Alle inzendingen over kou

De briefkaart vergeelt al zo lang Geen contact Ik heb geen adres om er iets aan te doen Bovendien, in gedachten gezegd slibben mijn woorden dicht met voorzichtigheid Wij delen alleen de wind die ons bedekt met zand uit Zuid pollen uit Oost, regen uit West en uit Noord komt de kou Dan trek ik een trui over mijn hart, strijk met…

spelen is dromen is dromen spelen met de werkelijkheid speel en droom je eigen realiteit in het spel van nu droom je meer dan mogelijk is of leef je mogelijk minder dan je wilt ik speel mijn droom en dromend speel ik dat ik komen zal bij bij jou dat wij dan samen spelend onze kou zullen verdromen in het…

boom lijkt ijzig stil alsof hij staat te wachten op een lichtstreep uit het wolkendek een klein glimpje lentewarmte op zijn kale kroon aan mijn werktafel staar ik kouwelijk in de verte diep in gedachten zit ook ik te wachten op het vroege jaargetij van thuiskomende zwaluwen de kou…

Voel zuchtjes wind op mijn wangen, maar heb geen last van kou. Neem voorzichtig je in mijn armen, met een lach op mijn gezicht. Hoor je OO zo bekende stem, die zich liefdevol tot mij richt. Draai me nog één keertje om, van waar wij zijn gekomen. Ik laat het los, en laat ons opgaan in onze dromen.…

je bent mijn tegenpool en zoekt in kleuren van een bloem de wesp je wind draagt horzels aan en laat de muggen steken in warmte van de zon laat jij het minderen van kou slechts weten je tilt het licht om schaduwen wat zwaarder aan te zetten je draait het groen om op de achterkant de rups te pletten mijn vlinder is vermoord…

ook vele regendruppels kunnen het intense geloof niet verstoren eerste paasdag Halleluja Jezus was wedergeboren geluk/zegen gewenst voor alle medewerkenden Passion natuurlijk kwamen de critici commentaren zonder pardon denkelijk hemelse vreugde dat geloof ik zeer zoveel blijmoedige belangstellenden de kou trotserend…

eenmaal thuis aangekomen helemaal bont en blauw van de kou denk je 'morgen weer'. wat is het toch een prachtige sport, dat wielrennen.…

Nu komt de kou, adem wordt een wolkje van mist, bij iedere uitstoot van lucht, een zichtbare zucht. De winter is gekomen, sneeuw bedekt het land, nog steeds wachtend op de eerste warmte van het jaar, Moeder Natuur´s warme hand. De lente is eindelijk daar, voorlopig is de kou weer klaar.…

De wereld van het grauwe grijs Een besloten wereld het bewijs Nevelige gordijnen Nat dood hout aan het kwijnen Een wereld zonder zichtas Stil water in een regenplas De geuren van verlatenheid Mistgordijnen dik uitgespreid Geen sijsje hoor je zingen Zelfs geen reebok zie je springen In één hand voelen vingers kou De ander is gevuld door…

Wandelen in de witte wereld muts en wanten tegen kou héél even sneeuwballen gooien dan warmen bij de schouw. Je wilt dagenlang genieten maar er cirkelen al meeuwen voorbode van storm en regen laat het nog maar éven sneeuwen.…

Deze lente gaat het toch weer over jou hoewel ik er langzaamaan wel moe van ben moe van regen, wind, flarden bedrieglijk blauw in de lucht, vage beloften van het einde van de kou.…

De mens is te belangrijk om in de kou te laten staan. Je kan menigeen ontdooien met de warmte uit je hart. Zolang je maar open bent, al klinkt de waarheid hard.…

Zelfs kou kan hem niet raken als hij nootjes zit te kraken. Kwistig gooit hij met cadeau's, het duurt meestal een poos, voor hij alles heeft verdeeld. Nog nooit heeft hij zich verveeld. Als in deze donkere dagen, ouders weer over de kinderen klagen springt hij gezwind op het dak met een goedgevulde zak...…

ik kende de bruggen met hun snelstromend flitsend water waar hun schaduw met diepzwarte woorden riep om te duiken mee te gaan in de fuiken der verlokking van het niet meer bestaan nog restte de kou en een twijfelachtige afzet bang voor de pijn van contact in de klap die het water echt brak en de brug verdween…

de eindeloze regen meurt en pleurt zijn striemend gezeur neer op de wereld meer doet het niet om iets te verhelpen aan zijn humeurige staat van nat te worden de wind heeft aangevallen verklaarde zijn paraplu vervallen en blies zijn argumenten weg van stevig en windbestendig tot een dieptepunt van ellende en kleumen in de kou alsof…

Het land een diepe kou die donker wolken kwast sneeuw en hagel rijpt dwars op de horizon. De mens een zwoegen dat zucht onder het juk van zonloze dagen lood de verpulvering tot as. De lente een leven dat niemand nog kent begraven is in grond als gewapend beton.…

De kou trekt uit je lichaam weg om warmte liefdevol te ontvangen. Weg glijden alle andere gedachten er is slechts een hier en nu.…

Gaandeweg denk ik steeds meer aan jou of eigenlijk aan ons hoe we samen liepen in de kou hoe wij “plons” in de gracht vielen onze ogen waren teveel op die van elkaar gericht kletsnat waren we eenmaal op de kade wreef je rillend met je handen over je betoverend mooi gezicht maar dat was toen dingen die je nog eens over zou willen doen…

Het licht gaat dagen voor mij uit De donkerte voorbij Waar ik hoop te vinden Een nieuwe dageraad Verveeld ligt zij te wachten De komst zal er niet minder Om zijn Schouders hangt hij teder De gedachten van weleer Te drogen voor een nieuw Begin ermee Waren mijn gevoelens Plots van kou voorzien En snel voorbij Oh lentebloesem Verwelkom mijn…

Ik sta alleen in de kou, Waarom doen ze toch zo flauw?…

weer brandde geestdrift zijn heilig vuur trok vitaliteit zich niets aan van jaar en uur ik speelde als kind met hagel en sneeuw wind liet ons dansen in een wereld van voorheen het tijdelijk wit had alles begraven waar wij eerder om gaven het voelde zo een in samen smelten warmde eeuwige jeugd kou deerde mij niet wist dat de zon…

Zo zakelijk, zo onverschillig mogelijk de blik gericht op het keren van de kou. Omdat ergens toch het vriespunt liggen moet. Ergens moet water ijs, ijs water kunnen houden. Ze dacht erover haar ogen tot kijkgaatjes te laten dichtsneeuwen. ----------------------------- uit: 'Maanreiziger', 2004.…

toevallige vodden en verschrikking zwaar in hoofden gegriefd met niets dan wat overblijft van hun jaren en die van hun kinderen kansloos slepend, of in brikke bouwsels blootgesteld bestaan zij korttijdig in beeldenknipsels van verslagen dagen in veilig verkokerde cocons van speculaas en chocoladewarme weldaad gevlucht hooguit voor de kou…

Het is bijna de droomstilte die je woordgebarend hebt gebracht met dat tasten van dageraad de vroege dauw, een lenteochtend het is al bijna die avond en dat afscheid in de kou hoor de diepe adem in jouw woord fluisteren de maanschemer scheel flinterdun door de emoties een schat in jouw sterke handen die woorden stileren als niet te…

ik hoorde woorden verdrinken in stemmen die zongen over wanhoop en pijn het lied van de zwemmers met stilte als repeterend refrein de barstende lippen van droogte en kou memoreerden hun vlucht voor angst en barbaar in een regen van kogels als minachtend gebaar zij hebben vrijheid voor even gezien het benedendek kraakte maakte snel…

Zodat ik jou, zo mooi en stil en klein als je daar nu ligt, je in gedachten nog even aanraken zou en met mijn ogen dicht in je haren wachtte op 't verdwijnen van de kou.…

dien nederig te wezen - tegen elk wat wils - wanneer ik mijn tred verzet door afgestorven bladeren geen schaduw of verlangen bietst van het geluk om me te raken en het is alsof december de dood zacht in mij laat spreken ofschoon ik met liefde de adem proef welke in mij een weeïg gevoel laat flamberen in het vuur dat de kou…

het licht is langzaamaan de volle kleur gaan dragen vloeit trager uit in bezwangerd zijn met vrucht en rijpend fruit streelt met warme hand het graan tot goud na lange zomerdagen speelt transparant met wind in koele tint als de forel weer springt tijd ontlaadt het licht en klaart in strakkend blauw de eerste komst van ijle kou…

Warme chocolademelk voor de kou herinnering aan mijn vader die de slede trok waarop wij zaten.…

we lieven het wit waarin we hebben gelegen geen schaamteloze blikken maar wel de kou van dat front waar beelden niet zijn maar wel de kunst om te graaien in die doos die achteraf geen bodem blijkt te dragen zuurkool zonder worst het gemarineerde denken het uitoefenen van steeds weer die handelingen, neen ik voel me niet tot of in…