Alle inzendingen over knop

nu zie ik in, dat er grenzen zijn wat de bedoeling is wie kind van de rekening is maar ja, ik was met je begaan wel voor je bezig steeds op weg naar je had ik maar gedaan, wat noodzakelijk was gezegd wat ik op mijn lippen had gewoon de knoop doorgehakt nu weet ik, dat er een einde is doordat ik teveel met mijzelf bezig was ook nog heel…

Bij elk omhoog gevlogen woord, Lachend op straat gesproken, Vond ik een hartewens verhoord, Een knop in mij ontloken; Totdat mijn ziel vol bloemen stond, En ik, de geur-doorwoelde, Niets dan het bloeien van mijn grond, En 't zo bedekt-zijn voelde.…

Zeker een internaat voor de elite, geen heiligen in de knop. In een donkere, godgevulde kerk heb ik op mijn knieën mijn ziel uitgestort. Ik zag vage schimmen buigen. Het is raar gesteld met de nachtbewegingen. Er was een overstroming van bier en de geur bleef hangen tot pak 'em beet het jaar 5000.…

En dan denk je aan hoe mensen de zee in rennen, aan hoe dieren spelen met elkaar, aan een jonge kat die zich verloor in de knopen van jouw bank, aan de mus die in je hand lag. Shocktoestand. Nog nooit een mus van zo dichtbij gezien.…

Het blaadje rolt zich uit de knop, Het veld wordt groen, het zaad schiet op, De nachtvorst zal 't niet plagen; Wij krijgen warme dagen. Wij hebben lang genoeg gezucht, Als werden wij vergeten; Daar komt opeens de zachte lucht...…

Herinnering beelden sfeer Snelheid neemt af Thuis verdwijnt Besluiten linksaf te slaan Een leeg parkeerterrein Stilte Het winkelcentrum gesloten Boven de winkels delen Drie verdiepingen hoog Mensen hun muren Plafond wordt vloer Vloer plafond Een huilend meisje op een balkonnetje Gifgroene bloempotten zonder planten Ik druk nog een knop…

M ij n zakdoek, dat 's mijn kleine taal; Daar kan ik je niets mee leren, Dan hoe je met knoop en slippen maakt Een kindje in lange kleren.…

Keuzes in het leven We moeten ze allemaal maken Soms maken we goede, soms maken we foute Het hoort allemaal bij het leven, de keuzes die we nemen, bepalen de loop van ons leven Soms hebben we moeiten met een keuze te maken Niet elke beslissing is makkelijk in het leven Soms moeten we risico's durven nemen, knopen doorhakken in het leven Zo veel…

De richtlijnen, er is geen touw aan vast te knopen. Met een persbericht van het kabinet snappen mensen nog steeds niet wat ze wel of niet mogen. Ook gebruiken ze voor veel mensen te moeilijke woorden. Het coronavirus is er nog steeds, maar iedereen wil zijn gang gaan zoals voor het coronatijdperk.…

Deze naaldboom in knop oogt al kwiek. Kijk, die berk daar steekt zijn liefdessterke arm in de takjesharen van een beuk, zonder te blozen. De reus Sequoia ontdooit zijn geur bij de reuk van rozen en de zuidenwind bewaait zijn babyschors, fraai en warm. Beuken als afgeplatte giganten geven rust en schaduw.…

Zijn liefde is als een roos: Schuchter ontloken uit de knop lokt de lente tot groeien, ontvouwt hij blad na blad om tot volle schoonheid op te bloeien. Ik ruik z’n roze rozengeur en word bevangen door het verlangen z’n zwoele jongensferomonen van dichtbij in m’n neus te vangen.…

De fijne kop bloeit als een knop dicht aan de waaier van ogen, die bont en rond tot op de grond sierlijk is uitgebogen; en als een vorst zwelt hem de borst, groen en wiss'lend van glansen, geheven koen, als fier blazoen tegen der zonne lansen.…

wandeling wou zo nam ik het blad nog één laatste keer, voordat het afvallen zou En nu dat je lichaam verteert, zoals ook het blad is verdwenen er nieuwe lentes en zomers verschenen zo dienden zich ook nieuwkomers aan Toch blijf je hangen in de lucht in mijn hoofd hoewel ik nooit denk aan 't vergane loof zo blij met nieuw blad en met knop…

een huis vol kinderen is een huis vol leven met lekker veel kroost dat zich uitleven kan een huis vol kinderen is ook huis vol zorgen van maand tot maand het knopen van eindjes vader duizendpoot moeder creatieveling of juist ook andersom verzinnen steeds listen spijkerbroek jurk of jas wordt groot naar klein tot echt versleten toe…

Hij liet de knoop zitten en trok het touw zelfs nog strakker aan. Aan dit touw klom hij naar boven. Hij kwam boven en haalde adem. Diep en luid. En hij zag de zon en voelde haar warmte. Voorzichtig stapte hij het water uit met het touw ergens weggestopt.…

Geen knoop in je kluwen, Geen spot te verduwen, Geen blok aan je been! Geen koelte van binnen, Geen linksheid in ’t minnen, Geen blauw aan je scheen! Geen boômloze kisten, Geen bier dat gaat gisten, Geen gift die je stuit, Geen meel in je suiker, Geen wesp in je ruiker, Geen slot dat niet sluit.…

meestal doet Bij de geneesheer moest hij wachten de wachtkamer zat behoorlijk vol Hij raakte er spoedig in gesprek met een schaap met rode wol Zij sprak dit heb ik nu te danken aan mijn herder die nare man Hij spuit mijn vachtje rood zodat men er direkt van breien kan Ook zat er een kat met zeven staarten deze raakten alsmaar in de knoop…

De wereld door mijn tranen heen Is lichter dan zij werkelijk is Vanaf de dag dat ik van jou begon te houden Mijn ziel vol prachtige kleuren Je handen zijn als het blauwe water Druppelend op mijn bestaan Knopen leggen met je vingers Jouw aanraking een zegen voor mijn lijf Je gezicht ‘t evenbeeld van een rode roos Vol bloeiend in de zomerzon…

Er waren magere, met valse haakjes, En er zat veel in de knoop. Het was precies het kistje met oudroest en touwtjes van mijn grootvader. Ik was een vreemdeling. Toen ben ik maar gaan wandelen in de bosjes. Het was een arme dag, de straat was nat. De zwarte boompjes hadden honger, Die trokken hun magere vingertjes krom.…

Er waren magere, met valse haakjes, En er zat veel in de knoop. Het was precies het kistje met oudroest en touwtjes van mijn grootvader. Ik was een vreemdeling. Toen ben ik maar gaan wandelen in de bosjes. Het was een arme dag, de straat was nat. De zwarte boompjes hadden honger, Die trok hun magere vingertjes krom.…

Een blad wringt een ander dwingt een ander uit zijn getormenteerde knoop. Ze willen blijven. Flits Criminele hoop. Ze laten los vallen als een kometenregen maar dan wel beleefd aan u de eer, collega, ik dring aan.…

Namen langs de weg overal namen uit een verleden die nooit verleden tijd zal worden want de geschiedenis blijft hangen als een blad aan een boom: het komt, bloeit, verdort, valt af en het komt weer als knop in ons hart. Namen langs de weg die ik soms vergeet te lezen ook al is het er maar één vlakbij mijn huis vergeet ik te lezen.…

van nature ben je stil, stiller dan ik dagelijks het onmogelijke van je vraag de waarheid ligt voor het grijpen - het moet wel fout gaan - maar m'n handen knoop ik veilig op m'n rug de uiteinden van een pijn totdat ik heel lijk schouders en heupen verzetten zich schokkend en draaiend, er zijn dagen dat ik m'n lippen geloof…

Stompzinnig schreeuwt hij in het rond dat hij een dichter is en geen hond spuugt zijn woorden op de wanden en grijnst over zijn te korte tanden Dan gaat de deur weer open de dealerman met gouden knopen plaatst zijn hond boven op de bar "een schotel drank voor deze dar" De pianoman laat zich inspireren "ik ga spelen voor deze heren" begint…

Want mijn leven ligt overhoop en al zit ik met mijzelf dusdanig in de knoop, ik ontwarrel de zaak als het even kan, ook al ben ik als de dood zo bang. Mijn leven, mooi en lief, mijn leven, sloom en synchroon, mijn leven, zo doodsimpel en nog meer doodgewoon, is zo simpel niet meer.…

verstrengelt Voer me met je mee en laat je gaan straal zo masculien de liefde op mijn huid maak van mij jouw Zonnebruid Maar als mijn lokroep aan jouw naaktheid raakt de Dageraad de droom ontwaakt wordt jouw naam slechts tot een echo En als ik je smachtend zoek in de streling van wat was vind ik slechts mijn huid zo koud sterft het lover in de knop…

Maar na een paar jaar ben j' er weer met knop in elke tak, voor een top appeljaar, een schaduwdak. De tuinman in mijn leven, wist welke tak gesnoeid en welk' gespaard, houdt meer nog dan van mij van bruidskledij, van bloemen en van appeltaart.…

Zij ontwart de knopen, zodat alles kan verlopen. Zij heelt mijn hart dat heftig klopt. In verheven stilte, als een door de zon beschenen blad dat zachtjes neervalt op het water van de Lahn.…

Dudok de Wit) Een definitief afscheid zeer zeker een heengaan dat werkelijk immer beklijft Wat is toch de reden dat een jong leven, dat uit de knop geschoten, ontsproten weerwil ondervindt en ziek wordt?…

Bij geval slechts zag 'k de drop Schittren op de purpren knop. 't Scheen mij of 't heelal Zich terug gaf in de spiegel Van zijn klaar kristal. 'k Zag er lieve rozen in, Een verheven torentin, 't Goud der morgenzon En de hemel en het springen Van zo menig bron.…