Alle inzendingen over klimop

en als van parelmoer het licht onafwendbaar in knoppen ik kan niet langer meer dralen het blijde zal weer verhalen zo hemels en zo aards er is geen duisternis meer waaraan ik moet weerstaan, geen ruw gescheiden maannacht waarin ieder vers eindigt met een optocht van ondoorzichtig cellofaan ik sterf niet meer om de wonden van wind die,…

twee mussen zitten als tortelduifjes in de zon, op de top van de bevroren klimop klimop met gepoedersuikerde blaadjes…

hartverscheurend rood zijn de klimopranken nu adembenemend…

ze lacht ik straal als ze schijnt klim ik op naar boven gericht ik wacht verdwaal als ze schijnt klim ik op naar haar gezicht ze bracht verhaal als ze schijnt klim ik op voor altijd gezwicht de nacht was kaal maar de ochtend bracht licht ik klim op met een warm onthaal als ze zacht onze levens dicht…

bodembedekkend wortels hechtend richting blauw immer groenblijvend…

Hoeveel hoger mag ik je dragen? De wind kriebelt mijn haren, laat de ganzen de hemel ervaren. Ik verzin geen liefde. Ik groei naar de zon en eet van de bomen. Onder de horizon liggen dromen. Over de regenboog zeg ik je dag. Een kus als ik je zie als het regent een lach.…

Onze huid is een fijne scheiding om met lijf en leden op te heffen en als we kussend één adem zijn zijn we ook nog één geest geen verschillende gedachten één hartstocht, niets dat ons scheidt eens met elkaar en met onszelf compleet in grenzeloos Maar waar ruimte is, komt aanwezigheid, stilletjes sluipen er gedachten binnen, hand in hand…

Over de graven, over de tijd heen: klimop – van de verhalen.…

wurgend de boom heeft zich omhoog gebreid boerka van klimop…

wurgend de boom heeft zich omhoog gebreid een boerka van klimop…

op de valreep voor de Kerst takken plukken van klimop versierd met ijskristallen…

Alles nog in knop tijd kruipt verder als klimop onmeetbaar en dan op het juiste moment is onthulling van de lente daar…

De hoge boom is van wortels tot aan de top omhuld door klimop: die grote, sterke reus strekt wanhopig zijn armen uit.…

Slingerend zoals klimop Verstrengeld om een boom Zo is mijn hart omwonden Met draden van liefde Stevig doch zacht Kleurrijk en bloeiend Glanzend in het licht…

klimop kruipt klampt klimt kruist in kransen trekt zijn plant over ruw of zacht verwarrend vergroeid doet wat ik nooit nabootsen kan…

groen is het gras van buurman's gazon, groener zijn klimop met slingers. verslagen kijk ik naar mijn kale beton o, als ik daar eens aan tippen kon.. maar ik heb alleen groene vingers.…

De herfst viert feest in al z'n kleurenstalen Met bramen, vogelkers en een klimop De lijsterbes, de vlier, het kan niet op Met belladonna, lelietjes van dalen En brede lindekronen groen en geel Een fleurenfestival, maar nooit te veel.…

Het plan was eerst de Euromast te tooien Maar nu die munteenheid misschien straks wijkt Vroeg men de Fransen of het ze wat lijkt Wat planten langs hun torentje te strooien Ze vullen daar de kannen en de kruiken En gaan er knappe klimop voor gebruiken…

schaduwminnend gesteente, koud van huid ontworteld van gebeente, kalm van gebladerte gebroken door steenbreek en klimop er keren dwalingen, ingegraven, ontluisterd mijn flonker is loom van windstilte ik ontbreek en keer mijn lawaai binnenstebuiten…

In de verte, op mijn muur, hogerop, zie ik iemand zoals mij, onbegrepen, daar wil ik heen, in niet meer alleen, samen sterker als eeuwigdurende klimop.…

een ongehinderde dag waarop vrouwen hoogstemmig zingend wel en wee vereeuwigen hun barensnood vol woorden als vlinders rond het dak waar kleine kindjes smakkend vragen om een tepel melk, zo’n dag dat mannen hitsig tegen muren plassen gemak zit in de wassen neus van ruwe taal vol krachtige beweging want ze dragen hun zachtheid in vereelte…

groen nog klom ze op de muur bladstil was het toen ze erover viel…

Het klimopje sprak tot de woudreus: is het niet zo dat jij bij het woeden der elementen best wat steun kan gebruiken? Stabiel ben ik niet maar jij wel, jij staat al jaren geworteld in Nederlandse bodem en als wij in symbiose gaan, dan garandeer ik jou voortgaande groei. Ik help jou aan een dikke sluier waarvan het blad altijd groen blijft. Je…

Het is niet meer wat het was, vaak ben je er niet, niet bij mij liefste, dat is niet goed want je houdt van mij Jouw ranken groeien dicht op mij tralies om mijn vrijheid, liefste dat is niet goed voor mij niet goed voor jou Jij wilt wel aan mijn hand de wereld ontdekken, trots de prinses laten zien die jij leidt aan jouw vaste hand,…

Hardnekkig trekken zij, beklemd, het klimop over hun dood blad omhoog dat groen en ongestorven in ranken naar beneden hangt.…

ze danst op de marmeren tafel waar geen klimop groeien zal en reikt de roemers aan zegt heil tegen koperen luchten maakt van de sterren haar bondgenoot onder een waakzame maan enkel de naam onder haar voeten geeft grip op realiteit in de schaduw van haar kruis…

een merelpaar heeft zich genesteld in de klimop naast de tuindeur in 't coöperatieve bouwwerk waakt het vrouwtje over haar domein met een strak kopje alsof ze zeggen wil 'waag het me niet dichterbij te komen'... zomaar een klein stukje aanstekelijk geluk tegen de achtergevel van ons huis…

Ik sprak niet het was niet mijn stem er heeft een ander tijdens de nacht gesproken toen ik de tak tekende aan de boom die je omhelsde, groeide er klimop langs een slanke rug over jouw schouders, rond jouw hals kin, gesloten mond, neusgaten maar praten, deed ik niet.…

De blauwgrijs paarsgetinte envelop Bedrukt mijn toch al zwaar belast gemoed De uitkomst weet ik al, 't is nooit echt goed Ach wordt die treurwilg ooit nog een klimop? Maar breekt de lente aan met nieuwe spruiten Dan zet ik straks de bloempjes lekker buiten!…

Nu de lage mist de sprekende morgen verlaat en de klimop als een bejaarde man zijn laatste haren kamt glinsteren de knoppen van de gesnoeide perenboom als koeienogen in een slagerij de buren zijn onzichtbaar er druipt slechts wat condens aan hun badkamerraam, misschien hebben ze mij vanmorgen al in mijn blootje zien staan…