Alle inzendingen over kerk

verzonken woord op straat nog fluistert van vervlogen dagen rond de sierlijke gevels bij vlagen zich in oeroude klanken horen laat waar de nar en troubadour herleven de stem van een roomse toren klinkt die de stad in al haar pracht bezingt zo hecht met de Zoom verweven waar het verleden huist in elke steen de oude muzen hier vaak ontwaken kerk…

bomen met vleermuizen echte angst als de trilling voelbaar was de lucht vol hing van zomer de smaak van de rivier op de lippen zeggen konden we het niet niet met woorden onderhuids steeds strakker tot barstens toe de koeien vooruitdrijvend de reeds onteigende gronden in aan de rand van lucht en water het torentje van een kerk…

zo druk en zo vol het in Zoutelande was zo stil en verlaten oogde het naburige dorpje Biggekerke enkel een versteende Walcherse boerin staarde onbewogen langs me heen terwijl ik ‘n eenzaam rondje om de kerk reed leek in de verwaaide geur van een oude smederij en bakkerij bij het zogeheten ‘klokhuus’ de tijd voorgoed verzonken daar…

Ik heb een kaarsje gebrand, een lichtje speciaal voor jou het vlammetje stond rechtop ’t was bij een kerk, een enorm geval, waar ik dat kaarsje heb gebrand ’t roet op de muren, liet zien dat er veel mensen voor mij gingen die misschien net zo iemand als jij verloren zijn.…

bomen met vleermuizen echte angst als de trilling voelbaar was de lucht vol hing van zomer de smaak van de rivier op de lippen zeggen konden we het niet niet met woorden onderhuids steeds strakker tot barstens toe de koeien vooruitdrijvend de reeds onteigende gronden in aan de rand van lucht en water het torentje van een kerk…

Droef zingt de klok der middeneeuwse kerk, Hoog boven 't stadje, een oude melodie. En, smeltend zacht, wen alles zwijgt alom, Weeklaagt een vedel in de sombre vert'.…

Altijd zijn wij mensen onderweg Onderweg naar huis of werk Op weg van huis naar de kerk Wij mensen blijven onderweg. Onderweg zijn, hoort bij het leven Nooit kunnen we blijven staan Wij moeten ergens heen gaan Dit is en blijft een vast gegeven.…

Uitgestapt in Zeeland; Nieuwerkerk Verdween ik in drie hartelijke kussen Er zaten ‘k weetniet hoeveel jaren tussen Het nu en het verleden nog met kerk De kinderen gingen naar dezelfde scholen ‘t Was werkelijk in een vorige eeuw Jij was nog Rotterdammer en geen Zeeuw Ik zat nog achter moeders rok verscholen We kijken met benodigd tijdsverschil…

De onvermoeibare Paulus getuigt sterk van de verfoeide, geprezen kruispaal, de nieuwe, blijde Boodschap voor allemaal, steunt al reizend de pasgeboren kerk. Minder naam genieten elf leerlingen van Jezus, wel in 't Evangelie vermeld. Toch maken zij talloze volgelingen.…

Daarachter in een dal tussen hoge gevels en spitse daken steken minaret en kerk de vingers vermetel op om als hun God het wil - als enige - de hemel aan te raken, in de witgevlokte najaarslucht, het haantje draait beducht op het kruis zijn ronde in de weerschijn van de halve maan, het lijkt of zij beiden een val hebben gezet om mij in dit…

Mistig geklede kerkgangers gaan ter kerke verplicht en vernemen van het woord en de verlossing aldaar. De middag is er voor het onvermijdelijke familiebezoek. Pa zit gereed en al te wachten en ma is druk met de kids die naar opa en oma moeten gaan in hun beste broek. “Waarom duurt het allemaal zo lang?”, klinkt hij bits.…

de Palestijnen -------------------------------------------------- Deze hartenkreet draag ik op aan Dries Van Agt, die op uitnodiging van de werkgroep PA-IS op basis van het Kairosdocument van dec. 09: onhoudbare situatie van (christelijke) palestijnen in de bezette gebieden een helder schrijnend betoog hield op 20 mei in de Steigerse Kerk…

Ontmantelzorg lag prima in de markt Aan hulpzoekenden was nooit gebrek Ze hielp in menig mannenslaapvertrek Op die manier werd geld bijeen geharkt Tot op een dag zij zich plots kuis bedekte Ze werd een volgeling, een opgewekte Keurig netjes, geen meisje van de straat Er kwam een einde aan ‘t lichaam’lijk werk Ze koos het geestelijke, dus voor de kerk…

Tribunalen door de Kerk aangespannen slaagden niet ook maar één insect te verbannen Mei houd daarom voor ons gezond uw kever koud onder de grond!…

Ik hoor de echo van het dodenlied het is mijn antwoord op jouw zwijgen een omweg via de muziek die toetert naar de wolken er groeit een dorp rond jouw onschuld een kerk dicht bij jouw hart er staan koeien in de weide ik proef de nasmaak van een levenslied in iedere liter bier en in iedere druppel regen rond jouw onschuld zwemmen zwanen…

Hij wou niet spreken met de pers blies mensen van zijn adres heen hij schold en schreeuwde opzouten maar vandaag zitten: De gelovigen weer braaf in de kerk!…

Tis crisis in de horeca De terrassen zitten vol Tis crisis bij het ABP Senioren op Schiphol Tis crisis bij de spaarders Op elke bank een ton Tis crisis in de kerken Geloofd zij de mammon Tis crisis bij de voedselbank De leggings zitten strak Tis crisis in de hersenpan Nederland aan de Prozac Tis crisis op de arbeidsmarkt…

De koude stilte van de donkere kerk. Ik zie de oude monumenten weer, ruik de bestorven wierook van weleer, herken de schedel, de gebarsten zerk. De kale koster, zuchtend aan het werk bij 't altaar, zet daar doden bloemen neer. Een duif vliegt op en laat een witte veer en ritselt aan het venster met zijn vlerk.…

aan twintig meter weg Ontwaart nu zelfs geen heg, laat staan een steg De stad heeft zich met waterdamp gevuld Een deken over het Thorbeckeplein De kroegen onverlicht en uitgeblust Alleen gerammel van het lege fust En ’t kuchen van een vroege kastelein ‘t Gerinkel van de tram hoor je haast niet Een laatste klant schuift langs De Oude Kerk…

als ik jantje hoor - volendamse smits - word ik even klein - weer - denk ik terug in de tijd zie ik hem weer staan míjn broer achter in de kerk in het koor waar hij zingt - met nachtegalen stem - o jesuke klein o jesuke klein, denkt de volwassene in mij hoe lei dit kindeke - dit jantje - onder het juk het juk van de roem en toch…

In een kerk tikte je me op de schouders en terwijl ik vliegensvlug omkeek, verdampte je.…

Boven kerken, huizen, bomen Duik ik in een tuimelvlucht. Onder vleugels rode daken Stijg ik weer met oergerucht. Zilver van sloten en kanalen Blinkt tussen groene stroken land. Onder mijn voeten licht te wachten Een gillend spoor van moord en brand.…

exclusief voor heren zij slaan de maat met dissonanten systeembeheerders vol celebranten die niet willen horen hoe we willen bidden wat we willen zingen niet begrijpen hoe we willen vrijen de taal die we spreken al die pastores, paters bisschoppen heiligen verloren hun ziel in schone schijn ik ben niet weggegaan maar de kerk…

Ik treur niet meer, wanneer ik aan de luchten De draf van adels-dronken ridderstoet Of 't plechtig aangegleden praal-vertoon Van Rome's Kerk gestoord zie en vervluchten Door walm van 't uit fabrieken hevelend roet, Als spuwde d'Aarde golpen sombre hoon.…

Vier zwarte paarden voor een zwarte koets Gaan stapvoets richting kleine, witte kerk Weldra staat er een nieuwe marmeren zerk Waarop een lege hoorn des overvloeds Er hangt een wolk van licht boven de grond Waarin het lichaam van de vrouw straks rust De weduwnaar wordt zacht door haar gekust Ze is erbij, een glimlach om haar mond Hij merkt…

Een Armeens gezin zoekt toevlucht in een kerk en zolang de dominees blijven preken, kunnen de wrede bloedhonden niet toeslaan, maar de langste adem doet er niet toe. Weelde is een klapsigaar en in mijn dromen zie ik zogenaamde vijanden met elkaar de liefde bedrijven, want dan piepen de katten en muizen wel anders.…

Beklim nu ras mijn toverbergen Leef goed en vrees geen kerk of vorst Wees een reus onder de dwergen en kom je laven aan mijn schamele borst.…

Op stenen die waken als wachters bij zerken Gelegen op grafheuvels, nauw te ontwaren Plaquettes met opschriften tussen pilaren Met namen en toenaam op hoven bij kerken In sobere stijl stevig geciseleerd Staat soms naast de feiten van hun aards bestaan Hoe men dacht over hen die toen heen zijn gegaan In een epigram gekalligrafeerd…

afstand houden Handen wassen vele malen per dag Ontsmetten van voorwerpen Vollopende ziekenhuizen, ic’s Overwerkende zorgmedewerkers Overwerkende begrafenisondernemers Teststraten, brononderzoek Vaccin, medicijn, mondkapje 2 of 3, thuis blijven, in quarantaine Vooral niet reizen in binnen-, zeker niet naar ‘t buitenland Niet naar de kerk…

God waagt niet, hij kent de eerste dag en zag aan de laatste dat het genoeg was; een vader weet tot aan de deur. Daarbuiten begint het wonen, leggen wegen afstand uit, zingen banden over tijd, gaan naar daar waar engelen en demonen zorgen voor sterfelijkheid. Tot hier nu, tot de dood waar God zwijgt en kijkt. Zijn voetvolk…