Netgedichten

netgedicht (nr. 81.073):

KLOKKEN

Zij wordt onwezenlijke klaarte, licht
dat zich enkel aan het licht wil laven.
Het wankelt als het denkt aan haar. Het snakt
naar lip en tong, het wil weer tastbaar zijn.

Het is een lied dat niets verwezenlijkt.
Het weet zich donker, droef en stram.
Het schuift het onbepaalde laag na laag
in ’t nimmermeer. Het is voos en arm en lam.

Het laat de hand in gouden haren dwalen.
Het ziet het zonlicht in haar ogen staan.
Het ruikt haar huid en voelt geluiden.

Het schrijft haar teder weg in de gedichten:
een hoogtepunt in een verstrikt heelal.
Het hoort de klokken van de stilte luiden.

... voor 'HET' de prequel op 'LAIS'.
In deze gedichten wordt het lyrische 'ik' aangeduid met een onbepaald 'het.
tekening dv 2020.
CC0 1.0 - Public Domain. ...

Zie ook: http://dirkvekemans.be

Schrijver: Dirk Vekemans, 16 september 2023