Alle inzendingen over koude lente

is al een beetje lente in het land…

zwart-witte winterets in haar achtertuin tijdelijk tonen bomen koude schoonheid zij wachten als stille sneeuwdragers met hun lichte last roerloos ingekeerd in de lente zullen duiven tortelen…

hij komt dichterbij de aarde de oude koude aarde nog voor het dagen van de dag ziet hij de veerman op roerloos water hij gaat aan boord voorbij bange vermoedens astrologen en de late lente…

Lente kijkt zichzelve in de spiegel Winter lijkt me nu wel achterhaald Groen schijnt te aarzelen,wil herfstbruin met 'r kille adem verjagen Zonneschijn is wel op til maar zonder enige overtuiging Wolken hebben de overhand beteugelen het koude blauw van lente Akkers leeg weiland zonder enig kleur van vee slechts…

, zo koud ....…

Heel even was de hemel daar woordloos sprak liefde de taal van morgen ongebonden vrij kun je niet bezitten nooit bezitten mag liefde vrij zijn of is verbondenheid zonder ziel eenzaamheid kan houden van de schreeuw verstommen van verlangen naar jou koud, zo koud ...…

haast naakt, lijf aan lijf vergrendelt magerte hun nachten betonschaduwen verschrompelen de dag, zoeken een plek om te ontlasten zij fluisteren de honger muren toe, vijf aan vijf hun pols klopt nauwelijks ramen enkel een zwarte mantel van sneeuw en een homp oud brood waarmee zij het ontbrekende kussen delen en waarin ze zichzelf…

februari, koud en nat 'k ben hem na 3 dagen zat 't is alsof het nooit lente wordt gelukkig duurt die maand maar kort en ondergronds begint stilaan het leven weer van voor af aan…

Zonder jou een koude windvlaag op een winterdag. Het wordt weer lente, dat voelt goed. Passie, dat zijn jij en ik!…

aan het chronisch verlangen naar lente gehoor gegeven de zon wint aan kracht en jouw voorheen zó koude hart vult zich weerom met warmte dit geluksgevoel vasthouden als het lukt is 't mooi…

De hemel geeft een koude douche haar water verbergt mijn uitzicht op een brug die geen brug is maar een weg naar de hemel gericht Het stoplicht is geduldiger dan ik kleurt druppels minutenlang tot bloed Ik heb haast en wil naar de lente toe omdat ik de winter vergeten moet Ik wil naar je toe, jij bent mijn lente jij maakt van regen een…

niet immuun Voor de lente die impregneert Met regen en zonneschijn Dan Is mijn regeertijd Voorbij…

Met zijn voorspelling-van-de-koude-grond “We zullen deze winter ervan lusten”, Bleef weinig anders over dan berusten En hamsteren van voorraad voor de mond. Piet Paulusma wordt hartelijk bedankt, Het is de lente die de beest uithangt.…

alles doe ik om dat te door breken maar helaas nog niet bezweken geef toe het is geen lente maar bijna wèèr winter doch niet aldente kastanjes gaan bijna al vallen terwijl wij vrolijk nu horen te lallen op een terras of in de kroeg van s`avonds laat tot smorgens vroeg en luidkeels horen te zingen op stoelen en tafels springen dansen tot…

Lelies in de lente het leven krijgt weer kleur jij hebt groene vingers en ik koude tenen maar warme verlangens De zon gaat languit onder in een gloeiende noordzee glasplinters fonkelen net als jouw ogen bruine-suikerkristallen Lelies in de lente bloeien op het water waarin dromen verdrinken en geleiders roesten waar zuurstof verarmt…

In de herfst met storm en regen daal je neder in mijn armen, zodat ik je in de koude winter tot aan de lente kan verwarmen.…

Een glimlach een warme glans van geluk kleurt lippen rood laat wangen blozen geeft ogen sterren liefde sluiert bloesems in de bomen als de nieuwe lente wakkert na zoveel koude nachten…

Het blijft maar snijdend koud, al is het lente Min vijftien de gevoelstemperatuur Qua koopklimaat is het al even guur De omzet daalt nog sneller dan de rente Ik leg mij bij de crisis lijdzaam neer Maar zie met hartstocht uit naar zomers weer…

Misschien zijn mijn woorden Als blokken ijs in de winter Bevroren water in een teil Maar ze zullen smelten voor de zon Van jouw liefde die komt als de lente En geeft kleur aan ontluikend blad Tooit tuin en veld met bloemengeur Wolken in blauw met zilver omvat Vergeet dan mijn woorden Als ijsblokken zo koud Ze zijn in jouw liefde gesmolten…

de maand van herfst en stille winter, regen en koud, wie weet gaat het nog sneeuwen. een tijd van donker en wat hinder, december laat gapen maar ook geeuwen. oude kerstbomen en houten tafels mooi aangekleed, zo elegant en struis. de geur van taart en warme wafels, kleurig lichtjesfeest op straat en thuis.…

achter mijn aangezicht huilt het leven machteloos zo lijkt en tijdloos van aard om verlies met pijn te verweven heeft het gevoel verdriet gebaard de avond heeft zich van de lente vervreemd is in koude ondergedompeld rest nog de troost die aan het verlangen blijkt uitgeleend…

Ik heb de vlag al bij de deur gezet en wil de lente welkom heten maar als ik zo naar buiten kijk kunnen we het nog wel eventjes vergeten Ik zie de lente meestal als een vrouw je weet wel, zo eentje in de overgang opvliegertjes en koude rillingen maar dat maakt mij niet bang Ik heb de vorst alweer vaarwel gezegd en terug naar winterland…

het is lente, lente toch ! en de zon op zijn keerpunt.…

er is iets weg ik weet niet meer wat of waar of wanneer maar de lente laat mij koud ik overwinter weer alleen buiten al mijn zinnen wie is binnen en wie wint niet ? ik ben een stuk verdriet een lied zonder veren te oud om het geluk af te leren alles was wonder alles is wonde alles voorbij alles : zij…

te snel legt prunus roze tapijt op straatse kinderkopjes een schrale zon beschijnt ontluikende seringen de koude wind verhindert nog het geuren toch pluist het zwart in warme vogelnesten daar fluit de lente weer zijn prilste lied…

Lente is hier al lang niet meer zo licht en zonnig neergedaald zó vrij nu ontspannen speels lustig en vrolijk fladdert ze in 't rond jaagt warm de koude weg ver van oranje violen en zacht beroert ze snaren zo pril..…

tijd om de struiken te snoeien het lager gewas opnieuw laten bloeien bomen hun uitzicht te geven want uit dood hout zal nooit meer iets groeien het mes gaat er in gekortwiekt en kalend nog koud maar toch samen de nieuwe lente weer halend…

een vogel vloog voorbij lente en zomer kleefde stilte aan het raam en ik dacht nog, zing zing de dag, zing je gave nu het nog kan in een brede schaduw van het gras en de ingevlochten, vele dromen maar de nacht moest zo verlopen en mijn woorden waren traag ach, deze koude deze vroege, kale koude er lag al sneeuw op de maan…

Geborene in de morgen, Gestorvene in de nacht, Uw dood slechts heeft ons zorgen, Uw leven heil gebracht. Ach, slechts een viertal jaren Waart gij in ons bezit; Zo wij gelukkig waren, Lief kind, gij maakte ons dit. Slechts tweemaal, beste jongen, Hebt ge in uw kort bestaan Tot schreien mij gedwongen, Liet ik om u een traan. Als d’ eerste…

Aan het golfgeruis huwt 't Westewindje, dat luwt, Zijn klaag'lijk, melodisch gefluister, En de scheem'ring slechts rest, Nu de zon daalde in 't west, Een poos nog - en de aard ligt in 't duister. En geen stem meer in 't rond, Die nog leven verkondt. 't Is stil in het woud, in de weide, En onzichtbaar, maar zacht Daalt een weldoende…