zélfs naar J. P. Balkenende…

Sonnetten! zelden zal men u slechts prijzen. Die zal u dom en onbegrijplijk noemen, En gene als boos en goddeloos verdoemen.... Sonnetten, klinkt! U dichten was genieten!…

'k Wil poëzie bedrijven en liggend in m'n nest doe ik m'n allerbest om dit sonnet te schrijven. Het is voor mij geen straf. Ik ben - het zit me mee - al op de helft: de twee kwatrijnen zijn nu af. Nog even twee terzetten. (Die horen in sonnetten, als ik me niet vergis.)…

ik de gebaande wegen het spoor van hen die me zijn voorgegaan en toen kwam ik bij deze afgrond aan ik deinsde terug en trok verschrikt mijn degen over het dal had eens een brug gelegen ik wachtte tot de sterren en de maan me richting gaven, maar ik moest voortaan langs zelfgeknoopte touwen voortbewegen ik hakte takken af, maakte ruim…

Zo'n halve eeuw terug leek het nog waar Van twintig maal per dag een sigaret Ging niemand dood, het stond stoer en koket Zie Sartre en Simone de Beauvoir Nu vormt het schèrm een steeds groter gevaar Al jong ontwikkelt, aldus Piaget Het kinderbrein zich tastend en het let Goed op en ziet wat hier past en niet daar Een blokkendoos…

Het lijkt een fluitje van een cent: Het schrijven van sonnetten Maar toch is er een heleboel waarop je dient te letten Het eindrijm zit vaak heel niet mee: wat simpel twee aan twee Terwijl het toch veel mooier is ‘t omarmend neer te zetten Dan heb je nog het metrum, volgens welk sonnetten lopen: Het beste is toch om de pen in ~jambe-inkt~…

Wat is nu het idee van ’t schrijven van sonnetten Waar moet je als beginner goed op letten Oké, denk met me mee, het rijm gaat twee aan twee Waartegen je je makkelijk kan verzetten Wat heel belangrijk is, is dat sonnetten lopen Dat is een kwestie van je onderdopen In ritmische muziek, cadans en dynamiek Totdat die doorzingt in je zenuwknopen…

de kleur heb je zelf bepaald in maten die je al mocht weten de inrichting was in jouw gedachten al compleet met ruimten zonder ziel passen en opnieuw weer meten toch was de erfenis te groot begon het grote schonen niet alles zomaar in de goot je hart is ruim kamers anders dan gedacht het opruimen doet pijn je boezemt toch nog onverwacht…

Picturaal verwoord gebeeldhouwde sonnetten in één pennestreek 13 juli 2019…

Adaptatie van 'The second time around' --------------------------------------------------- uit: 'Mijn Manier, 144 Sinatra-sonnetten', 1990.…

in het huis van slangetjes en buizen houdt steriel de echte wereld buiten witte jassen stappen zelfverzekerd in de gang die geen einde kent waar het verblijven nooit went omdat je op kamer zoveel weer het laatste nummer bent de zorg op maat is ruim genomen naast het kastje en de muur blijken ook de druiven zuur blijdschap en…

Nu zijn wij met ons tweeën, mijn kamer en ik.…

in kamer Gesloten deur, gesloten raam Tijd zal mij vleugels geven…

liep richting het raam en vond er mijn grote gordijn van al de hinder Na veel passievol gescheurd te hebben keek ik verlegen de kamer door die na jaren weer licht te verduren kreeg Niets van wat ik dacht was daar het kraakte gevaarlijk het was leeg…

Bij leven was vader nooit zo lang achtereen in deze kamer geweest maar nu had hij niet meer de keus zelf richting te geven aan zijn gang wat rondwaarde was nog zijn geest waar zijn zoon mee brak: minutieus.…

Laten we de kamer voor wat ze is: het verlangen om te wonen. Laten we de gordijnen dicht alsof we nog niet weten hoe het zal aflopen. Jij slaapt en alles is wakker. Je lichaam is stil en herinnert. Je adem is een barst in de lucht. Een lege droom adert in je slaap. Ik ril van je verte en fluister.…

Uit een stille kamer In schaduwen gehuld Klinkt een zacht gekerm Ik ben bang Voor wat ik daar In mij op zal moeten nemen Uren zoekend Kom ik niet dichterbij Maar hoor je stem vervagen Mijn angst verstikt mij In deze kamer Van mijn geest…