Alle inzendingen over klein

Klein in elk hulpeloos woord schrijf ik wat ik wil fluisteren in de nacht waar jij weer de schaduw bent die ik was toen jij dacht dat mijn droom een geschenk voor onze nachtenlange liefde was…

In een Braziliaanse kleine stad Is overlijden tijdelijk verboden De stad kent reeds een overvloed aan doden En kerkhoventekort: dan krijg je dat Dus wie daar dood zal gaan, zal het bezuren Die krijgt een straf die stervenslang kan duren…

zoals ik jou klein donzig diertje in mijn armen hield streel ik je twintig jaar later met klanken van tederheid wapen ik je met woorden van liefde voor de tijd die vliegt zoon…

Monte Subasio in verwondering loop ik over het dak van Umbrië beleef m’n eigen nietigheid in de holte van een krater tast in de schoot van moeder aarde naar de grond van mijn kleine bestaan…

Kleine witte vlokjes sieren de straat in dit nachtelijk uur op de tweede dag van kerst ongerept glinsterend wit ik geniet van het serene beeld mijn lijf rilt van koude…

dat ik mezelf even kwijt ben mijn lichaam herken ik niet mijn hormonen zijn van slag ik kan mijn draai niet vinden Ik wil weer even klein zijn kind zijn helemaal bij je wegkruipen schuilen Ik wil even niet meer weten wie ik ben ... dat ik ben ...…

zoals een schilder in kleurige beelden woont met licht en donker zijn eigen wereld schept zo voel ik me thuis in kleine, sobere zinnen dompel mijn pen in weemoed en verwondering…

Ken je dat rottige kleine regendruppeltje dat bij de kraag van je jas langs je nek naar binnen sijpelt? De hele dag nat en koud Zo voelt dat nou dat onverwachte verraad van jou…

dit, nu nog klein van stuk, dit vers groeit woord voor woord tot iets moois totdat het aanzwelt tot een afdalend zinnentrapje een afgang van wel tien treden; nu zijn we toch echt wel beneden…

oranje is jou kleur zoet en sappig wat een heerlijke geur je schil eraf ik leg je bloot haal je uit elkaar geniet klein heerlijk gebaar C Waterlelie…

De lach die hij liet in haar viel dwarrelend in deeltjes wij onbreekbaar achter blauwe ogen gesmolten zijn stilaan voorbij er is papieren honger en leeg van verliezend wachten klein…

De lach die hij liet in haar viel dwarrelend in deeltjes wij onbreekbaar achter blauwe ogen gesmolten zijn stilaan voorbij er is papieren honger en leeg van verliezend wachten klein…

het is soms maar een klein detail, dat kan al héél véél doen voor een mens, een mens zo als jij en ik, laten we blij wezen dat we er zijn !…

Dappere ezels, manden vol zonnebloemen op hun sterke ruggen, trekken door de bergen en raken bijna de kleine witte wolken die ook in een rij de zon langs de hemelboog dragen.…

Ik kan geen wind horen, Ik kan geen zon voelen, Ik ben gewoon veel te klein, Het valt dus echt niet mee een droom te zijn. Maar soms, Soms is het wel fijn, Even lekker rustig, En vooral.. Geen pijn..…

En was ikzelf niet zo bedroevend klein Gemiddeld zou ik dan nog langer zijn.…

toen de noordpool nog bedekt was zure regen slechts een optie heksen paarden in het maanlicht vloekten wij en dronken bloed uit kleine cupjes maar eerst braken wij brood…

wees de steelpan en maande tot zonde ik wens niets mokte de kleine beer en schoof de melk weg…

Er is een grote stilte Maar toch is iedereen blij En ook die mooie ketting De ketting die ze kreeg van mij Dat gevoel dat er is De warmte diep in mij Nog steeds is er die stilte En dat warme gevoel Maar dat kleine beetje zegt een heleboel…

over het bruggetje naar de duinen van Klein Zwitserland daar wist ik de momenten van geluk... ach ja mijn kinderjaren die afreisden met de snelheid van het licht wat ik er nog van heb is een tekening van Willem Minderman in een prentenboek uit 1952 Lejo van Kuijeren…

van grootse daden droom ik dan zou ik mensen redden of als piraat met ooglap een zilvervloot gaan kapen mijn daden blijven klein rondom in eigen dorp wist je het nog niet ik ben een held op sokken…

Ik maak van mijn hart geen moordkuil dat gebeurd al voldoende ik zei wat op mijn lever zat voordat je de vergissing afzoende Ik maak geen moordkuil van mijn hart die is daarvoor te klein maar wil voor deze keer eens de winnaar van dit gevecht zijn.…

mijn hand op mama's buik Ik hoor gestommel rommeldebommel Wie zou daar zijn ik weet het niet maar het is wel klein Is het een broertje of een zusje 1 ding weet ik wel zeker het krijgt van mij een kusje!…

feest in de kleine kerk want jij zweeft binnen aan de hand van je vader mooi als een geurige bloem bepareld in de ochtendzon straal je in gewijde schemer waardig in statige eenvoud…

Eindelijk vond hij dat ding Na zo’n klein kwartiertje. En toen hij het biertje op had Zei hij met blij gezicht: “Ik heb een fles geopend, En een gedicht gedicht”.…

We hebben jou gedroomd en jou verwacht, zo vol verlangen nu zwijgt de wereld even stil vandaag ben jij door ons ontvangen lief klein mensje, o zo pril…

Er vallen woorden uit je mond Ze breken zacht rinkelend in kleine stukjes voor me op tafel Ik raap ze op, bekijk ze aan alle kanten Ik herken de glans van jouw ogen en noem ze letters.…

Ik werp mijn hengel uit en vang zo nu en dan een woord, soms groot, soms klein, en keer tenslotte huiswaarts met een potje visserslatijn.…

veilig weggekropen, tegen de verwarming maak je je klein. opdat de wereld jou niet ziet mocht je eindelijk wenen vol heimelijk zielenleed dat je altijd stevig wegpoetste alsof het dan verdwijnen zou…

Zie zo, mijn kleine sneeuwman, Nu ben je kant en klaar; Maar 'k heb nog wat vergeten, Een kuifje op je haar, En dan dit korte pijpje.... Kom, open nu je mond, Kijk, Piet, hij staat er heuzig Of hij er jaren stond.…