Netgedichten

netgedicht (nr. 45.750):

avec le temps 2

bij de laatste rustplaats van Albert Camus

ik had de eer aan zijn graf te staan
zijn sobere steen te betasten
de sfeer te ademen van het vergaan

in het zuiden van Frankrijk
mag de tijd misschien trager lijken
doch vluchtigheid is ook hier van alle dag

wij wanen ons onaantastbaar en klampen
vast aan het leven en kijken bewust niet
naar de klok die de tijd verbrijzeld

maar daar in het dorpje Lourmarin
op het kleine kerkhof vond ik harde bewijs
van alles is vergankelijkheid