Alle inzendingen over kussen sloop

In het zwartste git van de nacht raken gesproken zinnen zoek ijlend wil ik dromen ontsluiten nogmaals in een roes verdrinken Jouw ogen zet ik uit mijn hoofd vlij ze voor even naast mij neer smoor jouw blikken met mijn kussen sloop immer voortrazende hoop De angst om wéér te verliezen verdringt elke rede van denken het licht van de opkomende…

met ogen gesloten zie ik de jouwe wachten op de slaap die niet komt je zucht in slopen ik zorg voor de kussen(s) ik voel je glimlach ben al in dromen terwijl jij nog ligt te waken gapend tot de morgen komt snurk ik de bomen om…

De oorlog raakt in het slop. Giftig knal ik met mijn kussen. De mug baadt dood in mijn bloed. Het staat 1-0 na verlenging, maar haar overwinning smaakt niet zoet.…

Ja maar, ik wil met je kussen, vandaag, dolgraag, gestaag, maar laag, ik wil je hoofd kussen. Nee toch, Ik wil met je kussen spelemeien, vleien, bakkeleien, breien, ik wil je hoofdkussen.…

Heb genade voor het tere bloempjesbehang de plek boven de deur waar het kruisbeeld hing, de gele randen in het bad, de zware geur van oude keukens, van reuzel en spek. Al die kamers waaruit warmte nu voorgoed ontsnapt en woorden zich nog trachten te verbergen in laatste kieren of als schimmel woekerend in het pleisterwerk. Streel de vergeten…

De dingen zijn in het tijdelijke blijven hangen, zoals wijzers stokken op een verstofte plaat waar zelfs de wind geen acht op slaat. Er klinkt geen roep die verder leidt dan de dag die doodloopt in een cirkelgang van taken, buiten de incidentele aanlooppoes die om wat aandacht vraagt. Tot boven het dak stijgt warme damp vanuit de ingeperkte…

Vanmorgen toen ik nog niet wakker was maar al niet meer sliep sloop onzichtbaar op gehoefde sokken het onheil binnen in mijn bed, vlijde zich tegen mij aan en fluisterde om mij niet te wekken mijn naam.…

het laken is strak noch glad wel wit, smetteloos wit ik dek jouw laatste dag toe en denk aan gekleurde slopen ja slopen, het schrijnt als in mijn hoofd dreunt slopen, slopen, slopen slopen met een vrolijk randje een bloemetje of wat streepjes met een rommelig nog warm verfrommeld kusjeskuiltje het laken is strak noch glad wel…

woorden werden rondgestrooid als het kussen leeggeschud vanaf de heuveltop omlaag gegooid stoof het snel van hut tot hut.…

Niet langer slopen ze elkaar. Nee! Samen slopen ze de hokjesgeest.…

Met mijn neus tegen het venster keek ik naar haar naakte weelde die zij stiekem met mij deelde liggend achter thermopeen het was de ochtendzon die zacht haar roze huid met glans bespeelde en ik waande mij de zon die in verlangen haar bescheen Op stoute schoenen sloop ik binnen om haar éénmaal nog te kussen en ik boog me ondertussen in genot…

En bedenk me net waarvan ik wil gaan dromen Ik ga dromen van je kussen Fijn gevoel, zo heerlijk zacht En bedenk me ondertussen Had ik het nu maar meegebracht…

Toch, ons zielen konden nimmer Tot elkaar in ogen reiken, Konden niet uw warme lippen Mijne warme lippen kussen, Hadden niet mijn rode lippen Uwe rode mond gekust.…

Wie zijn kussen ’s morgens kust goed geslapen uitgerust heel gewoon als eerbetoon voor het dragen van zijn bol ’s avonds laat nog boordevol zwaar van zorgen en gedachten na een nachtje overnachten leeg en helder, licht doet niet meer dan zeer zijn plicht.…

Ik wil met je vrijen uren lang Je ogen kussen zo zacht ik kan Je lippen beroeren tot je me kust Jou meenemen in mijn lust Honderd kussen op je lieve gezicht Tot dat je helemaal bent gezwicht Ik voel je ontspannen lijf gaan spannen Voor mijn verdere vrijplannen Een kus in je nek ik voel je rillen Je handen beginnen licht te trillen Ik voel…

Kussen is een troon van morgenlicht, waar men heersen leert en nederknielen; Kussen is een kostbaar evenwicht, tussen mensenhart en mensenziele. Kussen is een wonderlijk akkoord, waar de zielen in elkaar verglijen; Kussen is wel 't goddelijkste woord, dat uit mensenmonden kan gedijen.…

ik ik wil ik wil je ik wil je kussen ik wil je kussen op ik wil je kussen op je ik wil je kussen op je bed ik wil je kussen op je bed leggen…

Zij kusten en kusten en alles rondom dat loste zich op in een stralende blom van goud en briljanten van zilver en vuur zij kusten en kusten al meer dan een uur De spoorwegen staakten de moordenaars moordden de dijken die braken maar allebei hoorden ze niets dan de liefde die zong om hen heen en 't was alsof de aarde rondom hen verdween…

jij bent dichter bij mijn dromen koestert sluimerend verdriet zachter stilte voor mijn tranen dan flanel bestaat toch niet…

Wanneer ik afstand met stilte kan overbruggen is mijn zwijgen tijdloos niet aan ergernis gebonden of muizenissen uit een vergeten land bedenk ik me nu je naakt naast me ligt en ik je wil kussen op jouw zachte wangen alsjeblieft laat me toe in jouw gedachtewereld neem me mee in jouw stoute dromen Er zijn geen woordenboeken die alleen…

met jouw hoofd op mijn kussen heb ik niks anders meer te wensen minnekozende vingers zo inpassend zijn de trossen van onze zielsliefde en wanneer ik de woorden had bezong ik jou een gouden morgen toe dat ik tot in eeuwigheid zou laten duren en ver daar aan voorbij.. 15 Maart 2010…

heel mijn kussen wil ik kussen sinds jij daar blij je hoofdje lei elk stukje elk plukje kus ik zoet want dat ben jij…

lief mijn boos mijn pijn en fijn streel me met jouw zeer jouw mij uit met harde woorden ik minnekoos ze keer op keer jaag op mij als lopend wild ik vlucht jou tegemoet huil mijn tranen ik zal ze drogen lees ook wat er hier niet staat ik ben nog lang ik ben nog lang nog lang niet uitgepraat kus me kus me…

Het kussen van jouw foto doe ik veel en heel verfijnd, stukjes plakken op mijn lippen waardoor jij stilletjes verdwijnt.…

Wanneer de zee het strand kust kust zij uren lang Haar glimlach in het schuim van de golven Kort trekt zij zich spelend terug.. en kust en kust en kust weer uren lang…

Ik wil haar kussen, maar niet wakker maken, want -- dan gaat ze praten.…

Ik mocht haar handen kussen, sprakeloos. Mijn handen slopen langs haar slanke voeten. Zij zag mij aan, daar was in dat ontmoeten van onze blikken iets genadeloos.…

gedichten gedichten gedichten richten richten richten wichten richten lichten lichten dichten lichten lichten betichten betichten betichten betichten gewichten aarde aarde aarde gaarde gaarde gaarde baarde gaarde waarde waarde geaarde waarde waarde spaarde spaarde spaarde spaarde baarde lopen lopen lopen slopen slopen slopen kopen slopen…

Een herfstblad, als een vleugel is langs me neergestreken De boom die in de lente nog Icarus plannen had toen hij zijn blaadjes plakte zijn filigrijn vertakte heeft nu definitief het vliegen opgegeven zo streeft de jonge vlerkenmens met hemelwaarts elan in flarden lakenzeilen voorbij conventie's grens gewichtloos optimisme draagt zijn…

illuster publiek nog trillen de snaren en donkeren klankkasten de mega decibellen wil de leadzanger diven en koppensnellen dronken van levenselixer door jeugd en bravoure maken zij van de wereld een hemel vol komende vuur ze hebben al zo lang gewacht met zingen en brullen als wilde dieren gaan ze lopen en corona genadeloos slopen…