Alle inzendingen over krot

Blubberend bloed door buizen aan 't stromen ik wist: mijn tijd is nu bijna gekomen berustend reutelde ik naar het eind mijn hele gestel als een krot ondermijnd maar toen jij de laatste kus op me drukte de dood me verdreef, aan het leven ontrukte voelde ik me herboren 'k ben opgestaan en eerst maar eens lekker te kakken gegaan was het je…

televisie-antennes en duiven, waarboven de hemel licht wordt en weer donker, sterren balanceren een paar minuten op de spits van een kerktoren, carillons mengen hun valse stemmen in de oorverdovende musique concrète van auto's, ambulances, pneumatische boren, sloophamers, hei-installaties en overal kruipen mensen in en uit de schulp van hun huis, hun krot…

Rood werden we van kroten en oranje van wortelcaroteen. We braken komkommers open en meloenen slurpten we leeg. Miss Blanche lachte lief naar Roy Rogers in het nachthutje achter in de komkommerhof en daar haalde Grote Gerrit uit de binnenzak van zijn colbert de kronkelende slang van Mozes.…

Met het busje aan je hand waarin gerinkel luidt soms ook wat zwak geritsel door straten langs gevers gaan bij een oud krot gaat de gammele deur piepend en knarsend open een verrassend aanzien enige schemerlampen brengen zacht gouden licht in de kleine huiskamer waar gelukkige ouders tevreden kijken naar hun vier kinders…

onbeduidend lijkt het bedreigde meer waarlangs zovele houten krotten met golfplaat afgedekt oververhit en rottend wankel op hun palen staan in muskietenwolken mooi oogt het glanzende groen van drijvende velden waterkers die welhaast de watervlakte dichten wat verder naar de horizon waar duister geld verdeelt en heerst achter zwaar bewaakte…

Ik huil als ik lach en ik lach als ik huil Ik zie dit als kwaliteiten waarachter ik me verschuil Bang noch boos noch bedroeft noch blij Ik ben zelf niet langer ook maar een onderdeel van mij Het enige solide in mijn leven is gevaar Ik ben opvallend onopvallend en zichtbaar onzichtbaar Een lichaam als een huis dat aftakelt van villa naar krot…

Maar vrolijk kraaien valt hem niet meer in wanneer hij, eens per jaar, pa's krot betreedt. De oude kijkt hem aan. Als jongeling gekleed, staat hij daar zelve, doch met Anna's kin. -------------------------------- uit: 'De Gedichten', 1974…

Stranden werden besmeurd met puin en krotten en opgeblazen lijken die rotten. Bootjes meren aan in straten en bomen. Auto’s parkeren op zee en stromen mee tussen huizen als Lego-blokken. Witte maskers, dichtgeknepen neuzen. Lijkzakken vol grauwe, naamloze buren ploffen in de grond, verteren in vuren.…

jij bent niet hier vanbinnen niets meer een omhulsel ben ik slechts een krot voor afbraak in de steek gelaten leeggehaald tot op het bot lamgeslagen, zwaar gehavend voelt mijn hart, mijn lichaam aan wankel zoek ik naar een houvast struikelend over kruiend ijs maar de toekomst ligt in duister voor mijn ogen doemt het grijs waar is onze…

De weg waarop ik liep had heel veel huizen, ook krotten en kastelen, 'k bezocht ze allemaal. soms te gehaast, 'k had weinig tijd, de weg was nog zo lang, totdat 'k ineens, heel onverwacht, een rimpel tegenkwam, ik struikelde en viel voorover in het zand.…

De weg is smal, het dek van zand, de gevels zijn gestut, de panden krot verklaard. Hier wonen goede mensen, elke stuiver wordt gespaard.…

Met de macht der gewoonte de arm strekt Voor een Sieg Heil die galmt in de bunker Een koortsig gewemel hangt daar rond De ondergang plant zich onderhuids voort Het volk verdient de galg De pletwals van rupsbanden Want de natuurwetten Kunnen geen garnalen dulden Die zich niet verzetten Laat ze verstuiven, verdampen, verdorren in hun krot…

Speculant in graan en krotten, zwaar geschut en mensenwee. God z'n ziel! ... Het graf z'n botten! Dikke Dinges R.I.P.…

Opgesloten in een dodenkamp rotten, weggeworpen bewoners wijken krotten. Toleranz vergeten de trappen afgejaagd, jodengeweld zo genadeloos afgemaakt. ..ter herinnering aan opgesloten leed.…

kezien bij Lanagen Gwig Gweg en Gwag gwamen aankewakkeld onderwek zekt Gwag 'Ig wou dat 'g op m’n ruk lak nok leuger met geugenmeiden met krote klazen drang' Zekt Gweg 'Oom Dakobert Ducg keeft Guifje te kast Ig ka gijgen en legger gweggen als Guifje en Bobby lanksgomen' Zekt Gwig 'Zek ig heb legger keneug zek Zeger niet teken…

Ze kochten een wagentje groenten, Wat kroten en uien en peen. Die stalden ze uit voor de glazen Met kropsla en kool er doorheen. Ze werkten en plasten en stoeiden, Ze zoenden elkander zo teer. De vloeren die blonken als spiegels, Ze boenden hun ruggen op zeer. Het vrouwtje zat achter de toonbank, Zij prijsde de mandjes met fruit.…

Aangekomen in jouw stad liepen we langs kapotte krotte huizen, bekroop mij huiver, zou zo één de jouwe zijn? Maar bij de koelte van het water, achter hek, hoog en voornaam stond dat van jullie. Je moeder klein en in het zwart, in de vestibule, begroette met ontzag, en met een woordje Frans en Duits.…

gaan langs de straat als geranselde honden Ze kijken de mensen zo nederig aan Ze lopen te koop met hun dierbare zonden Ze spreken van zielen die blijven bestaan Ze plagen ons allen met geldidealen Modelmaatschappij waarin elk produceert Ze wijzen ons overal wonden en kwalen Ze zijn zo menslievend, naief en geleerd Ze spelen de Christus in krotten…

zeg hou je stil anders ‘met het hart op de tong’ zet ik de hele Jordaan tegen je op ‘vuil rotjong’” het is de wijk van de waarlijk menselijke beleving in wat ik noem een levendige, losse plintbeleving neen we komen niet bij elkaar over de privévloer daar is die straat, het café of dat restaurant voor met panden indertijd niet te bewonen krotten…

En die zeggen 'm aan z'n oor: "O, jou stoute blondje Ieder kneepie kost een fooi, of je geeft een rondje" Meneer Piet Lut z'n neus is rood, net zo rood als kroten Als een vlieg d'r lang op zit, is 'ie aangeschoten "Daar kan ik toch niks aan doen", hoor je hem steeds urmen "Dat komt niet van de rooie wijn, ik heb last van wurmen"…

Villon, clerc, vagebond, in stage vete Met 't burgerdom, benard door zijn gebod, Met boeven, lichtekooien saamgerot, Alleen op 't punt van rijmen vol geweten, Hij stierf van dorst bij klaatrende fonteinen, Vond voor liefde ontucht, voor paleis een krot.…

Al scheldt de buurt, daar moet je niet om malen, We komen samen om je af te halen, Marie en ik we wachten bij de poort, Met 'n schoon halfhempie en een staande boord, Dan koop ik voor een dubbeltje sigaren, Je houten pijpie zal ik trouw bewaren, En als je thuis komt is je potje gaar, Dan staat er spek met kroten voor jou klaar.…