Alle inzendingen over kleed

De taille van een wesp, de ogen blauw Een lelieblanke huid, het haar hoogblond De benen lang, zo zoet als suikerklont Om zelf te kleden: een toiletjuffrouw Zij die van ‘knappe’ Barbievrouwen houwen: Ze kunnen nu eens echte schatten schouwen…

Ook carnaval wordt strakjes anders hier, Want het is tijdens deze maskerade Verboden zich te kleden als Bin Laden Of willekeurig welke Arabier. Dan pakken ze premier Wim Kok zelfs op, Want die heeft vaak een tulband op zijn kop.…

De zon glinstert kristallen in een wit kleed ze vormen een ander beeld over de vertrouwde contouren een nieuwe jas vlak voor de lente voetstappen knisperen en mijn adem dampt toch nog winter in ons kikkerland!…

Hallo meneer, spreek ik met ’t UWV Ik heb mijn uitkering nog niet gekregen Mevrouw dat heeft echt aan uzelf gelegen Toen ik laatst belde werkte u niet mee Dus kleed ik u nu uit tot op het bot U snapt...ik doe dat niet voor mijn genot…

Toen de zon scheen hebben we lachend onze weemoed, ons verdriet toegedekt verborgen onder een kleed van vrolijkheid De pijn verzwegen Onder een sneeuwlaag In de golven van de zee Achter een nacht vol sterren…

Van het kleed van roeken meer dan van het kleed van pauwen? 'k Zou dit Freule gaarne nader onderzoeken met permissie van uw vader te beginnen met de roeken te vervolgen met de rozen die ik meebracht en het mandje met frambozen Komen wij toe aan de pauwen Wilt gij Freule met mij trouwen?…

Leed is het kleed Dat ziel niet aflegt vóor zij het versleet, Een kleed met 't slapengaan niet uit te trekken. En al uw warmgevoerde pracht Van heerlijkheid haar toegedacht Reikt niet het te overschaadwen of te dekken...   Toch, nachtegaal, zing voort! Geluk is 't éne woord Dat haar slaapwandlend hart vermag te raken...…

spreekt tot de dames, kondigt bondig aan de dienstverlenings-tak flink uit te kleden. En wie dat wil, wordt stijlvol en discreet door Playboy zelfs nog verder uitgekleed.…

tussen de marmeren pilaren speel jij je spel ik achtervolg je op mijn lederen sandalen vang een glimp op van je kleed herken je lach en weet dat we later in elkaars armen komen tot bedaren…

Kijk hoe de vogels de bloemen kleden en de bijen de was in hun botten gieten. Lach dan nog eens naar die oude magiër die de lucht beslaat met goudgele vingers en de huizen wit pleistert in zijn gelaat, want straks is het weer zomer.…

Wat is dat toch de tijd die in oude namen lichamen resoneert over de klinkers van Zutphen alsof het is afgesproken ik hoor je tijd in gezichten een naam spreken de wereld is ineens oud geworden toen die nog jong was in veren van zijn kleed.…

Je trekt je sokken uit, ik de mijne je ontkleedt je kleed zie bloot getrokken lijnen in het grijs je haar strengelt zich schaamteloos om het mijne heb meer gezien toen ik niet meer zag dan me lief is overviel mij de streling van een onvoorstelbare zachte wind…

Ze zitten in zwarte kleden op de grond. Jammerklachten. Geen water, geen leven. Maar de meester heeft een zwembad. Daar, waar dor en duister nog écht dor en duister zijn, happen wilde ezels als jakhalzen naar adem.…

Oktober, wat jaren geleden de bomen begonnen zich uit te kleden de bladeren vielen voor je ook ik viel voor jou er zou geen blad aan de bomen blijven er zou er niet één de winter overleven maar voor ons begon toen een lente die tot de dag van vandaag is gebleven…

“Voer je als Tweede Kamerlid het woord, Dan dien je je fatsoenlijk aan te kleden. Decolletés? Die worden liefst vermeden, En ‘geen colbert’ is niet zoals het hoort.” Voor mijn part laat je alle knoopjes open, Zolang je maar de mouwen op wil stropen.…

Frustrerend en genadeloos in somber kleed gehuld. Onheilspellend afgetekend aan de horizon zonder begin.…

langzaam trek ik het kleed vol letters van mij af en toon mijn naaktheid de letters vallen snel op de grond en vormen kwetsbare zinnen ik draai mijn hoofd om en zie over mijn blote schouder je ogen…

en weven draden en het kleed is waar? In 's hemels welving zijn tot stof verbrand vele weldenkenden; hun rook is waar? --------------------------------------------------- uit: 'Uit de Rubaijat' (1906), gedicht 9…

Annecy draagt vandaag een kleurige oktobermantel en een kleed uit roestige kastanjes. Dit gewaagde ensemble wordt op geraffineerde wijze gecombineerd met glazen muiltjes en een subtiel wolkenhoedje. Het geheel wordt vervolmaakt met een shawl van wilde ganzen.…

Wat lippenstift, een beetje aardig kleden: een korte rok en een decolleté, een mondelinge beurt geheel privé… Wat toch een schat aan studievaardigheden! Ze nam pikant, charmant en elegant haar hele studie recht in eigen hand.…

Nu dat zij weg is Is de herfst nog steeds rood Maar zonder betekenis Onweerbaar brandt de minnepijn En schept sprakeloze spanning In het donkere hart Onder een kleed van zwarte vodde Kruipt hij weg en hoort de meeuwen schreeuwen Maar nu zonder betekenis.…

Zachter nog dan fluisterend, nu de slaap je in haar wollen kleed wikkelde, zoek ik in je haren je oor. Waar anders moet ik met mijn woorden heen? Waar anders moet ik zwijgen dat ik van je hou?…

Je draagt nu in het Vaderhuis een hemels wit kleed.…

Haar naaktheid is bedekt met zonlicht neem ik aan de huid is licht getint Een volmaakt gaaf exemplaar voor een beeld, een schilderij begrensd met de juiste maten Het kader voegt zich naar haar een passend kleed, geplooid om al haar vormen heen…

het is weer tijd voor laagjes die trek ik aan en uit ik begin met een paar meer die ik langzaam afleg eerst een warme spijkerbroek met een wollen trui na de middag in de zon kleed ik mij met katoen gouden dagen van de herfst een koesterend omarmen…

Wanneer u ooit een versje van mij leest Dan moet u zich daar wel gepast op kleden Ook ruim van geest zijn en van goede zeden En zorg dat u niet langs de regels sjeest En achteraf applaus, geen lang gezicht Want dan stuur ik u weg uit dit gedicht.…

Hoogpolig, wonderschoon, vertolken mij de handgeknoopte kleden hun zeer oprechte dank.…

stil en sereen en trekt de nacht haar zwarte kleed over de aarde heen alle glans en gloed verdwijnt dan sluiten we de wereld buiten en keren ons naar binnen dromend de nacht voorbij in een nieuwe morgen die vanzelf gaat beginnen en de zon weer schijnt voor jou en voor mij…

jezelf laten gaan, ontdekken je bloot te kunnen geven past bij eerlijk zijn we kleden ons netjes aan lezen in elkaars ogen voor anderen verborgen we matigen ons niets aan blijven nog steeds verbazen over hoe wij samen zijn…

waar naakte waarheid zich aan mij vertoont kus ik jouw onschuld weer in gretige kinderogen kleed ik je koude lijfje met omarming streel ik je schoonheid met mijn blik bewonder hartstocht en verlangen laat ik je nooit meer gaan.…