Alle inzendingen over kwetsbaarheid

Vervallen in weemoedige gevoelens Slenter ik over het plein van de stad Terrassen vol met kleurrijke mensen Maar vandaag heb ik het even gehad Gedachten probeer ik te verdringen Zwaarmoedigheid stuurt mijn gevoel De knoop in mijn buik knelt pijnlijk Ik leef adem door maar mis ieder doel Mijn ziel is kwetsbaar en lijkt broos Tranen staan…

Bedreigd als een kwetsbare diersoort nam hij de terugweg van het buitenaardse wezen, rechtstreeks naar boven, steeds verder, tot de motoren knapten, tot de cockpit uit elkaar barstte, tot de vleugels braken, tot zijn lichaam oploste in de dromen die hij maakte.…

Ik wens emoties slechts privé niet als toneelstuk op te voeren mijn kwetsbaarheid niet op tv om als bestandje in te voeren. dus hoor je maar een half verhaal zo lang de mensen mij beloeren wordt elke liefde tot schandaal die kwade tongen verder voeren.…

De tijd heeft mijn bast afgepeld het verwonde vel over mijn geest, een lang verhaal in jaarringen verteld, kwetsbaarheid van onbehandeld hout door bijl en beitel menigmaal gefreesd, tot er niets te pellen overbleef, bewerkt uit ruwe staat, te lezen in de oude zonden, diep geworteld tot in de ruggegraat, in de laatste nerven wordt het koud…

Vooruitlopen op de toekomst zonder kwetsbaarheid, word ik hoge priester in de schreden van de lente, snoer ik onuitgesproken woorden om mijn lijf tot een midddel, waarmee ik het vege leven rek tot in eigen vooroordeel.…

Samuel butler Gevoelens als vuurwerk aangestoken En met hartstocht uitgesproken Schieten gelijk pijlen omhoog in de nacht En spatten uiteen in duizenden kleuren Gevoelens van woede uitgebarsten als vulkaan Beuken op mijn trommelvliezen Maar zijn boven stom zwijgen te verkiezen Totdat ze in een knal vergaan Gevoelens kwetsbaar…

noemen Maar falen kwam eerder dan slagen Kan mijn volhardendheid niet roemen Realiteit begon te snel weer te dagen Realiteit die keihard terug blijft komen En grenzen trekt die ik moet passeren Als ik zelfs bij je ben in mijn dromen Is er alleen maar een wijze les te leren Starend in je prachtige ogen zie ik je helemaal Je ziel leg je kwetsbaar…

misschien heb je dat zelf nog niet eens in de gaten Want als je niks doet dan ga je denken en dan stromen de tranen over je wangen Je gaat met een glimlach door het leven maar achter die glimlach zit een meisje heel onzeker Je wil graag iemand in je leven maar je vindt het eng om die muur af te breken Een onzeker meisje zit verstopt achter die muur kwetsbaar…

hier succesvol staan: door alle netten gevlogen draagster van petrolblauwe rok en lila lijfje dat haar borsten als een openstaande bloemenkelk omhult, schijnkindermondig in gesprek met sprankelend scherp stuk in deux-pièce, cape'je van changéant roze-oranje organza, verantwoord geile zijsplit, trots op haar tong - twee kakelgrage, fraai op de kwetsbare…

vandaag als het even kan feesten wij – groot en klein dat jij gevierd mag worden om wie en wat jij bent voor de wereld om je heen heden vieren wij het moment waarop wij stilstaan mogen bij jouw geluk in het voorbij dat wij jou wensen mogen ook voor morgen en daarna nu vieren wij het wonder de schoonheid van de dingen wat mooi en kwetsbaar…

van elke ondoorgrondelijke stap, gericht op de toekomst die we willen wagen in een onafscheidelijk verbond, met het gezicht omhoog, om nooit meer stil te staan met alle zintuigen weids geopend, in silhouetten van andere culturen lispelen dwingend hun levenskracht in adem-teugen van zuiver licht, naast de klank en ruimte van onze kwetsbaarheid…

Nieuwsgierigheid was z'n tweede natuur Maar voor z'n makkers zeer riskant De man van duizend-en-een list Was tegelijkertijd doortrapt En als het uitkwam ook een gewetenloos sofist Verbluffend zijn verbaal talent Beramend, soms Oostindisch doof Maskerend dat hij van niets wist Heroïsch in zijn optreden, standvastig Inwendig kwetsbaar…

Met mijn onschuldige handen heb ik haar wangen gestreeld tegelijkertijd lees ik op het gezicht speelse simpelheid, vloeiende lijnen Zo helderrood en zuurstofrijk het is hoor ik warm bloed stromen door het lichaam aangevuld met breekbare en kwetsbare toetsen gelijk een vlinder verborgen tussen het gras.…

mogen kijken naar ‘haar’ schittering En ze diep verankerd moge zijn in jullie hart Zij jullie troost mag bieden in tijden van verbittering Zij jullie mag verblijden in tijden van innige smart Dat ze in het donker jullie lichtpuntje mag zijn Liefdevolle herinneringen, hoop en liefde laat ze jullie na Jullie ‘liefdesbaby,’ jullie ‘meissie,’ zo kwetsbaar…

doorkruisen wij, volgens tastbare dimensies zintuiglijk bestempeld, beschilderd door speelse vingertoppen vurig vertellend een passionele mythe ontluikend instinctief meestromend het volmaakt rimpelloze liefdesvlak zien, horen, ruiken en voelen we merken we de zintuiglijk onbestaande scheiding liefdevol maar bodemloos tussen ons kwetsbaar…

Ik voel me kwetsbaar staan omdat je me aan het lachen en aan het huilen kunt maken. 3 uur zou ik moet wachten om je lichaam tegen het mijne te drukken. Ik droom van je, hele nachten omdat ik bang ben dat de afstand ons uit elkaar zal rukken. 228 lange kilometers ver weg die mijn hart moet kunnen overwinnen.…

Daarnaast was ons breek- en kwetsbaar hart onduidelijk en onvolledig daar het al tijden hopeloos op zoek was naar het ontbrekend stukje tot op dat ene moment en zei: Ik hou van je voor alles wat je bent, alles wat je bent geweest en alles wat je zult zijn.…

ik wil je er niet van bestelen Maar wellicht maakt het je even vrij Mooi meisje vol met zorgen je oogt zo kwetsbaar, klein en teer Als je wilt, blijf ik tot morgen zet die rugzak gerust maar even neer de rugzak van jouw leven geef hem aan mij en ik zal hem dragen sta het toe, al is het maar voor even je hoeft het me niet eens te vragen…

Nieuwe geluiden, neuriën, kreunen schuifelen, sloffen, eventjes leunen knuffelen, kirren, wiegen, dommelen billetjes schonen, zelf wat rommelen zachtroze huidje, zoete geur, wonderlijk Kwetsbaar, weerloos liggen te wezen.…

Vooruit te lopen op de toekomst zonder kwetsbaarheid, word ik hoge priester op de schreden van de lente, snoer ik onuitgesproken woorden om mijn middel tot een levensgordel, waarmee ik leven moet in eigen vooroordeel.…

D’r zit een kind in mij Kind dat wil spelen Van vroeg tot laat Vol energie, vrij van blokkades D’r zit een kind in mij Kind dat wil fantaseren Dat het niet zal vervelen Steeds te proberen Om lucht groen te laten zijn Vol magie, vrij van façades D’r zit een kind in mij Kind met behoeftes Kind met verlangens Bang, kwetsbaar en klein…

najaarsregen, een wankele tafel waarop menig woord werd doorwoeld, een halve kop koude koffie, naamloze suiker onaangeroerd ik mijmer over wat ik bezit en schets u een beeld u mag zich er vrij in bewegen biedt het ruimte om mij te zien en wat ik achterlaat hoort u het waggelen van mijn pen op de manke tafel terwijl de regen tegen het raam mijn kwetsbaarheid…

telkens neem ik steeds beter waar herken ik in jou zonder dat ik nog in de verte staar dat dan ook niemand is ontkomen aan het onvolmaakte en de voldongen rouw maar zeker ook bloemen heeft zien bloeien in liefde, in een glimlach of gebaar van die ander, jou waarvan de warmte het liefst blijvend naar ons innerlijk wil vloeien in eeuwige kwetsbare…

De stilte alles omvattend en toch kwetsbaar en teer. De stilte was er. Ik had geen woorden meer voor die gek schoot, het lijk op straat en meer mensen dood. De stilte werd zwaar en maakte mij bang. Nog steeds heb ik geen woorden, maar ik spreek door een enkele traan op mijn wang.…

Je eigen levensstijl voortzetten in deze corona-hel Met edelen lijnen in hun zwoegend gezicht gegrift Dokter verpleegkundige en dominee met biddende handen in 't licht De dichter met zorgelijk gezicht zucht gebogen over zijn schrift Omgeven door licht vouwt hij zijn handen en bidt om erbarmen Voor oudere, kwetsbare, en kinderen in isolatie om…

Als een spons inhaleerde hij jouw emoties en kwetsbaarheid, maakte er goud van, dacht hij, gaf je de bons omwille van zijn zogenaamd literaire gekkigheid. Hij verzon levenslang de vader van jouw zoon te zijn, als een volhardende fantast en een gillende keukenmeid.…

Bovendien ontvangen ze enige energie van de zon die met haar geborgen- en tederheid het breek- en kwetsbaar lichaam nog even aanraakt tegelijk reikt ze haar hand tot zij neerkomen op stukje aarde van waaruit een nieuwe lente zal ontspruiten.…

Hoe kwetsbaar blijkt je geluk, als je bemerkt hoe afneembaar het is. Met schone schijn bestijg je geen toppen, is er geen hart meer wat gaat kloppen. Hoe eenzaam kan het zijn, als je samen geen een maar alleen blijkt, de liefde bezwijkt.…

Zij staart in de spiegel een puist ontsiert haar gelaat frustraties maken zich meester van het nog jonge puberbrein Onzekerheid krijgt macht zij twijfelt en vraagt zich af 'Ben ik wel goed genoeg?' stilte is het antwoord Een beugel bedekt haar tanden nog een halfjaar te gaan dan kan zij eindelijk eens ontspannen weer lachend in het…

Hé jij, lieve kleine meid Zo mooi, zo onschuldig en nog zo klein Met je reebruine kijkers wijd open gespreid Nog zo kwetsbaar, zo bijzonder, van binnen nog zo rein Uit de loterij voor pa en ma ‘t winnende lot? Of een geslaagde speling der natuur? Of misschien toch de perfecte schepping Here God?…