Alle inzendingen over koude nacht

Er wacht het hoge leven een koude nacht. Schimmels grijpen, vreten, boren. Uw beeld waart in mijn bestaan als een wrede schimmel rond. Ik weet gij hebt dit gedaan. In de vroege morgen vond ik U. We zijn toen gegaan, gij wist, ik hield mijn mond.…

ik zocht een meisjeshart in jaren die vergaten hoe het leven was nu speel ik pas weet je blonde haar je ogen zo apart dat twee keer kijken nodig was je wereldje verdween die koude nacht toen je vertrouwen werd geknakt je hield je handen op je hoofd het water tot de lippen in emoties kon je zomaar stikken we zochten bloemen…

ik zocht een meisjeshart in jaren die vergaten hoe het leven was, nu speel ik pas en weet je blonde haar je ogen zo apart dat twee keer kijken nodig was je wereldje verdween die koude nacht toen je vertrouwen werd geknakt je hield je handen op je hoofd het water tot de lippen in emoties kon je verder stikken we zochten bloemen…

Ik sla mijn dag in verlangen open Een lieve, kleine vogel vliegt net voorbij De ochtend opent haar zachte dromen Het zwerven verstilt ergens diep in mij Ik bevrijd mijn vleugels in gedachten Woorden zingen lichtjes in mijn keel Dauwdruppels kleuren de koude nachten De wind schildert warm met een penseel Ik vind mijn glimlach in de morgen…

de wijn was zuurder dan de druiven oogden in hun glans de schrale grond gaf hen geen kans te zoeten in de zon koude nachten zetten zwaar bevochten sappen niet in suikers om groene bladeren tierden weinig zomer, het scherpe vocht ontwaakte zelfs de dromer maar in de nasmaak proefde je de strijd der elementen het donkerrood…

nacht die zo het broodnodige water gaf…

Sterren versieren de hemel vannacht En zij zit weer buiten in de koude nacht In haar hoofd maalt hetzelfde liefdesspel ...zijn belofte...zijn kus...zijn vaarwel...…

Kan de weg niet vinden in deze steenhoop van de stad Kille druppels, koele monden kussen trachten steun te geven Ik wil de weg die ik ooit vond maar die weg lijkt afgedreven Harteloze winden, kille stenen geen die door dit somber gaat Ik moet door, volg mijn benen geen die ooit die weg verraadt Koude nachten, alleen duister zelfs de…

'k Wil eenzaam stijgen met de Noordenwind, Die in de kille nacht gestadig waait, Groot en onwetend. Stijgend zal ik neerzien, Met koude blik en onbewogen mond, Op wat voor eeuwig wegzinkt onder mij.…

Enkel nog verschroeide stenen langs het afgelegde pad -héél de route liep verkeerd- Daar is nu het licht verdwenen blijft het voortaan koude nacht maar hij had het zó geloofd Waar eerst enkel zonnen schenen kropen nu, hij zag het veel te laat -door de liefde blindverdoofd- slangen langs vermoeide benen voelt hij de pijnen in zijn schenen…

Maar aan het einde van het muurtje wordt alles weer grijs op zwart, mijn handen gaan weer wennen aan de stilte van een koude nacht… traag wervelen mijn tranen langs oude rimpels op het eenzame en verlaten pad.…

Maar ik gleed tussen de stilte van eeuwige, koude nachten en wist dat mijn laatste glimlach niet op de breekbare lente zou wachten.…

nachten fluister ik jouw naam jouw fonkeling doet mijn onrust bedaren verre ster, draag mijn dromen met je mee…

nachten hun kroost konden warmen dit is de nalatenschap bereikbaar via een zelden bestegen hoogbejaarde trap of wij hem aanvaarden hangt van de ratten af…

nacht De ochtend kriekt, de dag klaart weer lichtflitsen dansen door de kamer ze spelen met zijn grijzend haar toetsen haar lach op de foto maar hij ligt stil, zo stram, heel kil het hoefde echt voor hem niet meer…

nacht stilgestaan, zwijgend keken we elkaar aan hadden we dat maar meer gedaan, de zon schijnt niet meer, het doet zeer, we zijn niet meer zorgeloos.…

we zouden het verdriet verlaten alleen maar turen in de verte turen naar glinsterende golven alleen maar kijken naar rood opvlammende bessen wachten op een vervlogen koperwiek in de oranje zon we zouden hertenbedden vinden in het geplette hoge gras daar de ogen sluiten voor de koude nacht alleen maar kijken naar de…

nachten Ik lag in het gras en beminde haar stil en ik voelde dat we bij elkaar hoorden Alles daarna zag ik door mijn gele bril in mij landden toen al... deze woorden…

De tijd vliegt maar de dagen gaan traag en dan ineens is er weer een jaar voorbij dagen verschieten tot witte vlekken hoe meer ik zie hoe minder ik geloof Achter de dijken onder de hemel huilen de wolven in de koude nacht het ettert in de buik van de aarde spiegels stijgen tegen de klippen op Meestal is stlte beter dan woorden stilte laat…

'k Wil eenzaam stijgen in de Noordenwind, die in de kille nacht gestadig waait groot en onwetend. Stijgend wil ik neerzien met koude blik en onbewogen mond op wat voor eeuwig wegzinkt onder mij.…

Ook hier waren sterren in een koude nacht voorbodes van een Elfstedentocht Snurken en schurken eindelijk voorbij een warme douche wacht, nadat bokalen met vloeibaar goud zijn gevuld Wat de dag verder nog brengt hij kan niet meer stuk Hoe afwezigheid van slaapgeluid een nieuwe morgen vult Ik hoop dat jij nog slaapt het is hier zes uur drie…

Pootjebaden in de gracht tijdens een koude nacht waar rode bladeren vallen. De bries langs mijn oor voelt zacht terwijl haar mondhoek glimlacht in mijn herinneringen die mij stalken. Dat beeld verwarmt mijn brein terwijl ik apathisch vooruit kijk en het water in mijn ogen stijgt.…

Lente zit in de lucht Wolken lijken blijer De wind waait met een zachte zucht Lente zit in de dieren De dagen worden langer Vogels vliegen samen hun vlucht Lente zit in de bomen De zon wil vaker schijnen Knoppen springen open in de laatste koude nacht Lente zit in de grond Wortels gaan weer groeien Voelen het water dat weer stromen…

maar zingend rijzen in de koude nacht.…

Als in de stemm'ge stad het herfst-tij weeft Zijn gouden waas over de oude grachten En onder 't gulden loof een stemming zweeft van sterven in deze oude en gouden prachten,— Dan denk ik, hoe 'k de dood graag zoude wachten Gelijk een herfstdraad die in 't goud-licht beeft En henenzweeft in de eerste koude nachten waarin alleen één zilvren stemklank…

nacht onthoudt alleen herinner slechts dat liefde wacht…

Je woonde veertig jaar samen met de fijngevoelige Berthe Vyver, die je alle koude nachten wist te verwarmen. Liever zij dan een van die groffe mannen, die niet verder keken dan het fysieke. Ook al betekende dat een kutisolement.…

Zo gaan zij door de woestijn van het leven met hevige stormen en wanhoopsvlagen in ijzige en koude nachten voort gedreven krijgen ze soms meer dan ze kunnen dragen.…

In die ene winter, van het jaar 1995, op het jaar 1996, was het een heel koude nacht. Er was niets te eten, want ik had geen trek en geen behoefte..., als alleen leeg te geraken... . Het was bijna niet te overleven. De krankzinnigheid van mij in leven te houden, in enig vertrouwen van kaarslicht. Slechts veel wantrouwen. Er was water.…

Zijn wijsheid is verborgen maar bedoeld voor de koude nacht. Mijn gevoelens zijn versluierd als door mist gesard. Maar die ster geeft warmte en weer licht. En zelfs in november wordt het beter en heb ik helder zicht. Ik ben weer op weg gegaan. Op deze dag maak ik de tocht naar buiten.…