Alle inzendingen over klokslag

Zeg het je nog iets er is geen klokslag zeven stil schreit de hemel…

Kleine eeuwigheid in een paar seconden tijd klokslag van liefde…

Klokslag om één uur galmt het slotakkoord over alle dictaturen Henk…

Enigszins verwonderd kijkt zij om zich heen haar grijze ogen gaan weifelend en twijfelend naar slanke handen gevouwen willen zij vasthouden geknepen willen zij vergeten ontspannen willen zij vieren waar fiere schouders weken dragen van tot hier laat haar ingetogen lach rimpeltjes schuchter verschijnen berustend gooit zij een hand…

De koeien slaan hun staarten op het ritme van de klok kwinkslagen stokslagen klokslagen. Ding! De hagel slaat het koren op het ritme van de klok kwinkslagen stokslagen klokslagen. Dong! Dingdong klepel koeien bijen doen de was. Boeh! Gele bloemen. Boeh! Lekker gras. Zwoele bellen lila loeien uiers witte plas.…

Klokslag, als een donder.…

Klokslag, als een donder.…

niet klokslag acht - het is midden in de nacht -------------------------------------------- www.sdevaan.punt.nl…

En ook vrees ik voor schade aan mijn oren, Dus wil ik geen twaalf klokslagen meer horen.…

Onder de hoede van de nacht biedt rust het hoofd geborgenheid in evenwicht Als de zeevogel schel de stilte scheurt wanhopig in de leegte krast klokslag drie De eenzame wandelaar in de straat lijkt niet zo ver van hier…

eenzaam heit de klok aan gort geslagen uren weerkaatsen koud de muren geen verre vrienden laat staan goede buren eenzaam heit de klok tik, tik, tik………………

Klokslag middernacht 15 augustus 1947 het tijdstip waarop India zelfstandig werd duizend-en-één kinderen op dat moment geboren Eén plus duizend middernachtskinderen bezitten stuk voor stuk een bovennormale eigenschap; karakter van fijnzinnigheid Eén is sterk telepathisch; in verbinding met zijn geestverwanten, maakt hij helderziend con-…

wat allemaal niet kan men spreke er niet van: zo wordt heel wat af gevogeld onder Nom van Plume bij klokslag twaalf volle maan worden lieve boerinnetjes zachtjes en op eigen naam gedicht als loops met zinnetjes het is een crime maar ‘t beurt anoniem…

zilverglans dons vleugelslag dromerige oogopslag was ik vrij als die vogel hoog in de wolken zwevend moeder aarde aan mijn voeten lag zou ik beminnen ….jou elk begin van een nieuwe zomerdag vlinderzacht als een fluistering van de wind als een kus van de zon met een warme glimlach de kerkklok slaat vier en ik lees (de) wijzer…

razend maaien ze het gras 's nachts zoemen zij en zuigen aan mijn armen klokslag zes beginnen ze te koeren op het randje later zetten ze de radio aan bij de buren olifanten: hoe krijg ik ze weer klein? druppel voor verdomde druppel…

hij lijkt een beetje getikt draagt belletjes op zijn hoofd een glitterjas en loopt op tik-tak tapdance schoenen maar hij is bij de tijd zoals geen ander wordt per seconde wijzer uur en dag volbracht wekt hij mij klokslag acht…

dertig stokslagen geleden bliksem splijt olijfbomen langs de rotsen naar beneden waar klokslag twaalf de stenen spreken in klinkende taal wordt het vonnis gespeld de kring van toorn ruikt bloed binnen de kraal in de naam van de vader en de zonen…

Het is voorbij de knallen, het vreugdevuur hét wachten op klokslag 12 uur Voorbij is de schaal mét oliebollen klef nu, niet langer suikerwit Voorbij de wangen, de lippen gekust en gezoend tot 'n volgend feest Het is voorbij 't is geweest dierbare herinnering.…

Verloren tussen woorden dwaal ik als zilverwezen door het diepe donker van de nacht op zoek naar dromen in de hersenspinsels van jouw gevoel reis ik oneindig streel ik de verloren stemmen van gedachten met liefde in mijn hart voorbij de tijd van klokslag twaalf zal ik wachten op een teken van bestaan…

Lucht luidt de avond in daglicht maakt zich uit de voeten Wind zucht door de kruin van bomen er geldt niet langer: 'n heilig moeten van het dagelijks werk de uren als klokslagen al geteld Dimt het licht we strekken onze ledematen buigen niet langer voor baas noch geld.…

Je steekt me aan, de spanning stijgt Ik voel vuurspuwkracht ontbranden Ik spuit de lucht in, vrolijk, vrij Weet niet waar ik ga belanden Heel even vlieg ik zonder vuur Het moment is bijna daar En klokslag op het twaalfde uur Spat ik kleurprachtig uit elkaar Ik wens een ieder langs deze weg Een inspiratievol nieuwwoordenjaar…

we spreken af aan het station klokslag als de laatste trein vertrekt en ik zie de dichter vallen uit zijn woorden en uit mijn hoofd alsof de boodschap niet genoeg is om de afstand mee te dragen vertel maar wat, zeg je maar ik hoor slechts dat ene woord van tijd dag, vorm ik en verlies de ruimte in het likken van mijn woning…

in deze marmeren wind waait het leven telkens één klokslag terug in tijd waar de nagalm het restant tracht te bewaren heel diep in mijn hand raast het geweten, nietszeggend is de allerlaatste strohalm van deze opgeheven schoof we hebben geluid, de theorie gesplitst in woorden, maar tenslotte verdwenen ze en kwamen we nergens uit…

Dit is het meer waar zwanen klokslag landen, waar vroege steigers dampen in de zon. Een meerkoetpaar trekt in het kroos hun sporen en met een sierlijk halsje duikt een fuut. Een vissenschool verschijnt in helder water, dat keert als spiegel kijkers weer omhoog.…

Maar midden in de Betovering, Waar beuk en linde Te dromen aanving Dalen drie zware Klokslagen neer; De kimmen klaren... De dag keert weer...…

In Vlaanderen tellen we af nog voor de avondklok met klokslag 20/20 als de klokken aan het luiden gaan moeten wij met een glas in de hand op onze dorpel staan met buren klappen in de handen en drinken een goeie slok zonder vuurwerk en vol geestdrift, het jaar uitwuiven hopend dat we volgend jaar uitbundig kunnen fuiven.…

Soms klonk over de vallei het denkbeeld van een stem ten tijde van het avonduur als de lucht al leeg was, het onderworpen land waarin niets sprak, de weg die met de ogen volgbaar liep in alle stilte langs loofbos van het buiten en in de ruimte boven aarde - klokslag negen uit de toren van het gat dat naast zijn akkers ligt en weiden en zijn bongerd…

doven) 's nachts zingt ze bij de vijver om vuurvliegen te lokken licht en liefde zorgen voor de juiste atmosfeer de vleermuizen en uilen zelfs de hertenbokken luist'ren stil naar haar gezang alles is in yin en yang dan vraagt ze aan de lelies zachtjes, met een hart vol vuur om genezing van de aarde zo gaat het iedere nacht om klokslag…

wanneer ik iets voor negen in de rij sta om hier binnen te komen betrap ik mijzelf op een vleugje hongerwinter om klokslag negen gaat de draaideur open en de vaste klanten die normaal gesproken moeizaam ter been zijn trekken een sprintje voor de beste plaatsen als ik mijn ontbijtje heb weten te bemachtigen staat de oude hap alweer bij…

Uit frustratie is hij toen gaan klieren, de nieuwe bewoners griezelden ervan, klokslag twaalf hoorde men rinkelende bieren en soms smeet hij met een koekenpan. Zijn herenhuis werd te koop gezet, tot zijn geluk werd het gauw verkocht, want dat betekende nieuwe griezelpret, hij heeft nooit meer naar bier gezocht.…