Alle inzendingen over kennen

De dingen maken het liefst met dingen kennis Ze kennen voorkeuren en douanebeambten Echte dingen zijn altijd de gelukkige dingen Dingen zijn het liefst geen woorden maar dingen Die door dingen aan de dingen toekomen Het liefste zijn ze takel, stofbril en borstel De dingen zijn graag toegankelijke dingen Die zo gevoelig mogelijk…

Misschien wil je het niet, omdat we elkaar amper een jaar kennen, maar toch, ik geef om je. Heel veel. De laatste tijd ben ik gaan beseffen dat ik niet meer zonder je kan. In de vakantie, in het weekend, 's avonds, 's middags, 's ochtends, altijd! Je betekent echt heel veel voor me. Jij geeft om me. Ik geef om jou.…

Wat zinnen, woorden, een middel om jezelf te laten zien, te laten kennen, aandacht op te wekken? En toch kunnen we het niet laten. Een vriendelijke groet, een kleine knik, ze brengen mensen weer samen zelfs na geruzie, na de stilte.…

ze keek om zich heen zag een wereld vol onbekenden zelfs de kleur van steen wilde zich niet meer aan haar kennen ook beweging had zijn natuurlijke souplesse verloren in een afacies samenspel brak de realiteit in slecht passende stukken uiteen ooit hadden kleur en geur in harmonische balans met de tijd het bestaan van talloze…

flesjes voor zich uit het afval en rommelgeluid een niet te negeren refrein in de muziek van een plein in de stad waar muren vermoeid elkaar steunen en kreunen bij iedere vlaag hoe overleef ik vandaag nog spreken hun stenen koestert een hand de in eeuwen afgesleten rand waar velen het hoekje zijn omgegaan kijk ze maar aan zij kennen…

vertellen in ons eigen taal Hij had zijn eigen wijze van vertellen over alles wat hij had meegemaakt over de oorlog, het boerenleven en elk verhaal heeft mij geraakt Zelfs toen hij aan het dementeren was kwam vroeger voor hem steeds dichterbij net of zijn leven achterwaards liep en hij vertelde het allemaal aan mij Ja zelfs mijn kinderen kennen…

vloeien, in een tijd die niet bestaat en op kousenvoeten verder gaat,vermomd zich met de uitgeworpen kleren op de achtergrond, onderworpen aan de glimlach rond je mond, uit duizend nachten te herkennen, de ochtend keert de schaduw van stilte, gedrapeerd over gordijnen en langs het ornament op het plafond, om dan het juiste uur te kennen…

geboren Het rusteloze speuren naar de sporen Van tweezaamheid lag vast in onze aard Ons goddelijke lichaam was de taart Wat waren we speciaal en uitverkoren Gezegend en omringd door engelenkoren Wij waren slagroom in Gods witte baard Wat kan ik anders dan je te gedenken Eens schuif ik in een hemel bij je aan Een lust was het dat ik je kennen…

Te jong nog om de wereld te kennen, om te zien wat je kon doen in dit leven. Geen kans om aan het leven te wennen, om te nemen, maar ook om te geven. Ze zijn stil gezet, de wereld en de tijd, niemand die weet wat de dader dreef. Maar te jong nog zijn we haar kwijt, een herinnering voor wie achter bleef.…

Misschien moet ik mijn IK nog leren kennen of het hoort er gewoon bij. Of is het leven hard en hoort dit gewoon bij mij?…

naar een lichtheid van dagen die wij niet kennen in het hier en nu van later moet je toch bekennen dat ook daar het licht vervaagd wandelend door tuinen, dor en verlaten vallen er gaten in een zwervend bestaan vanuit nergens, schrijf jij met liefde...naar huis uit grenzeloos verlangen in vrijheid gevangen aan die overkant van…

de eenhoorn draagt nog sprookjes tussen zijn oren in het schijnsel van de afnemende maan verdraait een wolk zijn waarheid donkerder waar een zevenmijlsgevoel te grote stappen telt, gegeven door het levenslange beeld van spiegels die slechts één kant kennen ooit zal de zon vertellen hoe het water valt dan spiegelt er een beeld in vijvers…

blijvend Ongezien Maar zeker aanwezig Dierlijk zijn de verlangens Ongewild en afgestraft Onnodig maar zo sterk Het wilde water Gaat waar het kan Niet te temmen Onbesuisd Zonder ieder woord Ingehouden woestenijen Duistere kant Hoe ontmoet ik jou Mijn duistere kant Zonder oordelen Met open geest Angst is groot Leer mezelf kennen…

De vele weken van verleiding en spel, onze woorden ad rem over en weer, we leren elkaar zo kennen, heel snel Je lust.... Is onbevredigbaar, meer en meer en meer geen uren maar dagen, te lang zonder elkaar doet al zeer... Droom mij ...droom mij…

ze langs de lange lijnbaan lopen - lachend loerend lellebellend hoge hakken korte rokken – tippelend van genot in Mokum Lamed het doet er niet toe of Mokum Leeumed overal gelijk als zinnebeeld van de nettemeijer op de wateren van de Grote Schipper zij varen alleen stuurloos ontroerd attenooie wat een mombaksels zij kennen…

Druppels vallen uiteen in achterlanden van verdreven illusies, zij kennen geen andere hoogten dan de slagschaduw van het maaiveld dat verzandt door de vertraagde stroming in lage luwten.…

Maar dan leer je Mark Rutte pas goed kennen: “Doe zelf normaal”, zo luidde zijn repliek, Normaal vind ik dit niet, wel kolderiek.…

Golven van herinnering zijn geen zee te machtig, zij kennen geen paniek en bewaren alle rust. Omdat stroming voorbij de kromming begint en geleidelijk aan mildheid wint. Omdat wolken het luchtig opnemen en verdwijnen met de westenwind.…

stift het contrast was te lezen als je dat tenminste zag ik wist dat je vingers langs letters gingen om warmte en emoties te vangen die daar achter bleven hangen op het eerste gezicht een brief zonder inhoud geschreven en gelezen uit een liefde die zich steeds meer verdiepte zo komen talenten naar boven die anders in het niet kennen…

Gaia is onrustig De wind raast over 't land 120 km per uur Blad verwordt tot zand Elementen laten zich horen Regen hagelt neer Wortels uit aarde getrokken Weergoden gaan tekeer 'De Goede Week' voor Pasen 'Witte Donderdag' 't laatste maal 'Goede Vrijdag' lijdensweg We kennen het verhaal Storm voor de stilte Lijden voor verrijzenis…

.....ik wil je leren kennen .....al vraag ik me af: .....kent vuur het lichaam .....waarnaar het overspringt?…

Dieren kennen de redenen niet, hoe ze anders kunnen worden, waarom ze beter kunnen zijn. Ze bezitten de intelligentie niet, om te grijpen naar de macht. Onlangs heeft een zelfgekroond virus de wereldmacht gegrepen. Homo sapiens wordt op haar plaats gezet. Ecce Homo, de eigenwijze mens, die machteloos op verlossing wacht.…

Zo mooi als je bent In de regen Sta je met een paraplu Zodat we samen kunnen lachen Samen Samen kunnen schuilen Samen kunnen huilen Ons wereldbeeld Vult elkaar aan Samen Elkaar gedachten te schenken om even naar de buitenwereld te kunnen wenken Luisteren Naar elkaar Elkaar kennen Het leven komt ons tegemoet Zo mooi als je bent Ben…

Zij zien de anderen met fouten weven, maar kennen zelf onvoldoende het ambacht om zonder verdichtsels te leven…

ik heb spijt toen ik je uit mijn gedicht haalde, een sprankje hoop die je als lotusbloem mij het wonder van jouw liefde zou leren kennen doch dat gedicht had kantelen waarachter jij je verschanste en hoe ik ook mijn liefdespijlen naar jou schoot, ik miste telkens de evenaar aan het halfrond van jou besmettelijk bestaan waar jij beschutting…

Het ziekenhuis Weet inmiddels wie ik ben Het ziekenhuis dat kent mij en ik weet, ondanks mijn handicap de artsen te vinden Zij weet meer dan zij prijsgeeft de poli zie Demi à Vera Zij kennen gelaagdheid van bestaan Zeker die van mij is voor hen Zeer beslist zeker geen kunst En zonder twijfel een raadsel evenmin Ongebreideld een teveel aan bloed echt…

ik droom terwijl mijn handen werken we gingen buiten alle perken lachten om de kerkklok en alles wat de klepel aan geluid had opgekropt er is geen tijd slagen zeggen nooit wat ze bedoelen een koster is er niet de torenhaan draait naamloos steeds zijn lied maar jij en ik kennen het bed dat liefde vrijt in passie zonder spijt als…

Dank je wel dat je mij de liefde hebt leren kennen, voor zover dat in je vermogen lag. Ik ben dankbaar dat ik je in het leven ben tegengekomen. Rust zacht lieverd.…

Ze had veel onderliggend lijden Gelukkig wel de eerste prik gehad Over 4 weken de tweede tegen Corona Wij, zij en ik, zijn beste vrienden op afstand Kennen elkaar geestelijk door dik en dun Ik wilde en mocht haar dus vragen “Welk cijfer geef jij je leven” Ze aarzelde niet en sprak “Een tien voor het leven door Jan” Jan is haar man, verzorger…

Behalve de seizoenen die wij kennen Kwam er een vijfde bij ons aangewaaid Dat heeft de andere vier voorgoed verfraaid Het was voor de bevolking even wennen De indertijd inheemse Indianen Waren met het verschijnsel opgegroeid De landverhuizer werd erdoor geboeid En droomde al van roodgeelgouden lanen De Indian Summer, langzaam dringt het…