Alle inzendingen over kwetsbaarheid

Hé jij, lieve kleine meid Zo mooi, zo onschuldig en nog zo klein Met je reebruine kijkers wijd open gespreid Nog zo kwetsbaar, zo bijzonder, van binnen nog zo rein Uit de loterij voor pa en ma ‘t winnende lot? Of een geslaagde speling der natuur? Of misschien toch de perfecte schepping Here God?…

Opnieuw die toevlucht, naar dat grote zwarte ding Toenadering Maar niet beseffend hoe ontzettend kwetsbaar Wat ik mis, wat er ontbreekt, geen idee wat en waar Het geeft me gewoon zoveel, het geeft me alles, passie Voor die muziek, een enkele emotie Daar leef ik voor en daar leef ik mee…

Rust Klein bloemetje kwetsbaar en teer Je staat daar zo eenzaam in het bos Korenblauw met roze gekleurd Jij maakt zoveel emoties in me los Rode krullen dansend in de storm Slanke handen teder en zo fijn Een trui onhandig omgeslagen Trieste ogen vervuld met pijn De rust van de natuur zo mooi en zacht Het gefluister van de wind in mijn…

Ik heb gisteren een advertentie op Internet gezet Waarin ik zoek naar een man voor liefde en pret Gewoon een leuke vent om me aan op te warmen Die me voor het slapen gaat lekker zal omarmen Die humor heeft trouw is en voor niemand bang Kwetsbaar en toch lekker stoer en niet al te lang Met heerlijke volle lippen en mooie witte tanden Een lieve…

jou hier tegen Op de bodem van mijn bestaan Iemand die mijn woorden koestert Een vriendschap om voor te gaan jij verteld over haar en ik over hem Dat schept een grote verbondenheid Liefde die ons heeft gebroken,gekraakt Het mooiste gevoel ooit zijn we kwijt We delen samen onze trieste tranen Praten tot in het diepst van de nacht Zijn kwetsbaar…

Bovendien kleuren ze allerlei zalig zoet zodat het vuurtje van ons breekbare-en-kwetsbare blijft bloeien en gloeien zonder dat haar aangestoken vlam zou gedoofd worden op een dag Wat is het toch super zacht licht en heerlijk warm om haar te voelen tot diep in de nacht.…

Bovendien kleuren ze allerlei zalig zoet zodat het vuurtje van ons breekbare-en-kwetsbare blijft bloeien en gloeien zonder dat haar aangestoken vlam zou gedoofd worden op een dag Wat is het toch super zacht licht en heerlijk warm om haar te voelen tot diep in de nacht.…

verder te gaan Raar toch dat steeds meer mensen andere mensen die pijn aandoen Gewoonweg om niet gekwetst te worden want daar wringt gewoonweg de schoen Door niet te diep te gaan qua emoties bljft het lekker oppervlakkig en veilig Heb helaas allang ontdekt in de liefde gevoelens zijn allang niet meer heilig Stel je voor dat je jezelf kwetsbaar…

Met jezelf in die kwetsbaarheid herkend mocht het licht over je dagen en legde daar een zachtheid bloot die tot dan verborgen was. Je kussen gingen uitgebreid over mijn ribbenkast en van mijn hart telde je de slagen.…

Veel dezer dagen kom ik nauwelijks uit de deur kwetsbare mensen leven ongeloofelijke sleur. Wanneer ik in mij zit te denken anoniem en zo vertrouwelijk diep Herken mij in mijn eenzamheid heb mij van harte lief.…

Mijn allerliefste meisje, zo kwetsbaar en zo klein, heel even in mijn armen mocht jij maar bij ons zijn. Negen maanden bij me, ik heb zo naar je uitgekeken, maar de mooie roze wolk is een grijze wolk gebleken. Het leven gaat weer verder, elke dag maar weer, maar mijn gedachten zijn bij jou, telkens, keer op keer.…

veertien en dus niet dit leukste meisje uit de klas Pas wanneer ‘t donker over haar gleed; zelfs pas..nadat haar deur gesloten was Gutsten er rivieren van verdriet en leed In het diepe duister, dáár huilde zij pas Pas wanneer ze nèt niet ingeslapen was lag er geen masker over ‘t droef gezicht Dan werd zij de eenzaamste van de klas een kwetsbaar…

Het maakt het komend afscheid mild, losgemaakt van kwetsbaarheid, nadat ik me tussen je borsten heb gevlijd tot alle geluiden in de wereld zijn verstomd, dat is meer dan stof alleen, het vertrek komt nooit op tijd, maar verstilt de angst onbemind te zijn.…

In deze overtuiging opende hij het venster der kwetsbaarheid: prompt werden messen in zijn rug gestoken, en de dolk in het hart: voorrecht van de geliefde. Wraak treft wie de spiegel ontsluiert: geen strohalm hoop wordt hem gegund, geen kans. Mensen onder elkaar, broederlijk toch.…

en hij wilde keer op keer stoppen met zingen want zijn stoere imago ging aan diggelen en met grote moeite doorbrak hij de spanningsboog wat de première van een topsong was iedereen moedigde hem aan om door te zetten en op de achtergrond huilden diverse vrouwen mee, waaronder de beeldschone, oerlieve Halina Reijn, die ik nog nooit zo echt kwetsbaar…

die er werkelijk toe deden harten werden opengesteld, hetgeen zo voelbaar was opdat innerlijke rust eindelijk veilig kon landden hoe welkom kon jij je voelen bij mensen echte mensen met harten van goud zo raceten we gevierlijk door de jungle van Drenthe om ons in de stromende regen te laven aan de schoonheden, die hun dierbaar waren je kwetsbaar…

In de hoedanigheid van zee-elfen met staart- vinnen aan hun zilvergrijze gewaad; toonde het mij de kwetsbaarheid van de mens in zijn naakte staat. Het gaf mij een inkijk in een onbekend diepzinnig bestaan; dat hoewel wij alles van het universum weten, niets weten van het mysterieuze leven op de bodem van de oceaan.…

Ten tijde van je diepste kwetsbaarheid noemde ik je niet voor niets een Christuskind en heb ik maandenlang nachtenlang om je gehuild. Ik kies altijd jouw zijde en als ridder Lancelot blijf ik jou verdedigen tegen domme antikrachten. Mijn kasteelbrug staat altijd open. Aarzel niet.…

Ik wist niet eens dat die grijze steltlopers ook op kwetsbare vogeltjes jagen. Hevig geschrokken kwam er een aaibare poes naar mij toe, die deze tragedie ook had gadegeslagen en hij troostte me. 'Zulke nare dingen doe jij niet, hé!', zei ik tegen de poes en terwijl ik mijn vingers langs zijn staart liet glijden, wist ik wel beter.…

soms onwaarneembaar vaag en naar onbaat toegerust vanuit alle windstreken, het rijpte al in de as van de geschiedenis door de zielen opnieuw gedolven, geselecteerd in kracht of onvermogen, het is het lot wat de toekomst vanuit het inzicht laat herbeleven, geschreven in een menselijke code waarvan iedereen een sleutel heeft, onmerkbaar kwetsbaar…

vreugdevolle herinneringen in maatpak te drijven op veilige en dus betere tijden verbittering alom, doch onze horizon rust zich in hoop en biedt zicht op een veilige haven die onze kust scheidt van bedrog en loze beloften, ze kust - het verlangen maar vergewist zich van het feit dat een teleurstelling weer een mokerslag zal zijn op de kwetsbaarheid…

wat uw oog voornamelijk ziet is waar molshopen ellende ontstaan u weet ze zitten vol verdriet maar schop er eens flink tegenaan en ze zullen uiteen vallen niet meer bestaan in ons land beschikken we over steile bergen van ellende en schuchtere molshoopjes van geluk en ieder van ons die daar snel wende aan onze molshoopjes die klein en kwetsbaar…

zich af wie haar zo wil zien Ik zelf heb geen ideeën meer Hoe ik de dam van mijn eigen meer moet zijn terwijl het al overstroomt Hun die zijn verbinden ons, omdat ze ons mogen ontvangen en keuren onze omgeving af Ik zie nu pas hoe mooi de naakte boom is die ik toen ook zag Hoe afgebroken een ruïne is En hoe koud leegte kan zijn Dat het kwetsbare…

Het is een of ander mijmering die mijn breekbare-en-kwetsbare in beroering en vervoering brengt tezelfdertijd leest ze de rillingen van een hemels verlangen met her en der wat losse draden van oneindige emoties, gedachten en gevoelens.…

Doorzettingsvermogen en wilskracht zijn zeker pluspunten, de belangrijkste troef is echter mijn motivatie Men vergeet bij tijd en wijle dat ik zo breekbaar ben en ook nog eens een kwetsbaar huisje als een zware last draag, dat gaat niet zonder slag of stoot.…

(In Memoriam Gilbert) gesneden uit goed hout het moet een berk geweest zijn slordig gevlekt weliswaar doch aan bast herkenbaar wit het gebladerte ook in grijze lucht lichtvoetig, te kwetsbaar om de zon niet door te laten de man die vocht met taal totdat het speelgoed werd dompteur van cijfers en wetten als waren het zijn geliefde…

levenswerk muren scheef als een lach grimassen van steen waarmee hij vocht zolang hij zich herinnerde met de bergen sprak hij over de kleine hemel die ze hem gunden en leerde van de geheimen die hem zwijgend omgaven soms woedden er stormen in die hoge ronde horizon zodat zelfs getemd gesteente hem niet kon behoeden want kracht is ook kwetsbaar…

rotsrichel Dan schrijft hij met vleugels de letter V Duikt in een wijde boog In glijvlucht met de klauwen vooruit Treft het lam in de nek Waarna het graaiend neertuimelt Neerstort op een gekartelde klif Het moederschaap waakt vergeefs Want hij aast op een onbewaakt moment Als een ander van honger blaat Maar zo trefzeker als hij lijkt Zo kwetsbaar…

In de wieg van het leven waar liefde in al haar vormen zegeviert terwijl ik vanuit zinderende ether natuur zal gewaarworden en waarnemen daar er niet veel nodig is om m'n breekbare-en-kwetsbare in beroering en vervoering te brengen, een raken nabij.…

Helemaal alleen zonder dak boven mijn hoofd ik ben onzichtbaar Met breekbaar hart en ernstig eenzaamheid in deze veranderlijke wereld kom ik hem tegen, een arm kwetsbaar persoon die er sjofel bijloopt met tijdelijk verlies van gezichtsvermogen die hij nog niet zo lang geleden kreeg.…