111 resultaten.
Monddood
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 110 Hij sprak niet
het was niet zijn stem
er heeft een ander
in de nacht gesproken
toen hij de tak tekende
aan de stille boom
die hij omhelsde,
groeide er klimop langs een slanke rug
over jouw schouders, rond jouw hals
kin, gesloten mond, neusgaten
er ging een wereld voor jou open
maar praten deed hij niet.…
Een wolf
gedicht
2.0 met 93 stemmen 21.782 Door lege ramen kruipt
klimop en wingerd binnen
en neemt kamers in bezit.
In kelders huist
het ongewervelde
en draait en draait
zijn blinde cirkelgang.
-------------------------
uit: 'Boze wolven', 2002.…
Intricaat
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 111 groot is de deceptie
evenals het zelfbeklag
spiegels breken 't evenbeeld
als in blinde woede
de hele wereld is fout
het beschuldigende vingertje
wijst alle kanten op
daar de visie blind is
het labyrint lijkt oneindig
overwoekerd door klimop
het blijft de vraag of zonlicht
ooit diens hart zal doen smelten…
OKTOBER
netgedicht
2.0 met 6 stemmen 1.131 Deinend klimop met bijen en vlinders.
Alleen de mussen pikken zenuwachting door
in het korte gras, alsof het winter wordt.…
hangplek
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 117 de witte wereld gaf geen zicht
op warme tenen of een veilig dak
de afgezakte ranken van mijn oude klimop
lieten meer te wensen over
en het ongemak van dikke dekens
drukte zwaar
tot waar een spreeuwenvolkje zichtbaar
kouder werd, liep er slechts wat warmte
tussen opgepakte veren
zoveel keren al
gaf de voederplank niet alleen maar
wat…
Roerloos
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 95 sta je daar
in een raamloze kamer
naarstig opzoek
naar iets
dat niet te vinden lijkt
koortsachtig schuifelend
ondanks benen van lood
gaan handen op de
tast naar een punt
van herkenning
in een ijl stukje licht
is het silouet van
net zichtbaar
de weg erheen
oogt onmogelijk
als door klimop
omsingeld baan
je je een weg
om te kunnen…
open
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 142 ik laat mezelf achter
in de ommuurde tuin
verdwaalde herinneringen
lopen met me mee
naar vergeten beelden
voorzichtig blaas ik over
dauwdruppels op het gras
ik voel het mos op de zwerfkeien
zie het rood van de klimop
tegen de buitenmuur
ik streel het tere blad van de magnolia
de bleke zon doet wat ze kan
een lavastroom aan droombeelden…
vrouw
netgedicht
4.0 met 15 stemmen 1.045 ik gooi symbolen in haar schoot
zij is mijn dwaaltuin
zoals zand en strand en land
goed samengaan
in de stroming van verlangen
ik schrijf tekens in haar afrastering
zij is mijn groene klimop uit
de grond van mijn bestaan
zoals huis en tuin goed samengaan
in een geboorte van samenhangen.…
Vergadering in mijn hoofd
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 145 Je wilt nog even, heel even
te vuur en te zwaard
een prachtige kerstroos
of klimop aan de zijgevel zijn.
Ook aan het einde van dit jaar
toasten en een krachtige afdronk
samen ervaren als het nog kan
verrekijker of het theekopje wezen.
Duidelijk wel het werkwoord
in een oudere volzin
maar ook een roze blos
op onze wangen zijn.…
Dame met hoed
gedicht
2.0 met 9 stemmen 4.382 Was ze een
woning, ze liet zich met wijnrank
en bloemen begroeien, groene klimop
die zomer en winter de vraat aan de voegen
verdoezelt, ze liet de haag
niet meer snoeien.…
geen andere wens
hartenkreet
2.0 met 10 stemmen 1.149 zelfs nu begin ik weer te gloeien
proef nog je warme zoete mond
ik ben de stam en jij de bloesem
het mos op humusrijke grond
jij bent klimop en ik de boom
twee en toch één en toch steeds twee
omstrengeld in een liefdesdroom
zo heb ik mij in jou gevonden
in jou voel ik me aardverbonden
en in mij maan en warme zon
als levend water een genot…
wat een bevalling
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 136 desillusies groeien meters hoog - als klimop
het zijn wanen van je geest
't is niet echt, je prent 't je in
je fantasie gaat tekeer als een beest
je beleeft een soort passieve vorm
van wat een psychiater een psychose noemt
alleen is deze wel schadeloos
of heb je dat ook al verbloemd?…
Naar een verre hemel gaan
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen 147 De klimop is nog steeds aan het klimmen.
Tjonge, wat ben ik trots op onze braam.
De avond valt, ook al is het late middag.
Alles wat ik hier hoef te doen is bijna niets.
Ik kijk wat rond en ik luister. En ook,
ik steek genoeglijk een Davidoffje aan.…
Bon vivant
netgedicht
4.0 met 17 stemmen 790 achter berken klimop en rozen
grazen schotse hooglanders
hun liefde uit het dorre gras
ze meten hun krachten
met de natuur
die bollenland was
koesteren hun kalveren
steken de koperen zon af
van de noordzeeplas
ineengehurkt in de verkoeling
van het meer van eigen tranen
sombert de man verdord in het gras
rimpelend komt de zon uit…
Het kleine geluk
netgedicht
3.0 met 31 stemmen 1.206 Terwijl het afscheid
nog te drogen hing aan de waslijn
begaf ik mij te zolder
waar onze geuren nog lagen te verstoffen
een web waarin verstrooide levens groeiden
wapperde in een hoekje
waar het licht half door het klapraam
met de lakens speelde
groeischaduwen en klimop
het harde hout waarop geklopt
zo vaak de oude veren kreunden
en…
Friesland
hartenkreet
4.0 met 32 stemmen 2.048 Friesland weiden
schilderachtige plaatsen
boerenerven met klimop
begroeid
sloten waar kinderen
leren schaatsen
nestelende zwaluw in
honderd jaar oude
boerenschuur
draagbalken als zichtbaar
vakmanschap
een houten knuffelmuur
de ladder die tot de hooi-
zolder reikt
de knuffelmuur vervangt
leidt tot menig liefdesavontuur…
herinnering
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen 655 de klimop in mijn tuin
vol bijen en vlinders
oktober
de dagen vliegen voorbij
gedachten
zit op de top van een duin
en kijk naar de beelden
die langzaam voorbijgaan
groeiende halmen
een vreemde stap in het donker
je ziet het niet
stapt blind over de duinen
nachtblind
we lachen
de zee achter de duinen
lichtjes schitteren op de golven…
Nieuwe goden?
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 248 Loop over enkeldiepe mossen
langs door wortels gebonden
en onder door klimop bestegen
bossen, waar de zon elke morgen
zichzelf en de kim bestijgt om
’s avonds in een onverlaat uur
het heilig vuur vermorst, geregen
in het duister en het licht tot
heilzame korst van natte zoden, een
nachtelijk deksel van een nog te
ontdekken loden kist…
Vandaag bloeit de aarde
netgedicht
3.0 met 11 stemmen 258 bloembedden
een stille sprei vol schoonheid
omarmt de nieuwe dag
de jonge blaadjes van de hazelaar
ze knikken vol genegenheid
naar de koerende duiven
die elkaar de liefde fuiven
goud versiert de randen
de wolkentoppen pralen
zo onverklarend zacht
dat het hemelwater nog wacht
de sleedoorn draagt hoop
in vertrouwde witte sterretjes
klimop…
Vitaliteit
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 220 De klimop klautert, klimt
zo graag, zo veel wil ze omhoog
ze loutert mijn luie deel,
ze spoort me met haar kracht aan
in te grijpen, haar te begrijpen
want hoewel ik haar telkens snoei,
aan haar nieuwe scheuten trek
uit angst dat ze mijn bomen,
struiken bedekt en wurgt,
trekt zij 't zich niet aan, laat mij begaan
en wortelt, klimt onbedaard…
ik huil jouw tranen
netgedicht
3.0 met 11 stemmen 1.036 ik huil jouw tranen
langs oude muren
van kruisende paden
waar wilde klimop
oud en haast vergroeid
jouw pijn verraden
het lang gedoofd vuur
al tot as geworden
in een veel te vroeg uur
haalt aldoor het heden in
resteert een leeg gedicht
op een liggende zerk
een onherkenbaar gezicht
op een verdord perk
ik huil met jou de tranen
zij…
UITGEWOOND
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 167 Arm, oud pand
De tijd zette zijn tanden in je huid
Maakte je blind en monddood
Je had nog wel oren naar glas en cement
Ik vroeg nog monumentenzorg aan
Maar in aanmerking kwam je niet
Je baard een verwilderde klimop
Kwijl je gekleed in vuil grondvest
Scheefgezakt ochtenddauw
Binnenin je is het donker, smeek je
Om sloophamer of pyromaan…
Wimpers
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 125 Als de zon even hapert
aan de ladder van de avond
kijkt mijn buurman net
over de muur
er heerst een weelde
in mijn tuin
de rododendrons gaan weer bloeien
de klimop ontvlucht en wil stoeien
een rode kater paradeert gewichtig
in de stilte
een merel verslaafd aan zwart
nestelt in mijn buurt
een lijster komt nieuwsgierig
loeren aan de achterdeur…
God is groen
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 87 die aan een hongerige reiger weet te ontsnappen
En blijmoedig in het donkere water verdwijnt
Het bladmos ligt als een donzen deken over de grillige boomwortels heen
Omdat Hij dit met nauwkeurigheid heeft weten te weven
Hij beweegt de groene specht tot het eten van de bosmieren
Die in groten getale in de voedzame bodem leven
Hij is de klimop…
Een nieuwe mond om te spreken
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 251 Opgedragen aan de tweede generatie Oost-Indische Nederlanders )
Kaarsvet druipt op een gebroken sokkel
waar een laatste strohalm gestalte krijgt
Dan keert de dag naar binnen
Er kraait geen haan naar
gezonder of beter
Gezocht heb je
naar dat ene puzzelstuk
naar de naam
van voor je geboorte
naar een nieuwe mond om te spreken
De klimop…
de geur van gras
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 95 onze dromen
vielen uit de
lucht op het pas
gemaaide gras
ze doofden als vanzelf
we harkten na
een tijdje gras en
dromen bijeen
een zanglijster
landde ritselend
in de groene wand
van het klimop
met een helder lied
riep hij ons op
niet te vergeten
we zwegen alleen
hij vloog naar de
groene vuilnisbak
en floot daar zijn…
De muur
gedicht
4.0 met 4 stemmen 1.548 Maar het
is het rood, het rood van de klimop,
dat, hoe onmerkbaar ook, vijfhoekig blad
na blad verliest, en neervalt. Blik
na blik wordt alles weggeplukt, totdat
hij zelf verschijnt. De muur is
zuiver muur. Als hij zich toont,
zinkt ook je moed. Je kunt niet spreken
in zijn ondraaglijk gezicht.…
Wat ik tegenkwam
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 98 vrouw haar mobiel uitliet en hond
Hoe hij blij, opspringen wou naar mij
en zij die hem nog net op tijd verbiedt,
zich excuseert
Hoe daarachter iemand met drie honden
ze gaat opzij met hen voor mij
Ik roep: 'maar dit is een hondenpaadje'
Hoe zij iets terugzegt als ''k heb meer respect voor een mens'
Hoe een lange els, overwoekerd door klimop…
Henry Moore in Palais Auersperg*)
gedicht
2.0 met 23 stemmen 6.921 Klimop bekleedt verweerde stammen.
De cirkel van kastanjes, langzaam uit
elkaar gehaald, legt op het grasperk
nog de handen van zijn schaduw,
bedekt het met een zoete regen
van genade, van gebladerte.
En midden in de tuin ligt
wit en vol van rust een marmeren
gewricht.…
Mijn verdriet van België
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 1.824 Achter een ronde muur
blinkt een onneembare burcht
zonder vorst, zonder onderdanen,
de dagen zijn er brodeloos geteld,
klimop tiert daar welig in de scheuren
van het aloude ritme, verstikkend het hart
dat druivenranken doet verstokken,
tijdens het neerlaten van de ophaalbrug
met kettingen en ijzeren pinnen verbonden
klonk tromgeroffel…