143 resultaten.
Van opzij
gedicht
2.0 met 19 stemmen 9.370 .
----------------------------
uit: 'Kiezel en traan', 2004…
ontelbaar
netgedicht
3.0 met 21 stemmen 389 laat maar
ik wil niets meer bezitten
dan de kiezels die ik uit eenzaamheid
raap
langs een veelvoud van
rivieren, onzichtbaar
voor hen met dode gezichten
niet dichter dan
jij
al weg
voor stilte in mij
vloeit
en dichtklapt tot gevels
met luiken gesloten
zoals mijn woorden die ik tel
en bevochtig
wanneer uit de dakgoot…
scheppen
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 80 droom dromen
groter dan de ogen
van je buik
verbreek kettingen
sterker soms dan de
handen van het hart
vonk woorden
uit je vurige mond als
scherpe kiezels in het zand
keer ingekerfde
denksels de rug toe
vlieg naar verwondering
omhels het onbekende
met armen oneindiger
dan je denken kan…
Regen
hartenkreet
2.0 met 13 stemmen 1.694 Regen valt
als warme tranen
in de drooggewaaide bedding
van een rivier
de uitgesleten kiezels
vormen een brug
naar de overkant
een paradijs
in stilte ontstaan
waar de kracht van de verbeelding
hoogspel speelt
met een liefde
zonder woorden
in het bleke ochtendlicht
vliegt een adelaar
hoog boven de wolken
hij is zo wijs
de regen
te vermijden…
Fonkelnieuw
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 91 er komt een vogel en
nog een en nog een
tezamen op een draadje:
‘wie doet me wat’
rust maar
zing maar
geen idee van tijd
noch van spijt
-
er komen mensen
nog een en nog een
dun kan het draadje
in mijn wereld soms zijn
maar het knapt niet
o nee, zeker nog niet…
stille tranen drogen
ik schik de kiezels
vaststaand…
Stil water
netgedicht
3.0 met 19 stemmen 627 Je woorden vallen als kiezels
in het meer van mijn gedachten.
Rimpels trekken over het
gladde oppervlak van mijn gezicht.
Zie je reflectie,
zie je reflectie in mijn ogen.
Zie hoe elke steen ook
jouw gelaat veranderd.
Laten we zwijgen,
laten we zwijgen liefste
en het stille water van dit leven
met zachte vingers strelen.…
versteend
netgedicht
2.0 met 8 stemmen 279 het zuivere water
weerspiegelt niet
het tegenbeeld blijft
zichzelf, soms vertroebeld
bij het vreemde waaien
van een bekende wind
ik neem de kiezel
op in mezelf, ik word
gepolijst van binnen
en houd mijn adem in
geen zuchtje verstoort nog
het uitdeinen aan de rand
een meerwezen noch
minder noch meer
ik ben rust
een steen
met een…
In pigmenten van hopen
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 382 ik heb jouw pigmenten
niet gewonnen uit
de stenen der wijzen
zag jouw kiezels
langs de wegen die
ik had te gaan
raapte met hartstocht
verschillende kleuren
voelde met handen je geuren
brak je en vijzelde fijn
streelde met olie restanten
die je niet wilde zijn
jij bloeide open
in pigmenten van hopen
mag ik je schilderen met pijn…
De kunst van het keilen
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 82 Zodat zij 5 keer stuitert
over rimpelloos oppervlak,
slechts doorbroken door kringels
waar kiezel water kust.
En met het wegebben van golven,
plonst zij traag naar de bodem,
waar, in een vloeibaar graf,
zij in haar lot berust.…
Mensen klein
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 77 Mieren mijden bergen
die kleine kiezels zijn.
Ze zijn op zoek in een wereld
die ze nog niet goed kennen.
Mijn oog valt op denkende mensen
die kronen op de schepping zijn.
Mieren zijn reusachtig groot.
Mensen klein.
Denk ik.…
Still standing
netgedicht
4.0 met 11 stemmen 708 ja ik sta nog
boven de golven van het eerste uur
onder de palmen van je ogen
je ziet me niet maar ik ben er nog
bewegend, levend, zwevend
ja ik sta nog
onder de stralen van het blauwe vuur
in de regen achter de bogen
met opgeheven hoofd
bewegend, levend, zwevend
ja ik sta nog
de wind heeft me nog niet genomen
tussen de kiezels van…
Als een vlieg
netgedicht
4.0 met 23 stemmen 316 van crème brûlée naar hondendrol
fopspeen restje tandpasta
streepje slijm als enig spoor
het hoofd leeggezogen
op zin en zon gebeten
wrokkig in trillend harnas
tegen wind en beter weten
iets klopt nog binnenin
keilende kiezel uit katapult
openspattend op de voorruit
zonder erg - geen barst
geen ongeluk geen slachtoffers…
sprekend verhalen
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 115 harde woorden als
kiezels in stromend water
een bleek gezicht
in aarzelend ochtendlicht
straatrumoer dat
naar binnen waait
gefilterd licht onder
oude bomen
metalige lucht
uit de bergen
wit licht van
de hemel daarboven
moddergeuren
in regentijd
slapen in de schaduw
van de bomen
voorzichtige stappen
op het steile pad
verhalen…
roerloos
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 91 vastgeklonken
op een sokkel
de gipsen heilige
roerloos in zijn nis
stilstaan doet zeer
houdt hij stand in
witte eenzaamheid
in de nevel van de tijd
buiten glimmen de
groene luiken op de
grijze kiezel droomt
de roerloze man zijn
zwarte dromen de
lange weg naar nergens
in de zachte regen
elke hartklop dichter
bij de dood…
Spiegels van de tijd*
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 119 een jaar voorbij
dagen verschieten tot witte vlekken
hoe meer ik zie hoe minder ik geloof
Achter de dijken onder de hemel
huilen de wolven in de koude nacht
het ettert in de buik van de aarde
spiegels stijgen tegen de klippen op
Meestal is stlte beter dan woorden
stilte laat de veschillen in het midden
daar sta je dan met je mond vol kiezels…
In ijle vogelstemmen
netgedicht
4.0 met 11 stemmen 342 zonder ophouden ga ik
elders wenen
dan in transparante luchten
die ik met open ogen
hellend verlies door de
gedoofde woorden van morgen
rusteloos en zonder einde
onder het drukkende puin
van gisteren
ga ik graven in elk geluid
dat de dood wekt
door drijvende kiezels
die ik radeloos gooi
naar alle tranen van
mijn vlakke eenzaamheid…
Paaien
netgedicht
3.0 met 10 stemmen 221 Kleine kiezels
in maagdelijk wit
bedekken
de smalle oevers
van het klare beekje
Sierlijk
glijdt een oranje
gevleugeld visje
door het kalme water
Haar schubben
glanzend als zilver
strelen het parelmoer
van de bodemschelpen
Ze voelt de stroming
langs haar zijdestrepen
wanneer ze tussen
het watergroen verdwijnt
Daar wacht een partner…
BIJBELSE GELIJKENIS
hartenkreet
2.0 met 3 stemmen 256 Bekend is het oude verhaal
van de dwaas die een woning op zand had
die spoedig een grote puinhoop was
maar het huis van de wijze man
stond op een betrouwbare rots
hield bij storm en onweer stand
mijn geloof staat echter op los zand
waar keien en kiezels in liggen
steeds vraag ik of die stenen
zich broederlijk mogen verenen
tot een onwrikbare…
Lage branding
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 169 Ik zoek nog steeds een strand
met de koelte van kiezels
en de warmte van zand,
met lichtvoetig water
en zwaarlijvige golven,
met luchtkastelen
onder schelpen bedolven.…
Kleedde me strak
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 375 ik heb daar gestaan
mijn drietand slechts aan
heb turken en grieken verwezen
voelde hoe kiezel en zand
mijn rots en het bosporusstrand
in eeuwen had aangevreten
kleedde me strak
in wit en wat zwart
naar de nieuwmodische tijden
maar jij trok de knopen eraf
scheurde mijn hemd in verleiden
wiste de tijd voor ons beiden
zie je nu staan…
Dag vader-dag
netgedicht
2.0 met 94 stemmen 12.286 In het spoor van de tijd
lopen herinneringen
hand in hand met de kiezels
van een verloren jeugd
Uitgehouwen staat jouw naam
in de marmeren steen, scherp
doch geslepen kijken levenloze
letters mij aan, verwonderd
lees ik reeds begraven tijd
In dorre grond dorsten plantjes
naar leven, spookachtig verlicht
door een kaars, smelten voor…
(Oude) liefde
netgedicht
3.0 met 13 stemmen 1.092 Ze voelt de kiezels,
hard van haar gewicht.
Hij slaat de oude handdoek om
en droogt haar
met bezorgde handen.…
mank
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 763 stormgewassen zuiver ruikt het bos
een populier ligt neerslachtig dwars
over het voetbalveld geveld
moeder eend telt nog een keer
vandaag mist ze er drie
van de vijftien maar de vijver
maakt een draai waar ze zich
verstoppen kunnen boven water
onder de treurwilg buiten beeld
in de verte vindt een trein zijn
rails terug evenwijdig
er zit een kiezel…
je leeft nog steeds
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 132 - Een mens heeft maar één hart
Een ziel wel duizenden
Het maakt dat de mens
Een mens verdragen kan -
hier sta ik dan
tien jaar verder
van jouw dood
verwijderd
als zachte tikken van koper
tegen ’t mahoniehout
gaat de tijd voorbij
al wat ik hoor
is jouw stem
tussen het steen
en het mos
de kiezels bewijzen
dat jouw adem niet…
Tranen als kiezels (II)
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 143 Versteende tranen als kiezels
vonden hun weg
Langs nooit en te nimmer uitgelegd'
paden
Op weg naar hun bestemming
Hoewel onbekend, plukken zij
de bergbloemen
Uitzonderlijk gewicht schuurt en schraapt
enorm
Zoekend naar uiteind'lijk lot
Hun reisdoelen zijn het dal en
nog veel verder
Opgelopen schade leek onher-
stelbaar
Straks weer…
licht absurd (maar mooi)
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 150 begaan met kleine dingen
die mij niet onopgemerkt blijven
het laatste dwarrelende blad
een kroonkurk tussen kiezels
op 't pad van de begraafplaats
de verloren geraakte sigaar
met het kleurige bandje (AGIO)
en bij een witmarmeren zerk
de vaas met rode rozen
zo zoek ik met eigen ogen
in een wereld van wanorde naar
de kleine dingen die…
Duinden in pannen
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 689 ik rotste in
strijd met de zee
zacht nam je vloed
het geelwitte zand
met zich mee
we glooiden in strand
betreedbaar voor velen duinden
in pannen om elkaar stil te strelen
toen kwam de storm
onverwacht tussenbeide
terwijl wij al zomerslang vrijden
jouw zand is verdwenen
toch rots ik niet meer en verwacht
je op springtij dan kiezel…
Jouw Normandië
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 579 Het strand vol stenen
en ik zoek je stemmen
maar er is geen zonlicht
of zout op de huid
Zo slaan wij dood,
aan een kust kwetsbaar
en ketsbaar de keien
die opspatten wijsheid
die ons zo ontcijferbaar maakt
Ik zal ooit begrijpen
hoe de geur van je armen
ons daar overvleugelde,
rotsen door regen en wind
kiezels werden.…
KEER WEEROM
hartenkreet
4.0 met 4 stemmen 232 Je voetstappen
door de stille
verlaten straten
waar sommige ramen
streepjes lamplicht
doorlaten
het geluid van de stilte
neemt met je gedachten
een loop
je indruk achtergelaten
hoop
plaveisel tot kiezels en zand
groots naar klein
neemt mij bij de hand
in de verte het geluid
van een voortgaande trein
die zijn eigen spoor…
Gebroken dans
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 149 Knisperend rol ik de kiezels
onder mijn voetzolen heen en weer
de regen valt gestaag op het leed
dat ik op mijn schouders draag
In mijn hoofd dansen satijnen schoenen
een dreunend ritme op de houten vloer
pas de chat, pas de chat
pirouettes in het kwadraat
Melodie van roze geschulpte tule
speelt gebroken tonen in mijn oor
ik wil mijn last…