Alle inzendingen over kind eikeldopje

Lieve kind ik hou van jou Ik begrijp dat jij het in deze wereld moeilijk hebt. Drugs, drank, automutilatie, zelfmoord.... Ik begrijp het. Maar zet door, lieve kind, zet door. Eens zul je deze gevoelswereld willen ontstijgen. En ik wil je daarbij helpen, als je dat wilt. Maar je moet het ook zelf willen... en doen.…

Mijn grote jongen Maar toch nog zo klein, Stoer met je rugzak, Bij papa logeren, fijn Maar iets in jouw ogen verraadt het me toch Het was veel leuker toen je nog gewoon, Tussen papa en mama in bed mocht…

Wat wij samen hebben is kostbaar en met niets te betalen al die jaren samen hebben we alles eruit kunnen halen. Al hadden we soms geen werk en zaten we weken zonder geld we waren altijd gelukkig en dat is alles wat telt Toch zijn we ondanks alles nog steeds zo ontzettend rijk als ik elke dag weer naar onze kleinkinderen kijk.…

Een moeder waakt over haar kind kent amper het verschil tussen dag en nacht als haar kindje 's nachts ligt te huilen is het moeder die tegen hem lacht. Ze zingt voor het kindje, en wiegt het ze troost, zingt en sust het kindje kan lekker verder slapen als mama het weer goedenacht heeft gekust.…

Kom maar hier.....ik zal er wezen Kom maar hier.....ik zal er zijn 'k Zal je helpen om te leven Zodat je ooit jezelf kunt zijn Kom maar hier.....ik zal er wezen Kom maar hier.....ik zal er zijn 'k Zal je voeden en je laven Zodat je ooit jezelf kunt zijn Kom maar hier.....ik zal er wezen Kom maar hier.....ik zal er zijn 'k Zal meegaan…

waar ijzige kringen bevroren water de rust van zacht gekabbel breekt kristallentranen als deken van wit deze verkleumde aarde toedekken wil zullen spelende kinderen hun droom beleven een levenszucht in dolle pret aanschouwen zij hun magische wensen feeëriek als winters tafereel…

Ik hoorde mijn kind huilen, Vanavond besta ik nog zij kan weer bij mij schuilen…

Een kindje krijgen is onze grootste wens Een kindje krijgen dat wil toch ieder mens Een kindje krijgen misschien is het ons niet gegund Een kindje krijgen het had toch gewoon wel gekund Een kindje krijgen is nu niet meer aan de orde Een kindje NIET kunnen krijgen we wisten niet wat we hoorden…

Ziedaar, lieve wichtjes! Een bundel gedichtjes, Vermaak u er mee! En spring naar uw woning; Maar... eerst ter beloning Een kusje of twee. Door liefde gedrongen Heb ik ze gezongen, En wilt gij er meer, Gij moogt er om vragen. Wanneer ze u behagen Komt huppelend weer.…

* bij de verdrinkingsdood van het oudste kind Suzanna van zijn enige dochter Geertruyd op 11 november 1672 * beleefde=gepaste…

zo zag ik je zitten gehurkt in het gras een klaverbloempje plukken alsof het iets gewichtigs was je rende over het water in stukken kringelklein brak je de weerspiegeling alsof het niets kon zijn dan viel je in zijn armen je zag hem niet eens staan een spel werd al je struikelen alsof je danste op de maan de nacht was van flanel…

Als ik aan je denk Bijna zo vaak als er Dagen tussen ons liggen Veroudert mijn gezicht zich Trekt mijn mond Vreemde krommingen Zoals door de zon betrapt Op nutteloze vraaggesprekken Mijn naieve kijkertjes Zien soms onvermijdelijke genen Dansend over de kloof In dwaasheid ik me nooit wenste En al die jaren Beweeg je je daar Gewoon…

Met slechte zin, of op een regenachtige dag En je gedachtes zijn ergens anders, op zo’n grijze middag Je ziet de regen langzaam via het raam naar beneden glijden en je hoort het tikken van de regen door de stilte snijden Opeens, hoor je de deur opengaan En ziet daar dan, je lieve kleine neefje staan Daar staat hij dan in de deurpost Heel verlegen…

Met open smoel in de tandartsstoel laat het jongetje schreeuwend horen: Oh, was ik maar zonder tanden geboren!…

1 Het is geen ruziën, ik noem het: zwavelzuren. Nu het om de mooiste knikker gaat, maken zij van ieder woord een bijtend gif. Daarna zitten zij nog uren met de brokken in hun keel. Dan volgt de schaamte en het zwijgen en het brandgat in hun ziel 2 Hun ruzie loopt op hoge poten met een huilerige stem. Zij vechten niet om het…

zij beloofde hem kastelen ridders om mee te spelen een kast met hoge deuren een kist vol oude kleren een tooi met echte veren en krijt in alle kleuren een garage voor zijn auto’s een album voor zijn foto’s een cool, wreed spijker jack een zak met duizend knikkers een wand voor al zijn stickers kortom een eigen plek hij wilde enkel…

zag ze steeds met vreugde komen met pijn in m’n ogen weer huiswaarts gaan zie ze soms nog wel eens wuiven in verstilde beelden uit bewogen jaren door de tijd verbleekt maar nooit vergaan…

de hand op zijn rug duwt zachtjes naar voren zijn ogen zien schoenen glimmend lakleer een stem uit de hoogte bevriest rode oren hij stamelt excuses ontvangt nog een sneer de hand op zijn kin duwt zachtjes naar boven gloeiende wangen hoofd vol met storm de glimlach van moeder doet dromen beloven weerspiegelt zijn tranen en raakt mij…

Een kinderarts uit Hoevelaken kreeg met fabeldieren te maken, want op een consult schrok hij zich een bult: die kinderen leken wel draken! ---------- ...bijna 80% van de kinderartsen heeft met agressie van patiëntjes of hun ouders te maken...…

zoals ik als kind ooit ruggelings in het prikkelende gras 'n jonge lente welkom floot gelijk een vogel zwierend langs witte wolken en stralende zon door het hemelruim vloog zo fluit ik steeds weer vol verlangen bij het prille geel en groen het tere voorjaar tegemoet .…

huilende kinderen tellen hun tranen niet verbergen keuzes in het stilste verdriet lachen als het mag oogstrelend zacht angstig in hun zijn die verscheurende kracht waarin zij dromend geluk steeds moeten delen hun lach naar jou zal ik morgen beleven…

jantje gaat op reis hij wil heel ver weg neemt gijs, het beertje onder de armpjes mee zo denkt hij nu ga ik een keertje op zijn rode sokjes stapt hij over de stoep en roept naar fietje ga met me mee we gaan naar de kerstman die rijdt op een grote slee het is wel ver lopen zegt het beertje o zegt jantje, dat is niet erg ik heb van…

Ik zie in jou nu niet de man maar slechts een heel verdrietig kind een kind dat nu na al die jaren nog steeds de rust niet vond of vindt.…

Het zijn niet de stampende laarzen, de mantels gedrenkt in het bloed, de machten die mensen verbazen, het grote betoog dat het doet, maar 't licht van de wenkende sterren, het kleine verhaal van de moed, een Kind dat hier komt van zo verre en dat ons in eenvoud begroet.…

de moeder van mijn kinderen wilde onafhankelijk van mij verhinderen dat ik met een ander zou slapen ze gebruikte ons kroost als wapen ik ben daar nooit meer overheen gekomen…

en over 't zicht van de weg lag sneeuw. Geluidsdicht afgesloten zwart teer waarop je liggen ging, met wiegarmen. Als engel; afdruk mals in ’t holwit. Hoe roze huid op steenbleke kou. Ogen als kolen flakkerden weerglans van bevroren luchten als ijsbergen. Dan mat je de afstand tussen sprong- kuilende stappen, sporen tot…

zich in een schommelstoel en vouwt de handen teder om het wonder in d’r schoot ze heeft iets...een geheim dat enkel door een vrouw is te ervaren haar ogen glanzen mysterieus in glimlachend staren ze lijkt gehuld in kopergloed die vertedert en verblindt voor mij als man ongrijpbaar voel ik me trots verbonden met de moeder van mijn kind…

zijn kauwgom net achter de deur van het toilet geplakt want het past echt niet voor een virtuoos met een das gelukkig mocht gel nog wel intelligent klemt hij de partituur tussen mouw en revers van zijn iets te grote jas het publiek klapt en hij lacht zijn ontbrekende melktanden bloot kleine vlegel, grote vleugel…

hoe jong ze noten kraakt haar vingers laat dansen over het klavier, het lijkt wel spelen zo voelt het ook alleen die stoel is zo hoog en de koekjes staan ver ze weet hoe leuk Lotte het vindt om te dansen op haar muziek en eventjes alleen zonder publiek te doen waar ze zin in hebben onopgelegd maar perfect, dat wel ze kennen geen anders…

Een veertje van de wereld, grote ogen op steeltjes, een lach van hemelsblauw in dons en een onduidelijke woordenstroom waar brabbeltaal de hoofdtoon raakt en hoeveel je kan zeggen door slechts te zwijgen te kijken te zwaaien met kleine grijphandjes alles omvatten het hart de ziel en alle fijne laagjes die voelbaar trillen in een droomdans…