Alle inzendingen over laatste

in de adem der stilte sluit ik mijn ogen die laatste zucht verhult alle pijn door liefde gegeven vervulde dromen aanvaarden het heengaan naar ooit weer terug waar die laatste streling mij eeuwig beroert sluit even jouw ogen aanvaard mijn dood…

Bruin heeft geen oren die heeft hij verloren vroeger vertelden we altijd samen verhalen maar de laatste tijd is hij alleen maar stil ik ga straks aan Sint een nieuwe beer vragen want hij is zo stil de laatste dagen dan kunnen ze samen praten gaat hij zich niet meer vervelen want zelf heb ik echt geen tijd moet met mijn computer spelen…

Blijdschap droefheid voor het laatst is het dat wij met zijn tweeën zijn mijn lichaam vult zich met geboortepijn niets dat nog telt een minuut duurt een nacht een hand streelt mijn haar verlangen geeft kracht een laatste zucht een kreet het einde van een gevecht teder wordt jouw warme lijfje op mijn lege buik gelegd...…

Een rustige septemberavond De avond valt vroeg De nacht is lang De laatste zuchtjes van De hete zomeravonden Lichte bries over je huid Licht rillend, gehuld in zomerkleding De laatste witbiertjes Een ultieme groet aan De geslaagde zomer Die heerlijke avond Verwacht men de winter Maar toch eigenlijk ook niet…

Zoute tranen hebben geknaagd aan het papier vlekken van het zoute water bewijs van lafheid van het zich terug trekken uit de strijd die plaatsvond hier een gevecht op leven en dood zo leek het maar we weken van geweld onze laatste uren samen geteld het was onze laatste adem bekneld.…

Ik loop voor de laatste keer door de gang, ik ga je missen, zeg ik zacht.…

Nu het laatste woord op muren geschreven je loopt langs vergeelde letters meeuwen krijsen mussen laten zich niet zien en luipaarden rennen op het dek de stoel gevuld met regen en de horizon grijs. Het laatste woord gesproken stilte de meeuwen mussen de stoel en het woord laat mij alleen.…

Ik schrijf jouw naam in Jade, zie vage contouren van leven, een verlaten huis, jouw laatste woorden en de liefde die we deelden. De moesson lijkt datgene uit te wissen dat wat ons zo verbond. De zachte en lome overgave aan elkaar en de tijd. Een laatste sonate klinkt uit de achterkamer als herinnering aan wat eens was.…

Mijn tijd is bijna voorbij Nog een boodschap voor jou Het enige wat telt ben jij Leef je leven in geluk Neem niets aan maar vecht Het spijt me dat ik mezelf ben Ik probeerde het echt Mijn tijd is aangebroken Ik kan het eindelijk laten gaan Maar nu nog het laatste woord Met de laatste traan Het spijt me Vergeef me……

De laatste rozen bloeien; de regenbui is weer weg nu, al is de lucht nog grijs. Plots is er weer licht in ziel en zinnen en durf ik weer te zingen; niet heel luid maar ingehouden, want de laatste rozen bloeien en de weemoed nestelt zich al in de bomen die hun bladeren verliezen – die verkleuren tot hevig geel en bruin.…

De laatste dag in het oude jaar met al zijn oude zorgen waarin je steeds zegt "morgen, ja, morgen zal het beter gaan" de wereld zal niet meer stil blijven staan en de toekomst nog verborgen.…

Dat is voor elk een laatste tik, al zou men anders wensen. We weten niet hoever hij is, met `t aftellen der tikken, maar op een onverwacht moment, geef je de laatste snikken. Daarom, leef of die laatste tik nu reeds voor u daar is, dan zal het u voorspoedig gaan na uw begrafenis. Openb.21:4…

is dit 't laatste in mijn leven? begin ik aan het laatste jaar? is dit het dunste exemplaar? zal ik zwart papier omslaan, zonder iemand verder gaan? of met gouden pen beschreven, van het nieuwe mensenleven?…

Sla je armen om me heen en hou me vast hou me vast als de tijd het laatste kwartier aangeeft de zon ondergaat en de nacht begint Sla je armen om me heen en hou me vast hou me vast als de tijd zijn laatste adem uitblaast en me meeneemt naar de eeuwigheid Hou me vast…

Nog even zal ik langs de straat de laatste groenten uit de laatste tuin te venten staan. Angst grijpt mij aan: mijn oude China ligt in puin.…

nog 'n laatste dans een laatste slok voordat de nacht overgaat in de vroege ochtend die je omarmt tijdens de weg naar huis kleuren wangen rozig veeg je je lipstick weg was het 'n avond om nooit te vergeten met een glimlach zoek je je sleutels om je nieuwe leven in te stappen…

weg ben je nu puzzelstukjes reiken waar jij en ik volmaakt hemel en aarde zullen zijn bij het laatste vaarwel…

doorleefd groen ritselt een laatste zwoele streling de zomer voorbij…

Die ene sleutel opent ook de laatste deur waar taal toegang heeft…

Een koe is een merkwaardig beest wat er ook in haar geest moge zijn haar laatste woord is altijd boe…

De laatste blaadjes houden zich vast aan de boom, herfststorm laat ze vrij…

ik zie ze vliegen, om mij heen want mijn heengaan was een laatste hoop op een beter bestaan…

laatste station, hoezo op dood spoor beland? vervolg: hemelvaart…

laatste gierzwaluw verkent stil de blauwe lucht en sluit de zomer…

tergend langzaam braakt de winter zijn laatste kou lente in aantocht…

na een laatste worm geniet hij zijn buikje rond in de avondzon foto:Markwin Montanus…

Hoog aan de hemel bewegen kale takken een laatste blad valt…

tussen wit en zwart buigt in krampachtig gevecht de laatste strohalm…

De laatste gast eet het toppunt van eenzaamheid van een koud leeg bord…

Geest zweeft uit de fles druppel van haar laatste traan het zonlicht omhelst.…