Alle inzendingen over kennen

t essay van Sophie van der Stap Het raakt me, nog geen dertig en zo knap Ontleden al het individuele Ze heeft de Fransen lief, het zijn er vele Eén vissenkom is voor haar veel te krap Maatschappelijke grenzen, zet u schrap Establishment u vat haar maar ten dele Het liefst begeeft ze zich in andere kommen Hoe kunnen wij ons anders leren kennen…

mijn opa's heb ik nooit gekend en het doodsgezicht van mijn oma in de grauwe bedstee is nooit heengegaan wanneer lopen we langs het afscheid; de slaap die blijft als een roos op een steen gebeiteld het noodlot al in kinderhanden die nog geen zwaarte kennen, zoals het morgenlicht dat in alle eenvoud een schaduw tekent de dood wordt een…

Geheel zwart Jonge vrouw geknakt in de bloei van haar leven Zij genoot na, op haar fiets terug van feest Haar leven ge- nomen door een man die ik beslist nooit wil leren kennen Voorbij de einder heb jij net als andere slachtoffers van nodeloos en zinloos geweld geweven stof opgetrokken…

Door jou te leren kennen leerde ik mezelf herkennen, maar vooral een ander diep levend ademend en liefdevol wezen te lezen in jou, waarlijk mens! Mijn ene, diep gekoesterde wens.…

Het laat zien hoe bloem, stengel en de totale plant passen met het beeld van de elf in haar glimlach verpakt zij kennen een gedeeld verlangen. Zij worden minutieus bijeengebracht door de kunstenares in tinten gekleurd licht, dat zich aarzelend door de tuin verstrooit en wordt in al dat is opeens ontstaat.…

Huis van grote eenzaamheid Vol met kinderen met een vlekje Ver weggestopt in de bossen Van de onbewoonde buitenwereld Daar leerde ik kennen Het kind dat ik ten diepste was, Dat zichzelf alleen nog terugvond In de geur van groene zeep Waarmee dagelijks de washokken En de douches werden gereinigd En die elke dag opnieuw De zweem…

Ons kleine land is groot in soorten drop We kennen het in allerhande smaken Wat wij van Glycyrrhiza kunnen maken Daar kan geen land ter wereld tegenop Een duimdrop, een griot of zoute veter Een wybertje dan wel een staaf laurier Wij maken het met ongekend plezier Gaat het om drop, ja dan doen wij het beter Men moet hierbij toch altijd wel…

elkaar ontdekken willen - de een de ander - kennen leren elkaars goed en het kwaad het harde en het zachte het lieve en ondeugende liefde is... bij de ander horen willen - helemaal - er zíjn als schouder en schuilplaats als knuffel en vrijplaats als ankerende rots liefde is...…

Alleen kennen ze haar adres niet. Dat je met stroop niet alles kunt vangen, mag duidelijk zijn. De lekkerste stroopwafels worden trouwens door De Vlaam aan de Markt te Gouda verkocht. Ik had Adele onlangs nog aan de lijn en ik heb het haar maar verklapt.…

De mens te kennen, is des mensen wetenschap; Maar nimmer kent men hem uit klaatrend schoolgeklap, Door meesters 't ekstrenbroed in 't kooitje voorgebrabbeld, Terwijl 't, ontroofd aan 't nest, op de ijzren tralie knabbelt.…

Een vrouwtje of een mannetje in hun levensdrang kennen hun eigen baan. Het verlangen overheerst bij hen om iets te betekenen in hun bestaan. Een stip tussen de massa existeert zolang het beweegt en van het leven leert. kleine grootspraak, maar meestal bang.…

de zee ik golf in gedachten mee aan iedere hand een kind gevangen in je ogen taal geeft slechts in blikken mededogen want liefde waait als wind je hebt de rots omvat en weet de generaties te traceren, voelt geluk en pijn ziet in het spel van kinderen opnieuw proberen je hebt geluk gebracht voor koude stille nachten ze kennen…

Ik vang de zon om te kunnen schijnen val op sterren om alles te mogen wensen en op klavertjes maar wel die van vier Leer van de maan hoe op tijd te verdwijnen van de regen in een malle bui het wellustig plenzen in het moment zijn van ieder willekeurig dier De druif proeft me al haar wijnen van mensen leren kennen ken ik mensen het leven…

Want wapens van woorden die willen geen waarheid, want woorden als wapens die kennen geen spijt.…

Als een hond de goten leren kennen en de stem van het riool verstaan. Schurftig in de scheemring om te gaan en zich aan geen huis en hof gewennen.…

Onze harten kennen redenen, die ons brein niet kent. Eerder zei Pascal zoiets. Ja! Zo goed moeten woorden zijn, die dichters schrijven. Verliefde mensen stamelen ze. Ze smoren ze nog liever. Met een zoen.…

Kennen jullie nog het lied van 't zachtkens glijdend bootje met het geluid van de mondharmonica? Bij een zon die ondergaat, klinkend in de avondschemer. Zo bijzonder, dat geluid… de sfeer, de emotie uit een tijd die lang reeds is voorbijgegaan. De klanken reeds verstorven, maar in gedachten nog bestaan.…

alles nog zoals gisteren de brandkraan altijd paraat en nachtrondes tegen diefstal Hier doe jij jouw boodschappen hier ga jij naar de kapper hier wonen jouw vrienden dit is jouw uitzicht, jouw straat jouw wijk, jouw thuis waar jij rustig kunt slapen zonder akelige dromen zo goed is het leven hier op orde, met buren die jou allemaal kennen…

Willy weet van wanten ze houdt van de natuur de bomen kennen haar naam. Wally sloeg een vlieg dood en had nog dagen last van een schuldgevoel. Willy breit spelden op haar mouw waar geen aap uitkomt. Samen in het bos verzinnen zij de bomen bij elkaar. Wally loopt op puntschoenen alsof hij maar één teen heeft.…

Cleopatra, Liz Taylor voor de vrienden, Heeft plots haar laatste adem uitgeblazen. Haar schoonheid bracht eenieder in extase. Een filmidool al vóór haar zeventiende. Met steentjes trachtte Richard haar te vangen. Ze was dan ook met pareltjes behangen.…

De dagen zijn steeds vaker vloeibaar met onvoorziene schade zonder het opendraaien van de juiste kraan vol medicatie die werkt. Ik kijk sta langs de zijlijn en ween in stilte. Haar eigen fietsbanden zijn bijna versleten alles kraakt en piept, zie deze schaduwen terwijl zij rijdt, ze zijn kamerhoogte groot. In fietstassen neemt zij oud nieuws…

Hoogbegaafd Hoog en begaafd Niet hoog, wel begaafd Begaafd, iets meer dan anderen Niet meer Maar anders Denken, zoveel Voelen, zo intens Beleven, zo snel Hetzelfde als ieder ander Maar dan net iets anders Niet meer Niet minder Anders bedraad…

Elk muziekstuk kent zo zijn refrein als je elkaar ooit hebt leren kennen weet je dat er best een weerzien kan zijn ondanks dat je nooit aan elkaar kan wennen Paars is dan slechts voor even onze kleur ik weet niet eens of je daar in gelooft maar zoals de sterren aan de hemel staan is in ons het vuur nog niet gedoofd…

Degenen die ons triggeren, kennen de oorzaken niet. Of we onszelf verbranden, in angsten en depressies. Hoe we onszelf verslaven. In woede doen uitbarsten. Kritische blikken, kunnen ons doden. Een enkel woord, is al genoeg. Gedachten maken onze hemels. Of onze zelfgemaakte hel. Ieder mens maakt zelf munitie.…

rekening mee ook niet met de gaten die in dagen worden geslagen en dat je me pijn moest doen je vroeg me te dansen terwijl jij niet wilde waarschijnlijk omdat gelijktijdige aanraking ons uit elkaar kan jagen of omdat je mijn benen niet kent ook niet de stilte van mijn ogen mijn denken heeft me verraden Het lot heeft beslist om jou te kennen…

mijn gemak Uren praten en naar elkaar kijken wonderlijk vertrouwd zoenen en vrijen steeds opnieuw Ik heb je weggejaagd teleurgesteld je droom gebroken door mijn woorden als van een bang kind Zou ik de tijd terug kunnen draaien dan zou ik het doen zodat het beeld dat je nu van me hebt niet zou bestaan Dan zou je me leren kennen…

De keuzes die ik heb gemaakt Wil jij dan naar me luisteren Mij leren kennen zoals ik ben Met me lachen en samen vrijen Omdat ik in jou liefde herken Ik sluit je voorgoed in mijn hart Jij bent de zomerzon in mijn leven Nog zoveel aan elkaar te vertellen Maar meer nog….Heel veel te geven…

Dode blâren zijn op de grond gevallen, Maar zó sterven lijkt me mooi en allen Die m’n vrienden zijn, wens ik zulke dood; Dat zij nooit kennen koude winternood. En om me ook wat van dat goud te geven Speelt blij de zon op m’n aangezicht even, Dan met schalkse klownknijpen, speelt de zon Over m’n beeltnislege medaljon.…

door het venster van mijn ogen glijdt een zwaluw door de lucht heerlijk zwevend op haar vleugels waar de wind naar adem zucht waar een blauw geverfde hemel met een zon die warmte straalt in een wolkenloos beloven al mijn hoop naar boven haalt het leven geurt naar vers verlangen naar het kennen van een zin naar het stoppen met…

Mijn lieve zwager ook jij bent nu gegaan Je kraakte weerbarstige noten in de tijd die je nog was gegund lege doppen zie ik liggen waar jij ze moedig hebt gekraakt Ik heb je leren kennen gesproken woorden voorbij in de stilte achter de sluier waar altijd jouw waarheid lag De vredigheid van de natuur maakte jouw voetstappen lichter…