Alle inzendingen over kleurloos OR zompig

alles wit voor mijn ogen sneeuwblind herinneringen vervagen gedachten kleurloos gevoelens messcherp bloedrood…

hollandse luchten spiegelen in nat vervenend land smalle paden, drijvend zand water met pluis en gras duale beelden, wandelaars talmen bomenrijen als horizon daar waar Drenthe ooit begon het zompig land, een groen moeras…

Ben je vluchteling of ben je gelukzoeker dat is de vraag Hamlet dacht aan zelfmoord alleen daarom was het 'to be or not to be' als je aan mij vraagt of ik gelukzoeker ben dan zeg ik ja als je aan mij vraagt of ik wil zijn of niet zijn zeg ik wil er zijn 'er' is een plaats die tegen de dood is grammatica van het…

Muren omklemmen zompige flarden, de lucht weegt echo's ze dragen ver. Hoop bloeit op ruïnes van terreur. De oorlog moe gestreden, aan vrede toe.…

N or; ...... E r ... K linkt een . E is; men vraagt N iet geld maar recht.…

Writers Block, het bejaardentehuis voor te laat overleden schrijvers, landerig gelegen aan eendenloze vijvers, niet alleen bewegen, ook de penvoering steeds stroever, zelfs geen zwam, siert de zompige oever.…

une cratte de bière Entre le pays d'or et mont vent où Ça va?…

het einde van liefde begint met angst voor verlies verloren zijn de mooie dromen verloren de herinnering verloren zin gewonnen zijn ware beelden gewonnen is visie gewonnen zijn ben niet verloren ben niet gewonnen gewoon de twee verbinden zoals een refrein verliezen en winnen totaal zinloos liefde wint niet wedijver wel…

Zo’n naar gordijn van nattigheid boven het zompig grauwe gras en de verzopen sloten : ik word daar toch zo droevig van.…

je was mijn clown deed mijn ogen glimmen gaf mijn leven zin nu verf je nog steeds je gezicht maar kleurloos van mij mag je afschminken want ik zie de lol er niet meer van in…

van kinds af aan wilde ik kunnen vliegen het moeras zompig voorbij en vlerkend tussen het blauw van de dreigende wolken vluchtend naar de toekomst, op eigen benen staan de zon tegemoet ging ik stralend ten onder…

De uiterwaarden steeds zompig en volgezogen De lucht zo zwanger van de lente, mijn hart van jou Mijn verlangen ergens, in mijn binnenzak Kastanjeknoppen barstensvol, bijna Geur van ontwakende belofte, van jou en mij Licht schrijnende vreugde Pruimenbloesemkus…

Eén kwestie staat voor mij centraal vandaag: ‘To buy or not to buy?’, dát is de vraag!…

Waarom die domme vragen Valentijn Ík hoef die keeper toch niet af te bellen Je stelt alleen maar vragen om te rellen Ik geef geen antwoord meer aan zo´n chagrijn Dead or the Gladiolus in Qatar Ook sunder Cillessen come we best far…

zij schilt woorden kerft de bast stilte valt in zwart verwrongen klanken drijven kleurloos af onbeschrijflijk is de leegte van het wit dat overblijft…

zijn de tranen die al dagen branden om het gemis het stille verdriet verstrikt in een kleurloos web eenzaamheid wordt opgelepeld het wachten blijft op het nagerecht met een toef begrip…

Met voeten getreden en in zompige modder sporen achtergelaten. Iemand is de weg kwijt door de zelfgestrooide stenen op te rapen. De tredmolen van tijd laat almaar draaiend het geweten inslapen.…

op een dorre kreunende tak van de eikenboom krast een kraai in het schrale najaarslicht herfstblad valt weerloos in de zompige poel troebele droefheid sijpelt in het hart voorzichtig wrijven mijn koude handen het najaar zacht uit de ogen…

Gedurende haar kort bestaan Vermoedde zij niet dat het zo zou gaan Haar poging de natuur te bereiken Was haar fataal een raam deed haar bezwijken Kleurloos haar vleugels eens zo bont Verdween zij in een stofzuigermond…

Boerkalucht, maar kleurloos. Zon kansloos. Horizon zonder zon.…

See How softly The wind blows Through my garden How gently Of love To my roses It speaks Moved By its tender touch, The roses tremble With emotion Or so It seems…

Ach, denk aan Michael Jackson, take it light; it doesn't matter if you're black or white.…

het stormt en regent en werkelijk alles beweegt buiten trotseert de krantenjongen als een held het tegenweer de natte krant glijdt zompig in de bus het nieuws laat zich deze morgen lastig lezen wellicht krijgen we morgen weer een nieuwe kans…

Bloedrood op witte dons, pijlen verspreid, veren dwarrelen kleurloos. Sluiper sloeg toe, geen genade in harde wintertijd, honger gestild. Cupido voorgoed gevallen.…

Jouw kleur wordt mijn kleur Je gemoed de mijne Jouw tranen rollen van mijn gezicht Mijn leegte vult zich met jouw aanwezigheid Ik neem het over en geef het terug En ik eindig, ik eindig Kleurloos…

eindeloze regen wist de sporen uit de zompige grond spoelt de lach van je mond maart is geboren overmoedige bomen, kale struiken barsten uit in roze, geel en wit vensters openen behoedzaam de luiken verblindend spel van donker en licht…

de dag rust al ruw op mijn dak in de bevalling van het licht en voor het spreken houdt mijn mond het denken dicht een wiel draait ongevraagd door met verdoofde spaken ze gaan aan mij voorbij zij aan zij in kleurloos waken…

er ging veel behang over oude lagen zodat het vertrek merkbaar krapper leek groei van jaren camoufleerde de kleurloosheid van het verval alles werd anders de tijd mocht geen naam hebben maar kreeg het wel…

Dit zou inzicht kunnen zijn omgelegd in verdriet van een verpulverd hart kleurloos weggeworpen ingekuild waar vluchten vergaat geslipt zonder enige houvast weggezogen in drijfzand uit een nachtmerrie waar zelfs ontwaken geen redding kan zijn.…

je hebt iets aards zoals je daar ligt daar ademt en dampt je wasemt het leven zoals zoet zompig veenmos het wegtikken van tijd houdt me uit mijn slaap ik stap uit ons bed loop peinzend in rondjes staar door het open raam krijg het oneindig koud ik kruip terug bij je…