Alle inzendingen over kom

Ogen schieten raak onrustige gebaren verraden bewogen zinnen verwaaid in beleefde uren Ik kom pas los in ons jij en ik terwijl elk woord geleefd verdriet spreekt verpakt in een geschenk van het verleden Nimmer was grijs zo grauw, in gelopen passen richting nu waar noord het westen niet meer draagt maar loslaat in de wind…

Kom, kom , kom schone morgen, kom.…

nog even, dacht ik dan zal ik gaan niet dat aan mij de keus wordt gelaten ik ga niet staan in de wijsheid van het lot noch dat ik het ongewisse zal aanpraten nee, ik zie het verleden komen nog zonder om het duister te vragen ergens sluit het net dat moet haast wel ik voel de horizon al dagen…

op lieveling een klein eindje maar daar aan de rand van de oceaan komen we dicht bij elkaar verstrengeld in elkaar lief we verdrinken vanavond zinken zinken…

kom zoals je bent kom zoals je was kom als wie ik wil dat je bent schiet op neem de tijd maar kom niet te laat…

Je vraagt je af wat is het doel te zwemmen in kom,het geeft niet in welke richting die ik zwom, mijn kunstjes voor een gebogen ruit, las hoe vertekend de wereld was, na meerdere borrels in dat glas, verscholen onder de schubben van een vis,die niet meer weet hoe laat het is. Uit: "De wijzer slaat door" (pama)…

Heer ik kom tot U Want zonder U kan ik niet leven U hebt voor mij alles gegeven Heer, ik kom tot U, ook nu. Heer ik kom tot U Want Uw liefde overstelpt mij Onbegrijpelijk, ik kan er niet bij U bent altijd bij mij, ook nu.…

Kom, drink!…

Kom me eens vertellen waarom je 's nachts dronken in je bed gaat liggen, schokkend van het verdriet, je ondragelijke eenzaamheid, de wonden in je hart. Terwijl je zulk mooi lang haar hebt en je ogen zelfs glinsteren in het donker, mooi nachtdier, ik zou je lichaam iedere centimeter willen kussen en zalven met geurige, etherische olieën.…

Kom dacht de kom, Wat maal ik er erom. Ik ben maar een kom, Al lijkt dat wat stom En enigszins dom. Laat ik eens onthullen, Ik ben leeg, om te vullen.…

Als de vlinders komen die de zinnen van je huid mogen vangen, de zinnelijke spirit in de ogen, bron van dromen als de knoppen botten, fluisterend gebaar van vingertoppen in de ravenzwarte haren, de koelte van schaduw op de oogleden, sproeten op de wangen, bloesem van je jeugd in een zijden cocon te spinnen.…

op oneindig Hersens vol strakke schema's Die als serpenten mij omhangen En soms wel mijn ik verstikken In hun meedogenloze omstrengeling En als mijn leven het dan bijna Begeven heeft en zich moedeloos, Bloedeloos overgeeft aan de dood die me Gretig opwacht aan het naar voren gehaalde Einde ontdek ik dat ik aan het leven te kort kom…

de zee houdt mijn gedachten in bedwang een tijd lang, tot ze het beu wordt en alles uitspuugt mijn gedachten belanden op het natte zand, en drogen op in de zon waar ze zich weer vermengen met het droge zand, en zo weer verdwijnen...…

Altijd onderweg Om ergens te komen Een nader te Bepalen doel In de verte Doel dat jullie Nog hebben Maar wij niet Meer - jouw Einde komt Op een van die Twee-en-zestig Parkeerplaatsen Langs de autobaan, Dan zal jouw Lichaam er mee Stoppen, gesloopt Van binnenuit En ik die bij Jou blijf, En je trouw blijf Tot…

Liefde is een gebaar: Kom maar!…

Dit is een verhaal van gruis tot gruis, van as tot as, met wonderlijke verwikkeling Dit is geen kom Dit is een herinnering die stil lag als een hond, voor dood, en plots tot leven komt Dit is geen kom Dit is een woord uit zijn context weggegrepen, zonder welk het niet bestond Dit is geen kom Dit is een sfeer van thee en alg…

Wanneer ze komen om mij aan de tand te voelen over de wandaden, al of niet door mij begaan, begeerte of de schaamte die me teistert, onrust me kwelt tot op de bot een kaal geraamte ontveld, tot aan mijn DNA code In die blauwdruk eindigt en begint het leven, het is een vicieuze cirkel waar ik geen vat op krijg, het zal eens…

Uitgestrekt tussen schelpen en aangespoeld zeewier, drijfhout beweegt zich mee met de zee. Zon vraagt: ‘Zou je vlees zich hechten aan je beenderen, als je ‘nee’ zei tegen mijn zomer?’ drijfhout drogend Maan trekt aan mijn water, maakt vloed en ebt weg drijfhout neemt gewicht Sterren banen zich stil een weg van licht.…

ik droomde hoe het vuur warmte en licht verspreidde hoe het een blind vuur werd en alles verteerde ik dacht aan stuivende duinen aan golfbewegingen van de ijstijden hoe alles in elkaar vervlochten is ik voelde je hand tegen mijn wang als een zachte bries in het naakte bestaan…

de trein als mijn moederschoot de reis naar de bron waar adem begon verloren geboortegrond uit de donkere tunnel altijd weer terug naar het moederland nog vóór het schelle licht de zinderende halmen en de kersenboom de verlorenheid die door de ziel kruipt de trein als een moederschoot de reis naar vroeger terug naar de bron nog…

de zon vonkt de meeuw zweeft de zee dreunt de boom ruist het riet buigt de vos sluipt het vuur vreet de valk bidt de berg brandt de steen rolt de tijd kruipt de geest stijgt…

de laatste tijd heeft hij het gevoel dat er geen speciale reden meer is om langs te komen hun verliefdheid schijnt al voorbij als ze weer eens afspreken ruikt hij een ander soort parfum. draagt ze een ander kapsel en heeft ze weinig tijd.…

half zeven was het ongeveer toen ze wakker schrok van het geluid ze vermoedde dat het een kindje was dat van hiernaast, het huilde hij ontwaakte ook, langzaam… ze gleed met haar hand over zijn gezicht teder, ongelooflijk teder. haar donkere lippen nodigden zijn mond heel even zag ze hoe bruin hij haar vond toen hun ogen elkaar ontmoetten…

De bril die ik mij aan heb laten meten Bij brillenspeciaalzaak Van der Loo Beviel mij op de eerste dag al zó Dat ik dat graag aan iedereen laat weten. Ik krijg het woord maar amper uit mijn pen, Maar weet, dat ik nu influencer ben.…

Als zinnen al uit elkaar vallen Voor ze gevormd zijn, als woorden Betekenisloos verdwijnen aan Mijn horizon, als letters Niet meer dan holle tekens zijn Die zichtbaar verwaaien in de wind, Blijft alleen de liefde nog Die geen woorden nodig heeft, Een blik, een beweging is genoeg Om elkaar woordeloos te verstaan, Diepgevoelde liefde…

Lege handen vingers gespreid niets te bieden niks gedijt lang bij mij Vol hoofd niets beklijft niks blijft lang hetzelfde bij mij Maar lees mijn woorden voel de warmte en de kracht die leeft tussen de regels en slechts wacht op jou en je vraag om aandacht alles is voor jou.…

Kom, laat mij zingen, vrolijk zijn... Kom, laat mij dansen, als een harlekijn Kom, laat mij liefhebben, dat voelt zo fijn Kom, laat mij gewoon vrolijk zijn... Kom, laat mij alles positief bezien...…

kom maar klein kind met je armpjes zo naar mij uitgestrekt kom maar nestel je maar even tegen mijn borst je hoofdje in mijn nek kom maar klein kind de warmte die jij vraagt is zoveel geringer dan de warmte die jij geeft kom maar, mijn kind…

je weet met je lippen mijn contouren te beroeren met zachte stem probeer jij mij naar het paradijs te vervoeren jouw woorden in mijn oren kunnen niet anders dan mij ontroeren graag wil ik mij door jou laten vloeren kom……

kom vlij je met mij in het groen ik geef je dan mijn zoetste zoen in paarse klaverweiden een open hemel boven ons het allerwitste wolkendons en niemand dan wij beiden ik balsem als je mij toestaat de scherpte van het prikkeldraad waar jij door mij geraakte ik voel en huil met jou in pijn geloof dat ik in schuldig zijn jouw liefde niet…