Alle inzendingen over koor van klokken

tot rust Je slaapgeluid dat zorgen sust Als grillig ochtendlicht is ingeslopen Wordt wakker worden onderbroken Geen Galathea vraagt meer te marren Wie kijkt er nu nog naar de starren Lyriek bij ‘t ontwaken is uit de tijd Wij hebben immers fruitontbijt En voor wie wil een one-night-stand Zodat je tot niets verplicht meer bent Zoals de klok…

Tijd tekort druk, dit nog, dat nog de klok tik in haar rug tijd tekort vijf voor.. tien over.. zij rekt de tijd zij rekt de tijd zo eindeloos dat zomertijd en wintertijd compleet zijn uitgerekt de tijd die zij dan overhoud laat Magere Hein volkomen koud!…

het zijn de zielige zielenpoten die altijd zeiken en alsmaar door blijven gaan met zielig huilen en zuigen deze wereld leeg van het lieve liefste woord alleen geschreven woorden niks waard staar richting de muur van gestorven poëzie gelikt gif en sterf zachtjes langzaam aan vergeten doet men nooit haat is altijd voltooit verleden zinsontleding…

De klok die tikt zijn leven weg, dat doet hij nu al jaren, hij weet dat hij veel tikken heeft, dus waarom zal hij sparen. Zijn slinger slingert heen en weer, hij is erg opgewonden, dus slingert hij maar lekker door, de tijd heel alle wonden. Toch heeft hij een scenario voor alle aardse mensen.…

Ik zet mijn stem op tegen de kale muren hoe lang zal het nog duren voordat ik door hen word opgevreten schreeuwend schop ik tegen de stenen ik leg mijn ziel voor hen bloot in de verte hoor ik hoe een klok de uren al heeft gedood.…

De klok tikt dof en ratelt zacht : "dit is jouw uur, dit is jouw nacht" met stramme hand in flikk'rend licht een laatste woord het boek kan dicht. en dan Niets, buiten hoop...…

De klok tikt De tijd terug Naar een verleden Dat wij vergeten. Om te gaan Naar het heden Niet geleerd Van onze fouten.…

Eerst was ik de klok kwijt nu de snel tikkende tijd mijn waarheid is seconden vlugger dat is waarom ik gedachten mijd hij hing toch op een zichtbare plek toen was er nog tijd voor een vaste stek alles verplaatst zich in mijn leven eigenlijk moet ik er de brui aan geven maar ho, ga eens even terug in de tijd denk aan de wereld die constant…

En in de vrêege ziel van elkendeen, Waar klokkentonen beeldenvormen krijgen, Smelt al hun denken met 't geklep ineen… Ons klokke luidt het eendelijk geweld, Dat wroet in ons en nimmer bovenwelt, Maar ommeworstelt in ons effen zwijgen. ------------------------------------------------------------- uit:…

Een vissersvrouw uit Arnemuiden Die wilde op reis naar het zuiden Net buiten de kom Keerde zij alweer om Want ze hoorde de klok niet meer luiden…

Doordat de Serven en de Kosovaren Verschil van mening hebben over stroom Is nu mijn digitale klok wat sloom, Die loopt een tikje achter hier in Haren. Per dag is die een paar seconden kwijt, Ik wil een klok die meegaat met zijn tijd.…

(haiku) de klok tikt maar door tel na tel hakt ze tijd in te dragen stukjes…

Toen ik jouw klokje in stilte hoorde tikken Besefte ik nog niet Dat het de aardse tijd weg tikte Die wij nog samen hadden te beleven Jij bent nu allang verdwenen Jouw klokje staat als een herinnering Hoog op de kast Steeds als ik het weer hoor tikken Weet ik met het diepste weten Dat jij daar ergens op mij wacht En mij niet bent vergeten…

Het hoort de klokken van de stilte luiden.…

Koor: in zijn eerjacht Midas aanrakingen ontnam hij levenden alle lucht Hij: deze bittere smaak de eenzaamheid heb ik niet gewild Koor: zie hoe hij worstelt worstelt! Hij: alleen wil ik het niet geen vrouwe aan mijn zij het is afgelopen de diepte niet ver!…

Ik voelde me wat kil Soms zelfs wat koud Maar toen werd ik opgewarmd Door het Parool Krantenbericht De haghtag#nietalleen 2021 Een klinkend begin te maken Alle kerkklokken van Nederland luiden Het nieuwjaar van 2021 in Voor velen een kouwe douche Voor mij ’n warm gevoel: Gelukkig Nieuwjaar…

Zonnestralen zorgen voor de belichting meeuwen functioneren als een vrolijk koor Op de cadans van de zingende golven drijf ik voort en zing zachtjes met ze mee.…

De velden liggen stoppelbloot, geplunderd en geschoren; geborgen in der schuren schoot ligt dorsensklaar het koren. En wat geen schuur, hoe breed en hoog, kon bergen in haar wanden, staat veilig daar, gebermd en droog, in mijten op de landen. Geen halm meer wiegt; 't ligt alles kaal.…

Tijd om te ervaren, tijd om te beseffen, wat kaf is, en wat koren.…

In 't pandemonium klinkt steeds een echo Een die zich uitput in reïteratie Van slogans voor zijn eigen imitatie En aldoor zingt 'komkom tuutuut hoho' Het is geen wouw die je hoort dongedingen Maar 'n wouwelaar, die enkel na kan zingen…

De klok zal luiden in de toren zodat alle engelen kunnen horen, dat zij is nu op haar reis naar hun Hemels Paradijs. Waar God zelf Sint Petrus moet vervangen om haar persoonlijk te ontvangen.…

met minder, waar dwingende uniformiteit dat verhindert Wanneer we weten wat we werkelijk willen verlangen dat klokken zwijgen en de tijd zal stillen is de hoop op verandering niet verloren en wordt er weer ruimte voor iets nieuws geboren…

Een alt en een bas in een koor Zij mochten graag urenlang jammen Hun sound was een lust voor het oor Zij hadden geweldige stemmen Een koor met een alt en een bas Plots bleek de geliefdheid te stremmen De roem was zo breekbaar als glas En moest wel tot treurigheid stemmen De bas in het koor werd toen alt Falset in een groepje te Emmen Zo…

het koren golfde nooit zo blond haar ogen lachten nooit zo rond de wind speelde behaaglijk om haar mond ze bekoorde hem heel prompt maar niemand weet of het sprookje ooit buiten het koren is voltooid.…

Gisteren nog volop gezongen vrolijk in dat levendige koor maar in de sloot aan de overkant klonk het nog luider en mooier dus waagde hij de sprong het werd z'n allerlaatste vandaag klinkt het koor toch net wat anders zonder die ene bariton…

~ Tekst op de muziek van Coming Around Again / Itsy Bitsy Spider - Carly Simon, zie link (herhalingen staan tussen haakjes) ~ Blad verkleurt weer Regen valt neer Herfst is in 't land Paddestoelen Zie ze groeien Leg ze in je hand Alles in je en om je heen Verandert steeds weer, tot zand of steen Maar waar je bent, je bent nooit…

Kikker kwaakt in koor aan het wateroppervlak lentegeluiden.…

De zwarte akkers, het jonggroene koren, hoor! De veldleeuwerik!…

Ik wandel in de tuin van mijn herinnering waar prachtige bloemen bloeien die mijn hart steeds doen gloeien maar waar ik ook het kaf van het koren moet scheiden om mij te verlossen van alle pijn en lijden dat kost tijd tot er een dag aanbreekt er alleen geel goud koren zal zijn en geen spijt…

de jonge Griek vervolgt zijn weg en plakt posters voor de Perzen, op elke lantaarnpaal, vol scherp getekende gezichten en felle kleuren, wat een mooie versie van het oude, Griekse koor, dat klagend, maar zo krachtig blijft herhalen hoe de mensheid tekortschiet en steeds weer faalt, ach, dit oude, jonge koor, taal en teken van wat zich nu afspeelt…