Chicades van Korfoe

Chicades zingen monotoon, een eeuwig theater,
en een jonge Griek plakt posters voor de Perzen,
de Perzen, tragedie, geschreven door Aischylos,
eeuwen en eeuwen, zoveel eeuwen geleden,
een spektakelstuk vol bloed, wraak, en mensen,
emotie, passie, verlangen, onbegrip.

we wandelen langs steile riffen en luisteren
naar de chicades, die monotoon, als het koor
uit de Perzen van Aischylos, hun eeuwig lied
zacht, scherp en zo doordringend zagen.

de jonge Griek vervolgt zijn weg en plakt
posters voor de Perzen, op elke lantaarnpaal,
vol scherp getekende gezichten en felle kleuren,
wat een mooie versie van het oude, Griekse koor,

dat klagend, maar zo krachtig blijft herhalen
hoe de mensheid tekortschiet en steeds weer faalt,
ach, dit oude, jonge koor, taal en teken
van wat zich nu afspeelt op dit eiland,

hoor, hoor, hoe verder weg, hoog op de berg,
de dubbele klank weerklinkt van het klooster,
het oude klooster van Paleokastritsta,
alle klokken roepen, helder en duidelijk,
met dubbel geklokte stem op tot de Eeuwige,

vanaf gepaste afstand bezie ik de papades,
in hun donkere, zwarte gewaden,
ik hoor hoe hun diepe, welluidende stemmen,
vervoerd door passie, de stille ruimte
van de witte Griekse kapel vervullen,
deze kapel, hoog en hemels gelegen,
op de noordelijkste top van Korfoe,
waar misschien de Eeuwige wenst te wonen

Chicades Korfoe papades

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.0 met 17 stemmen 201