Doodgelopen, weg.

Enkel nog verschroeide stenen
langs het afgelegde pad
-héél de route liep verkeerd-
Daar is nu het licht verdwenen
blijft het voortaan koude nacht
maar hij had het zó geloofd

Waar eerst enkel zonnen schenen
kropen nu, hij zag het veel te laat
-door de liefde blindverdoofd-
slangen langs vermoeide benen
voelt hij de pijnen in zijn schenen
van die tanden vol met haat

Waren luchten open eerst, en heus
dumpte ze hem in de modder,
en was haar natrap, zwaar met hamer
knap getimed en vol venijn,
-verwijzend naar zijn bovenkamer-
onwaarachtig fabuleus.

Schrijver: Peterdw., 3 oktober 2008

peterdw-hotmail.com

Kater

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.0 met 8 stemmen 487