Alle inzendingen over krankzinnigheid.

Ik kan wel knielen en mijn schedel breken, kluizenaar worden of wellicht cipier, het kruis vereren, met gevangnen spreken, in regen lopen om een nachtkwartier, of, als Van Gogh, voor de berooiden preken, mijn hemd verscheuren, arm zijn als een mier, en met een scheermes mij het oor afsteken, krankzinnig sterven; maar het helpt geen zier.…

Zoals een donkere vrouw hem krankzinnig kan maken, zo is de dood een wervelstorm die aanhoudt. Jouw liefde voor de onderwatergrotten van de menselijke ziel is buigzaam als natte klei, een vloeiende golflijn van de Indische Oceaan.…

Achter de westelijke weilanden bij de grenzen van het dorp, De Drie Witte Palen en Het Witte Huis, kwamen ons op de Endegeesterstraatweg in den treure krankzinnigen tegen. Zij liepen met spaden en wagens dingen te doen die niemand begreep.…

Carnaval: hoe komen mensen erbij tegen een decor van troosteloosheid, grauwheid en verval in een koud, sfeerloos, somber en heilloos seizoen de groen/oranje sjaal te dragen of andere potsierlijke kledij als uit een nachtmerrie en wagens in elkaar te knutselen die de bizarre, groteske hallucinaties van een krankzinnige veruit overtreffen in waanzin…

de krankzinnigheid was al reeds toegeslagen, maar nu heeft mijn goeie hersenhelft het verstaanbaar gadegeslagen, houd niet van mij ik ben ziek, het is nu op zijn toppuntpiek, ik ben zwaar gestoord, het dringt langzaam tot mij door heb het nooit eerder verwoord, willen zien, ik dieptreur en grien, ik ga me laten opbergen, niets heeft nog zin…

Toen je ouder dan -40 was, Vond je een plek om krankzinnig te zwijgen. ------------------------------------------------------ uit: 'De geschiedenis van een opsomming', 2000.…

Mijn beul kwam mij halen een straf als in een nachtmerrie we troffen elkaar in een onstuimige omhelzing schokkend, je hand op mijn schouder ik draaide mij om, je was al niet meer een krankzinnige droefheid borrelde naar de oppervlakte je beloofde mij ooit de mooiste toekomst ik voelde die belofte ontsnappen totdat ik deze niet meer kon…

een nieuwe lente een nieuwe tijd heeft ons beslopen is in onze ziel en zinnelijkheid gekropen een tijd waarvan Herman met zijn liefelijke Mei nooit van heeft kunnen dromen een tijd vol krankzinnig absurdistisch gevaar een tijd niet meer tegen te houden een tijd die niets dan onheil lijkt te beloven deze mei is zonneklaar het einde…

filosoof heb ik veel te doorgronden Je speelruimte werd drastisch ingebonden Wat maakt het, Etty, dat ik voor je viel Dat ik als jij verstil wanneer ik kniel Vol vrees voor moedig man te licht bevonden Ik wil meer blijdschap uit het leven halen Me overgeven naast getob en pijn Wat jij aan moed niet hebt tentoongespreid Op weg naar het krankzinnige…

Is het afglijden met pijn naar een vorm van krankzinnig zijn meteen alzheimer of dementeren niets meer noch minder deels intense zielenpijn. Wat wordt voor de toekomst wellicht soms echt voor dat wezen aan vrezen bespaard op aard, als geruststellend deel van een terminaal geheel. De ijzeren Hein is niet impotent hij heeft gerend.…

tuig dat onbetuigd zich laat gelden in alle maten en kleur, de één met ingevallen wangen de andere vettig en uit z’n bek stinkende entiteit dwarrelt als een schorpioen op zoek naar prooi maar de ten ziele geraakte aarde is stervende, haar hart diep geraakt is nu het gerealiseerde dat in elk perspectief het einddoel is van een krankzinnig…

Ik zal op je naam trappen en verder glijden op de maalstroom van het krankzinnige wezen. Misschien is het allemaal een illusie; is het gewoon dromerig weer en wacht alles me op; daar op de kust, met zijn eeuwige witte stranden en klinken we onder het naïeve blauw op het verzuipen van onze verlopen affecten.…

jawel / hier is de dader ik beken ik heb het gedaan niet omdat ik haar het leven niet gun maar puur en alleen vanwege krankzinnigheid het is vriendelijk aangepakt met een accent op likeur chocola ansjovis en poffertjes en toen ze even niet keek schoot ik haar door het hoofd ze beseft het niet eens ze is dood het is niet…

in staten staart dit volk in een lege ruimte het zijn vrienden noch maten alles om ons heen zal vroeg of laat sluiten vertel mij nog eens dat verhaal van haat waarin alles verdwijnt in de dood leeg plein leeg bord lege straat de zon wordt warmer en warmer rood het orgel klinkt als die van Manzarek Jim was de kikker die koning werd krankzinnig…

GEDICHT OVER VINCENT VAN GOGH altijd bezig met schilderen zijn enige kunst en drijfveer eenzaam en alleen en zeer arm alleen gesteund door zijn broer moest hij wel krankzinnig worden op het franse platteland maar altijd dapper volhoudend en zwoegend op het doek want het moest klaar en geschilderd zoals hij het in zijn hoofd zag…

Beter kijkend zie ik dan toch, dat ze aan 't appen is met krankzinnig gevolg! Kijk nou eens wat een gedrag, een vrachtwagenchauffeur die het net op tijd zag, claxonneerde om haar te ontwijken, echter zonder op- of om te kijken, stak de nette dame haar middelvinger omhoog!…

Ik woon in een wereld krankzinnig van haat in sommige steden durf je zelfs niet op straat. Maar ik wil blijven geloven in liefde en recht, want niet alle mensen zijn oeverloos slecht.…

vallen en verdomme mijn spullen pakken of juist een tas met troost en zorg om hen barmhartig bij te staan ik kan tot inkeer komen, een stap terug doen en het goed gaan maken want wie ben ik uiteindelijk om te denken dat ik het beter weet hoe dan ook, dringend wil ik iets doen en ik kan kiezen, ik kies verstandig te zijn, want nee krankzinnig…

Al dat immense geluk in tegenstelling tot de Syrische kids, die jij zo subliem had vastgelegd en als heilige iconen vereeuwigd, terwijl de trieste armoede en de navrante kilheid hun walgelijke werkslavernijbestaan tot staalharde, krankzinnige, inhumane, hoogst goddeloze, primitieve bajessen boetseerde.…

Gewond en geschonden, vechtend, vluchtend uit de klauwen van de krankzinnige weerzinwekkende verloor ik hoe schrijnend, nadat ik mijn liefste had gevonden, plotseling jóu, voor míj een moeder nog schijnend met duizend schitterende zonnen. Coby Poelman-Duisterwinkel. Gedicht naar het gelijknamige boek van Khaled Hosseini.…

De innerlijke geigerteller tikt krankzinnig, hand reikt naar een glimlach tijd om lief te hebben is er niet. Dronken kiezen ze in het gewoel van draaiende heupen, bonkend ritme er een met wie ze het straks eenzaam zullen doen. Voor hen is de nacht een oplichtend duister waarin je de ander moet smeden tot hij heet is.…

We lachen onszelf krankzinnig dood. Met het meest intieme. Wat is is niet altijd waar, de dood wurgt de liefde, zo lijkt het, maar dat is de allergrootste leugen. Ik kuste je niet voor niets in eeuwige gedachten.…

Als reden, dat krankzinnige oorlogen alleen worden gebroken, alleen verstoken worden door het zilver van mijn ziel, hart en geest. De pure reinheid die het goud transformeerde van mijn liefde, en ziel. Het eenvoudig zilver waardeer ik het meest. Deze diepe wens ligt verscholen ver in mijn geest. Het is maar net hoe men de woorden leest.…

Hoe krankzinnig kun je zijn! Toen Sylvia Plath haar edele en geniale hoofd in een ouderwetse oven stak, ging ik in gedachten met haar mee, raakte ik ook bedwelmd door het gas en stikte ik met haar. Datzelfde beleefde ik met Ingrid Jonker, die voor de verdrinkingsdood koos.…

de juiste vaart en lucht voor de flip vooruit of op de hielen op hun voeten stuiterend gaan ze rond juichend blij als het hen gelukt is in euforie elkaar een high five gevend hun borden en lijven vormen een geheel zoals ook hun vriendschap gesmeed is als vol schrammen zij hun bier drinken terwijl zij elkaar stoer verhalen kunnen hoe krankzinnig…

In de thuishaven zoeken we rust, kabbelen we op het water, waarop het schip weerspiegelt en die wereld daar omheen kijkt slechts als een krankzinnig theater. En we vangen de wind in ons zeil, het zijn vooral de kinderen die ons omringen. Toen wij jong waren droomden wij zo van die dingen.…

Ik draaide mij om en Boutens was verdwenen, ik was weer overgeleverd aan misverstanden, en een oersaaie, krankzinnige werkelijkheid. Van een oude vrouw kreeg ik een babbelaar en in café 'Bommel' nam ik twee borrels, een voor Bout en een voor mij.…

, verarmd leur ik met mijn geniale krankzinnigheid, zoals een pin-up girl met haar markante, uitpuilende tieten. Hap-hap, maar wie smult er van mijn woorden? Word godsamme wakker! koninkrijken, keizerrijken, dictaturen, republieken!…

Hoe meer er gehamerd werd op zedigheid en deugdzaamheid, hoe meer ik met mijn rode bietenkop de slipjes met mijn tanden kapotbeet, 'Wat vliedt of bezwijkt' kotsend meezong, mijn vader spraakgebreken toewenste, afasie en krankzinnigheden, opdat ik wel met de vrouw van de organist kon neuken.…

goedgeluimd mij ten deel gevallen was en valt mijn werk niets te verwijten was het waardeloos geweest dan had ik het uit raam doen smijten zonder oor voor krijsen want wat moest ik nog met mijn gehoor het rood doorbloede mijne, stuur mijzelf wel naar de duivels gele hel, zoveel teveel te veel Vincent, dan pas open ik hun ogen, vind je het krankzinnig…