Alle inzendingen over kleuren OR schilderen OR tijd

Een Wetend Gevoel roert zich in mij wanneer ik kleuren kies bij het schilderen of snaren aansla op de citer Anderen doen uitvindingen ontwerpen processen schrijven de waarheid of fantaseren die Zijn het de Muzen een goddelijke geest of is het de stroom van de tijd die nectar giet in open monden?…

herfst kiest zijn kleuren van een somber palet waar een schilder van licht zich juist tegen verzet een blauwdruk van herfst met verlies van het blad en al wat je ooit aan geluk hebt gehad de pijn van de herfst met de kleur van voorbij de geur van geweest en het verval van nabij…

herfst kiest zijn kleuren van een sober palet waar een schilder van licht zich juist tegen verzet een blauwdruk van herfst met verlies van het blad en al wat je ooit aan geluk hebt gehad de pijn van de herfst met de kleur van voorbij de geur van geweest en het verval van nabij…

ik speel geen muziek maar mijn melodieën zijn toch herkenbaar schilder noten en balken in kleur op het doek dirigeer frêle vormen het schilderij is mijn symfonie vertolkt naar klassieke normen…

het leven geeft die ene kans om alles van de laatste tijden te schilderen tot mijn meesterwerk daadwerkelijk op het doek des levens staat beschreven…

wenen schilder mij pigmenten fluweel honingzoet gebonden kleur in matte glans nog onbedorven ben ik jouw doek, jouw muze…

*My formula for greatness in man is amor fati: that a man should wish to have nothing altered, either in the future, the past, or for all eternity. Not only must he endure necessity, and on no account conceal it -- all idealism is falsehood in the face of necessity -- but he must love it. -- Friedrich Nietzsche, Ecce Homo…

Wat rest ons, als bankzitters thuis voor de buis - geen médaille bronze, noch médaille d'or voor de geus van Oranje, geslonken tot muis... geprezen zij 't wonder van San Salvador. mei 2015…

ik heb je de kleuren laten zien uit een veelvoud van pigmenten streel penselen rond en plat waar hard en zacht reflectie geven op het dagelijks gebeuren voor het grote vlak lijkt de spuitbus een betaalbaar gemak maar milieu vervuilend om van te huilen als precisie hulp werkt voor mij het mes in scherp doortastend steekgedrag…

Ik ontneem je met ‘n diepe kleur de louter van het maagdelijk wit koortsachtig door de drang verhit geconcentreerd op naakt primeur ik streel je houding in verlangen schets je weelderig lijf bevlogen haal al wat ligt in mijn vermogen naar boven om je pracht te vangen zorgvuldig glans ik je ogen fel maar verstijf in de intense streek…

Toen eens de grote schilder De wereld verven zou, Klom hij eerst in de hemel - De hemel maakte hij blauw.…

kleuren spraken niet meer aan verfletsten in contrast met strakke vormen intolerantie verbood het vloeiend zacht in elkaar opgaan naar balans had pigmenten versterkt de viscositeit nog soepeler gemaakt toch stokte het gaan pas in verwarmen mengde alles subtiel maar viel later weer terug in de starheid van een koude realiteit…

Houden, als kind, van zachte lijnen, van felle kleur: ultramarijnen, oranje en rood, gelijk een zon; van warme gelen, rijp als koren van sluiers blauw, wolkenverloren van helder wit; sneeuwwater; bron. Twee eeuwen later, dieper houden van warme tinten, donker gouden gebarsten oker, schroeibruin brood.…

contrasten ontsnapten kleuren naar een nieuwe jeugd unieke momenten die hemel gaven aan nog ongeziene talenten…

'n lentekind Ik aquarelleer de lommer spreidt geleidelijk maar zeker uit kleuren grijze wolken zwarter druppels ontwaken het fluitenkruid…

leg grijze tinten neer na confrontatie met zwart-wit penseel enkel in licht want schaduw heeft mijn kleuren ingepikt zoek naar fijner doek waarop ik jou ook in het grijze vol liefde kan bestrijken…

verzamel dagelijks wat stukjes blauw uit kou in heldere hemel wit iets later donkere wolken die de nacht konden bevolken penseel het eerste roze in ontdekken hoe de zon haar rood laat lekken terwijl het prille groen ontwaakt kwaakt een late kikker nog verhaal jij bent erbij leest mijn teksten en samen maken we dit schilderij…

mag ik de nacht verdoeken nu jouw licht mijn waarheid is gaan schijnen ik was alleen kon geen kant meer op jij leek de weg te wijzen schilderde een opening volgde stil jouw pad samen hebben we de wegen afgelegd in kleuren omgezet maar iets bleef onbesproken de spoken van de nacht in zwart zijn er nog steeds elkaar geluk beloven…

mijn kop verwart dingen die gebeuren in kleuren die slopen en uiteenlopen door elkaar vloeien en de waarheid snoeien in transparanteng glanzen ruimteloos begrenzen verwensen gebonden licht en gekluisterd balans kans op leven in eenheid met aarde vergaren van wat wortels aan de rand van bestaan schrikkend rood vergloeit de purperen horizon…

schilder ik je voor het open raam Je lichaam verf ik op het linnen en laat mijzelf los in een zalige fantasie Het genot vult mijn gedachten telkens als ik je schilder en zie……

waar contouren kleur willen bekennen want hoe schilder je met woorden een vergezicht hoe giet je Oostindische inkt uit in vriendschap taal schiet tekort waar een penseel schittert…

behoeft geen woorden alleen tranen, heel veel tranen om wolken mee te schilderen in alle kleuren die het palet maar dragen kan zodat het een stukje lichter wordt op de lange duur…

Raak elkaars hart Schilder het in de mooiste kleuren Niet in wit en niet in zwart Blijf groeien en bloeien Als rozen Die geuren Leef, geniet en Laat elkaar Altijd blozen…

ruwe diamanten als oogappels in de kleuren van verdriet.…

Schilder mij niet in jouw kleuren Boetseer mij niet tot jouw beeld Verhuis mij niet naar jouw kamers Spin mij niet in jouw web Vang mij niet met jouw woorden Laat me vrij en ik zal je bandeloos liefhebben…

Zijn verbeelding voelde kleuren die waarheid glans geven diep verlangend naar de passie van contrast Maar de schilder ademde realisme en koos lichtgrijs voor het schetsen van zijn eigen stil leven…

in kleuren van de dag onze tijd heeft hij gebroken tegen het helen van de wonden tegen het ontlopen van mijn straf je handen zijn nu gebonden met het touw dat ik je gaf…

De verf kwasten lijken al op een kunstwerk jij hoeft alleen maar met schilderen te beginnen kleuren uit te zoeken en te vegen op het schilders doek, dat geduldig wacht terug duwt, wanneer te hard geraakt Met het paletmes trek jij strepen accentueer met de penselen het doek beweegt, begint te leven laat zien dat schoonheid is zoals een vorm…

Ook de kleur der starren vindt men mis... Maar het blijven woorden, woorden, woorden Voor de schilder, die een vreemdeling is!…

En mijn droom zal worden Tot een beeld vol kleur En zelden zag men de woorden sierlijker dansen Dan op het ritme van mijn rijm.…