Alle inzendingen over kennen

Velen voelen ook jullie pijn, en kennen ook dat gemis. Probeer op je vrienden ook te leunen, als het te machtig voor jullie wordt. Ze willen je met z'n allen steunen, doe je zelf dan niet tekort!…

het veld geen zweem van lijden of geweld een frisse dag ontwaakt achter de gevels Zo’n nanacht waarin de sterren gloeien de zon de maan nog niet verdringen wil een zuidenwind fluistert de dag nog stil de weide waarin boeketten bloeien De vroege vogels en de mensen fluiten door een gapende deur rolt een bal de dag in die nooit de avond kennen…

Z’n hersenspinsels kennen geen verlet. Hun dagen zijn gevuld met slopen, honen van ‘t gasthuis dat ze ongenood bewonen. Ze kalken ‘onbenul’ op zijn brevet. Van armoe zoekt de stakker buitengaats de warmte die z’n lijf en ziel ontberen. De klaagmuur voor z’n opgekropt verdriet.…

Ik hou van de zee in elk jaargetijde omdat ik dezelfde natuur bezit soms rustig, soms stormachtig de oppervlakte rimpelloos in de diepte kolkend wild met zoveel ongekende schatten die nu en dan komen bovendrijven voor vreemden moeilijk te begrijpen maar voor wie mij echt leert kennen die weet dat er ontelbare havens zijn groot en klein waarin…

Diepgaand zijn de gesprekken niet meer daar zijn zij de mensen niet voor een huwelijk van zoveel jaren ze kennen elkaar door en door. Een half woord is meestal genoeg hun blikken spreken boekdelen een kneepje in elkaars hand met hun eigen gebaren spelen.…

Wat instinct te zeggen heeft is in haar blik geboord, en sloopt verleden dat ik leren kennen ga.…

Net begonnen Stuur ik mijn hoofd naar beneden Denk links, kijk rechts en links Opnieuw Vaag leer je de Waarheid van 't Leven Kennen en dat Terwijl je jaren geleden al dacht, nee Wíst dat je In een niet te stuiten drift naar Meer, absoluut geconfronteerd zou Worden met Grenzen Grenzen die geen waarde hechten aan Belangen in een…

Ik ben het al enkele weken hoop dat het maanden worden maar toch ook weer niet want met deze liefde doe ik mijn vriend verdriet het begon met chatten zo onschuldig als het lijkt leerde ik je beter kennen begonnen wij elkaar te verwennen ook in het echt ik wilde steeds meer je belde me op een dag minimaal 3 keer ik zou het m'n vriend…

m’n oude hond sjokt aan het lijntje mee wij kennen alle stenen in de straten en ondergaan de lijdensweg gelaten de wilde haren zijn nu heel gedwee de knoppen aan de takken tonen leven er zit een vreemde trilling in de lucht de kille wind nam afscheid met een zucht en vroege vogels kwetteren gedreven m’n metgezel bevrijdt zich van z’n halsband…

Ik wil je graag leren kennen dat is mijn allerliefste wens.…

misschien is voorpret wel het mooiste spel; breekijzertje was niet de opzet elkaar en de regels kennen we dat scheelt wat blauwe plekken bij blindemannetje praten mag niet, voelen wel wat doet een dichter zonder tekst?…

De tropenlucht lijkt zoetjesaan te wennen een geurig zwemen trillend als een riet het krieken vult zich met kanariepiet een orang-oetang leert je vloeken kennen wanneer muskieten zonder stoppen jennen en jij doorlopend uit je sloffen schiet gelukkig heb je altijd nederwiet dat kruid groeit welig tussen palm en dennen ja dat is goed je hebt…

Hoe kan ik pretenderen ......U Te kennen ontkennen Uw unieke zijn weigeren Te erkennen Uw geur Uw kleur Uw licht Uw uitstalling Uw unieke leven Iedere MENS die sterft Is een bibliotheek die verdwijnt Hoe kan ik die volledige bibliotheek kenen Als ik grootste gedeelte van mijn bibliotheek al vergeten ben Hoe…

mijn zoon, ik heb je niet gebaard want ik sliep nooit met je vader, die stenen herstelde bij de Muur, en jou moest achterlaten jouw oom bikte stil het groene koper, en na de ramp met de rivier, liep zijn vrouw elke dag opnieuw naar het kantoor van de opzichter niemand wist iets van die mijn, geen krant wilde de geheimen kennen, en een…

vol de leegte voorbij geen behoefte aan het ego geen tijdsbesef Mistige flarden van vergeten landschappen verdronken oorden luchtige schouwspelen Wetend, voorbij de herinnering Ziende, voorbij het oog snelheid niet te begrenzen een schicht in een eon Klank en ritme kleurrijk geheel vloeiende bewegingen verstilde portretten kennen…

Maar dan krijg ik weer wat te horen Mensen die mij niet eens kennen Vinden me ook al een slet.. Ja wat moet ik dan? Eén ding weet ik wel De mensen die wel van me houden Laat ik nooit meer verdwijnen uit mijn leven.…

en in mijn armen lig je warm breekbaar je lijf een voor mij onbekend en heel vreemd land beweegt zich zacht als golven die onmeetbaar heel teder stromend glijden door de palm mijn hand misschien dat wij ons nooit echt leren kennen omdat het lot het zo voor ons bedoelt of dat ik aan het fluisteren van je adem nog moet wennen zodat mijn…

Wij kennen elkaar uit lang vervlogen tijden - nog twee minuten lopen en ik zit weer op kantoor. ---------------------------------------------------------- uit: 'Rode soldatenvis - Poisson Soldat-Rouge', 2005.…

die ploegt en zwoegt steeds verder weg van vreugde en vrijheid jaargetijden worden terzijde geschoven kantoren kennen slechts één klimaat Buiten verkleedt de natuur zich alles raakt losser de wind krimpt en ruimt naar hartenlust ik beweeg mee en laat de bries mijn gang bepalen.…

slaap nu maar kleine jongen wiegend op je moeders schoot zweef met duizenden engelen weg van deze wrede wereld luister naar het hemels zingen het ruisen van witte vleugels het licht van vrede nog overal voel de liefde van je moeder eens word je wakker geschud ga je de mensen leren kennen zij zullen je kronen met doornen maar bloedrode…

Sommigen erlangs in dunne kleren, geliefden, glimmend, argeloos in de ijle lucht een weg op die zij kennen. En keren terug naar het ogenblik, de vrouwen boven de sturen - alles wat zich afspeelt, het hele leven door, have en goed één richting uit, godvergeten oorden.…

Hoe goed kennen we elkaar nou eigenlijk, Durven we elkaar wel alle dingen te zeggen. Soms staat niks ons in de weg, Soms lijkt het of er een muur is. Dat we toch heel veel verschillen, Hoe zie je dan de overeenkomsten weer?…

Dan komen mijn vrienden die mij wat verwennen En meren aan mijn oever hunne boot, Wij spreken van het leven, dat wij kennen Met luider stemme en zachter van de dood. Dan gaan zij heen en eenzaam blijf ik achter... Ik weet niet, is dit oppervlakkigheid, Dat niet mijn stem nog stiller werd en zachter En sprak van U en Uwe heerlijkheid?…

Denk heel goed na Voor je je verliest in mij Leer me eerst kennen En stel je gevoel dan bij Weet dat ik van spelen houd Dat ik niet altijd meen wat ik zeg Ik zoek subtiel je grenzen op En gooi je dan zo maar weg Ik denk niet aan jouw gevoel Alleen aan dat van mij Niet met de intentie je te kwetsen Al komt er dat wel vaak bij Maar…

ik sta daar met koele voeten als iel en breekbaar wezen maar te staren naar dat grijs dat eindeloos lijkt te reiken naar het zwarte van de nacht vol onbereikbare sterren is het zinvol te blijven dromen van de dansende schimmen in mijn hoofd te blijven zoeken naar de onvindbare woorden het lijkt zo nutteloos de vele geheimen te willen kennen…

Liefdesdiamanten met de eenvoudigste woorden en zinnen kennen een beetje hooghartig de sleutel tot amoureuze gedichten liefde.. in allerhande allotrope verschijningsvormen en wereldwijd verhandeld voelen zich flinterdunne liefdes in de verheerlijkte lente onlosmakelijk met elkaar verbonden.…

mijn laatste hoop schuurt als een anker vol berouw over het zand waar wij onze namen van dichtbij leerden kennen woorden waren twijfelachtig daarom was het spreken ons niet gegund we hoorden elkander in de klankschaal die onze dromen leerde om met gesloten ogen verre sprongen te maken maar jij sprong en durfde het vallen aan ik bleef achter…

Wie het Woord kennen, mochten eens een klacht uiten in ander daglicht: "Mijn God, mijn God, waarom heb ik U verlaten?"…

t essay van Sophie van der Stap Het raakt me, nog geen dertig en zo knap Ontleden al het individuele Ze heeft de Fransen lief, het zijn er vele Eén vissenkom is voor haar veel te krap Maatschappelijke grenzen, zet u schrap Establishment u vat haar maar ten dele Het liefst begeeft ze zich in andere kommen Hoe kunnen wij ons anders leren kennen…

mijn opa's heb ik nooit gekend en het doodsgezicht van mijn oma in de grauwe bedstee is nooit heengegaan wanneer lopen we langs het afscheid; de slaap die blijft als een roos op een steen gebeiteld het noodlot al in kinderhanden die nog geen zwaarte kennen, zoals het morgenlicht dat in alle eenvoud een schaduw tekent de dood wordt een…