1559 resultaten.
avec le temps 2
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 212 de laatste rustplaats van Albert Camus
ik had de eer aan zijn graf te staan
zijn sobere steen te betasten
de sfeer te ademen van het vergaan
in het zuiden van Frankrijk
mag de tijd misschien trager lijken
doch vluchtigheid is ook hier van alle dag
wij wanen ons onaantastbaar en klampen
vast aan het leven en kijken bewust niet
naar de klok…
Met een dodelijke vaart
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 150 geen blad bewoog
de lucht was loom
en zwaar beladen als
in een hoofdpijndroom
voelbaar hing de
stilte om ons heen
in een klamme greep
van niet verroeren
de klok tikte
steeds luider
de seconden af als bij
het wachten aan een graf
een flits verscheurde
het donkere gifgroen
de donder knalde raak
onze actie kwam te laat
in brekend…
open wond
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 105 wie nog droomt in avontuur
wollen zoetigheden en het
zekerheidssyndroom ontwaakt
met stille wensen en vluchtige
kijkers gaan van klok naar deur
voorspoed in het lied raakt het
lijden het schalmt de wereld rond
het nestelt zich in duurzaamheid
maar vergeet de gulle lach
de kapstok volgehangen met
beelden van krijsende oorden haakt
het…
Verzoening?
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 151 De kleur bepaalt de sluier
van het vergezicht,
omhelzing van puur
paniek, los van berouw
en spijt hebben zich op
het kussen van verlossing
neergevlijd,
de klok de nieuwe slag aanvaardt
en zich met de tijd verzoenen laat .…
Kleuren in hun bladmagie
netgedicht
4.0 met 11 stemmen 221 de ochtend fluistert
dauwend herfst
trekt draden
in het vroege licht
ze knispert met
bevroren vingers
een witte lach
als vergezicht
klokken luiden
weemoedig tonen
gedachten dromen
in nostalgie
de wind is bezig
luchten op te schonen
bomen kleuren
in hun bladmagie
ik zie de zomer
in zijn vruchten
het rijpe rood
de kleur van…
Je ogen dromen feest
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 502 zijn vannacht
weer heel intiem geweest
ik heb ze rood gekust
toen lachen ze ontblootten
blikken stemden glanzend in
fluweelzacht hebben we genoten
in flarden muziek
zong liefde haar lied
en fluisterde passie
de wereld bestond even niet
alleen je handen op mijn huid
in een zacht intens bewegen
het feestgedruis ging langzaam uit
de klok…
De volgers
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 229 ik heb de schrijvers en hun schrijfsels
allang naast mij neergelegd
ze raken mij niet meer
ik ben er aan gewend
het zijn de schaduwen op straat
rond mijn bestaan
zij volgen al jaren mijn passen
de straten weten hun afdrukken
het papier kent hun gezichten
de winkels weten van hun komen
alle klokken staan gelijk
en mijn jas verbergt de…
een witte lach als vergezicht
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 282 de ochtend huivert
fluistert dauw
herfst trekt draden
in het vroege licht
ze knispert met
bevroren vingers
in een witte lach
als vergezicht
klokken luiden
hun weemoedig tonen
gedachten dromen
in seizoenennostalgie
de wind is bezig
luchten op te schonen
bomen kleuren
in hun bladmagie
ik groet de zomer
in zijn vruchten
het rijpe…
Mijn wens voor 2018
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 171 nu de laatste uren
wegtikken op de klok
gaan mijn gedachten uit
naar hen, die ons ontvallen zijn
en zo gemist worden
luiden wij straks een nieuw jaar in
een nog ongeschreven jaar
waarin wijsheid, eerlijkheid
en vrede de boventoon
mogen voeren
een jaar vol lieve mensen
die het beste met je voor hebben
je make-up corrigeren indien nodig…
riemde al je leest
netgedicht
4.0 met 8 stemmen 425 lentefeest
de dominee sprak
dungelipt over het
beest dat Satan heet
maar het puntje van
zijn tong glinsterde zon
wanneer hij jou aankeek
hij wuifde toen jij
weer de kerk verliet
de naden van je kousen
zaten nog rechter
in de leer dan de
meningen van alle pausen
zij wezen
weer genadeloos
naar het door
hem vervloekt gebied
de klokken…
Woestenij
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 165 robijnrode avond
ondergaande zon
werpt bloedgloed
op de zandvlakte
droog stof waait op
dwarrelt doelloos
over dorre bloemen
leven lijkt verdampt
dit doodse landschap
is niet veel meer dan
een roodbruine schets
op vergeeld papier
ogen turen in de verte
de weg naar nergens
eindigt in die vage lijn
trillend aan de einder
een klok…
Samenval
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 65 Het uur heeft geslagen
Meteen vergeten we de tijd
en wensen we elkaar alle goeds
en verveling toe
dat zalige alles kunnen
bij het rustgevende tikken
van oma's klok zonder de wijzers
van een agenda die Actie!…
Licht, lucht, zachte vacht
hartenkreet
3.0 met 3 stemmen 92 Staande klok
staat al vierenhalf jaar
stil op half vijf.
De nacht is zo zacht
als de vacht van een eekhoorn
die zijn droom penseelt.…
alleen leren slapen
hartenkreet
3.0 met 5 stemmen 775 de lakens is het veilig
Maar ik weet dat ik vlucht
Voor de donkere nacht daarbuiten
En wat daar op mij wacht
Om mij op een onbewaakt moment
Mee te sleuren in de nacht
Ik draai van zij naar zij
Krijg het erg benauwd
Mijn huid vertoont rode vlekken
En mijn voeten zijn zo koud
Toch zal ik moeten slapen
Dus ik doe mijn ogen dicht
De klok…
Weekend
hartenkreet
4.0 met 7 stemmen 2.250 Tot de klok het middaguur slaat.
Daarvoor mag je me niet storen.
Ik wil dat je me slapen laat.
Maar vanmorgen werd bekend,
een uiterst droevig geval.
Datzelfde weekend vol gepland.
Dat weekend wat jij niet halen zal.…
Pure Verwarring
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 757 Zoektocht naar mezelf
Mijn persoonlijkheid verloren
In het doolhof van gevoel
Onderdrukt verlangen
Sluimering van constante Climax
Bij alles wat ik doe
Denk ik aan jou
Mijn hart slaat
Een race tegen de klok
En dan weer stilte
Alleen een harde steek
De leegte is Onmenselijk
Gemeen en Onnatuurlijk
Zo is het niet bedoeld
Liever duizend…
Opsteken
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 850 Stil staan de naalden van de kleine klok
overheerst door het tikken van toetsen
die verloren uren in de spelden poetsen
koffie koud vergeten verbitterd tot slok
Omgekeerde mok boven de gootsteenput
dampend terug naar de stilstaande tijd
waar steken gewist en zoekend verwijt
roerloos verspringen beticht van gemijmer
nutteloos rammelend in…
Oudjaarsnacht
netgedicht
4.0 met 49 stemmen 7.463 De klok heeft geslagen, het aftellen is geweest
Buiten is men vrolijk, knallend volop feest
Binnen lig ik wakker, de geluiden slechts gezoem
Alleen mijn tranen komen buiten als ik jouw naam hardop noem
Al die vreugde en gezelligheid, ik gun het jullie allemaal
Kan zelf alleen niets geven want mijn wereld is te kaal
De enige omarming krijgt mijn…
Oudjaarsnacht
netgedicht
3.0 met 93 stemmen 8.954 De klok heeft geslagen, het aftellen is geweest
Buiten is men vrolijk, knallend volop feest
Binnen lig ik wakker, de geluiden slechts gezoem
Alleen mijn tranen komen buiten als ik jouw naam hardop noem
Al die vreugde en gezelligheid, ik gun het jullie allemaal
Kan zelf alleen niets geven want mijn wereld is te kaal
De enige omarming krijgt…
AFSCHEID IN MAART
netgedicht
3.0 met 17 stemmen 2.322 aangrijpend het onwelkome bericht
gedrukt op zachtgroen met klaprozen
dat Dood ook in het voorjaar actief
mysterie is waarvoor zij zwichtte
de pijnigende stilte die wekenlang
zich oorverdovend manifesteerde
luidt nu de klok zet uitroepteken
maakt het aardse leven definitief
tot begrensd gebied levensfase onaf
met onherroepelijk gesloten…
Redding
hartenkreet
3.0 met 3 stemmen 325 Weer luiden klokken overal,
in duisternis en heelal.
Dan fluistert een zachte stem:
opstaan, het is tijd om naar school te gaan.…
Jarenlang heb ik...
hartenkreet
3.0 met 11 stemmen 2.345 Nu is de klok voor mij.
Boodschappen zeulen tot ‘k erbij
neerviel,
Een fors gezin verbruikt ook veel
nietwaar?
Die tijd is over, het is voorbij en
toch,
al was ’t loeiend zwaar,
voor geen miljoen
Had ik ’t willen missen,
zou ik het over willen doen!…
Je zit te vaak in mijn hoofd
hartenkreet
3.0 met 8 stemmen 1.716 je weg en laat me verwachten
Je zit te vaak in mijn hoofd
En je wil er niet uit
Je zit te vaak in mijn hoofd
En je wil er niet uit
Je schuilt onder dromen en vlucht als het klaart
Wat blijft is de stilte , de storm die bedaart
Je zit te vaak in mijn hoofd
En je wil er niet uit
Je zit te vaak in mijn hoofd
En je wil er niet uit
Geen klok…
Hoorspel
hartenkreet
2.0 met 6 stemmen 1.061 koesteren het gevoel van verbondenheid
bij geloof in een bewegende schemerlamp
welke licht van de schaduw afleidt
Rond acht uur knarsen twee zilveren lepels
over suikerklontjes in de sennapeulenthee
naast de trommel aangekocht vanillegeluid
van lekkere koekjes klinken zo gezellig
hoe goed kun je het hebben zo met z`n twee
en een Zaanse klok…
Zij leefden nog lang en gelukkig
hartenkreet
3.0 met 19 stemmen 8.017 Alle gehuwden, krijgen voor de ambtenaar deze
tekst te horen, vooraleer ze in de ‘echt worden
'verbonden’
Maar geen mens verwacht dat die tijd van bovenaf
wordt bepaald, nog minder dat je in tijd van
oorlog en ziekte door de klok kan worden ingehaald.…
Het kerend tij
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 496 Ik herken de klank
van de klokken die voor
mij luiden niet meer
maar wel de nagalm
van de bruinrode dood
die de folklore is van herfst
herken ik weer
De nissen gevuld met geuren
die het laatste graf van het leven
weer zwart doet kleuren
spelen mee met de dans
die voltrokken wordt
door een kind van de wind
Oktober herleeft het bonte…
Gisteren knikkerde ik nog
hartenkreet
4.0 met 17 stemmen 691 Soms lijkt het wel of ik
gisteren nog knikkerde
mijn eigen fiets uit ballorigheid
de sloot in flikkerde
Soms lijkt het wel of ik
gisteren nog belletje trok
appels pikte uit de boomgaard
de klepel stilhing van de klok
Soms lijkt het wel of ik
gisteren nog zwemmen leerde
mij afzette tegen alle regels
en me overal vanaf keerde
Soms lijkt…
Nieuwjaar
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 431 Vannacht hebben we gedronken
Elkaar omarmd en gekust
Sprakeloos de belofte gesproken
In jou, in mij, voor altijd voor elkaar
Hoe kwetsbaar lig jij nu in mijn armen
Zo vertrouwd, mijn wang tegen je rug
Wieg ik elke ademtocht met je mee
Kruip ik dichter tegen je aan
Het tikken van de wijzers van de klok
Gaat over in het kloppen van jouw…
Onlosmakelijk verbonden
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 476 de tijd die jij mij had gegeven
waarbinnen ik kon beslissen
of ik al zou gaan of toch nog even
van jouw liefde zou vergewissen
tikt de klok gestaag achteruit
verruilt de zon zich voor de maan
voel ik weer jouw lippen op m'n huid
wetend dat ik je zal moeten laten gaan
schittert het zonlicht nog één keer
door jouw prachtige lange haren
geeft…
de tijdsoldaat
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 233 ruiten
nestelt zich in parallellen en meridianen
en vraagt mij om de ogen te sluiten
doch in woekering en met psalmen
kreunend durf ik mij niet te uiten
de spiralen van het universum
reiken mij meermalen de sluiers van het stof
maar ik zet tegen beter weten in steeds
weer de rouwmuur zonder vensters neer
wat verheft mijn zijn tegen de klok…