Alle inzendingen over lachen

Heel gek is dit: ik kan alleen nog lachen en hopen dat het anders wordt: de druk van het weer, zo heet, zo heet... het werk dat niet opschiet: altijd weer fouten... het willen elders zijn, maar hier moeten blijven en moeten werken en lachen.…

Huil met mij m'n tranen lach met mij m'n lach laat me even inzien het moois van deze dag Neem mijn beide handen houd ze stevig vast zeg me dan vol liefde je bent me niet tot last Geef vandaag je liefde zeg daarbij geen woord maar stel gewoon een daad laat me alleen even weten dat je altijd achter me staat.…

Als jij lacht naar mij, dan zet ik al mijn verdriet aan de kant. Dan pak jij mijn hand en voel ik me weer blij.…

Een meisje lacht, maar omdat ze haar lach kent, Het meisje kan weer lachen, Omdat jij er weer bent.…

Met mijn vrolijke karakter En mijn woeste gedrag Ziet niemand mijn tranen Alleen maar mijn lach.…

Terwijl je gezicht nog rondzweeft in mijn hoofd Fiets ik gebukt naar boven Een donker dauwdeken strekt zich onder mij uit Niets te zien Dus kijk ik omhoog de heldere nachthemel in En bijna even helder als jouw lach Fonkelt daar een ster. Daar moeten we zijn…

Zwakte De gerimpelde lach Die stoïcijnse blik De held op sokken Die zeven kleuren kakte Repoussoir* Mensen, dieren op de vlucht Grote blokken. Van steen Beschouwingen; inzicht Eén apocalyptisch Enorme kathedraal En een flinke reus Een Goliath die verplicht.…

La me nie lachen Ik hou het toch vol La me lachen Ik doe het voor de lol La me nu lachen Lama Spuiglelijke drol…

Ach die tijd, onze tijd van ondergang en overgang, scheidt de dauw die we nu vertrappen, in de middag al verdampt, klampt zich aan het tempo van elke harteklop waarin we mochten hopen, in iedere seconde start en eindig ik, in de avond ligt de ommezwaai met nieuw plaveisel ingelegd, in nesten die we bouwden, resten morgens alweer geslecht…

Je straalt een licht van geluk met oneffenheden langs je slaap rimpelt je wang lichtelijk mee als je lacht. Zo zeker van jezelf verzekerd is een aarzeling te verwaarlozen je weet waar je voor zal zwijgen dus je lacht. Je danst op de maat van je voeten die je volgen naar jouw wens en de wereld ligt even in jouw handen als je lacht.…

Samen beleven we de goede tijden, Bij droevige tijden sta je altijd aan mijn zijde, Elkaar zo ontzettend goed begrijpen, Dat je samen kunt lachen terwijl andere je raar nakijken, We hebben samen kattenkwaad uitgevreten, En samen ontdekken we de geheimen van het leven, Mijn tekortkomingen zijn vergeten, Mijn fouten zijn zo weer vergeven…

Blindelings levend, in het verlengde van hen die voor mij gingen tot hun dood, verwijder mij stilzwijgend van de vragen in mijn hoofd en van alle graven neem ik afstand van wat ik moest beloven, onmerkbaar de weg van het mijne, toch blijf ik ademen, lach ik uit gewoonte, dat is misschien nog het ergste van alles.…

Ik lach om alle kennis die de mensheid heeft vergaard, het stelt niets voor, want de ratio sluit verlichting uit, evenals genotszucht. Ik heb eeuwen gedaan om onder de driedubbele rokken van een Spaanse schoonheid mijn ziel op te hemelen en mijn ruwe lichaam in de waagschaal te gooien als oude lompen.…

Het is niet de droom, het is de werkelijkheid die me doet lachen. Die me doet huilen van grensloos mededogen: kan ik er wat aan doen? Opruimen helpt niet, ordenen is tijdelijk, leven is sterfelijk. De oude man weet het, droomt zich dicht bij de hemel, maar is dat lachen? De wasmachine staat aan, vloeren worden geveegd.…

Ik wou hem zeggen wat ik denk, Maar weet niet hoe ik 't schrijven zal: Want wat een mens in woorden schrijft Mist stem en lach, ach stem vooral. Dat maakt mij angstig of ik soms Verkeerd schrijf wat ik zeggen wil. Was hij maar hier of ik bij hem, Dan zei ik 't zacht en lachte stil.…

Ik zie jouw blije blik ik keer naar de spiegel verhip, dat ben jij niet dat ben ik…

ik je claim gooi die deur dan maar open en laat mij je leiden naar je lach die verdween je lach verdween je lach verdween je lach verdween…

het is nu toch eindelijk wel gebleken dat een lach de traan doet verbleken…

Gedeeld door beide lippen, vanaf een tere huid en bot gedragen naar een lichtend plekje in het landschap, een vol gedekte tafel maakt de spijs zo zoet, gewild door de bruisende lach van je anatomie, de blik van genot in het ongekuiste bloed.…

Met één lach maak jij van mijn nacht zomaar de dag pluk jij voor mij de sterren van de hemel wat ik ook bedenk ik ken geen mooier geschenk.…

We wilden ons kwetsbaar opstellen dus bekogelde ik jou met stenen de eerste zes raakten je niet je borst stootte ze af maar de laatste kwam hard aan ik zag het aan je mond die hing scheef aan je lach ach, morgen leg ik mij voor het oprapen ...…

Het is belangrijk een leven met een lach te creëren. Niet te ontberen door het chagrijn. De pijn van de dag met een kwinkslag te eren. Niet te vergeten dat wij mensen van de tijdelijkheid zijn. Een mensenleven verplaatst zich door zijn tijd. Iedere dag is de vrijheid van een nieuw beleven. Het geeft krediet of het staat in het krijt.…

Laat me lachen!…

Een dokter die doktert aan de waan van de dag; die het wel en wee verpakt in een onbezorgde lach. Laat de lach helen de bitterheid van het hart! Laat de lach genezen als het medicijn van de smart! Laat de lach naar volk en aard, het geluk geven dat in ieder's hart kan worden bewaard.…

Als ik ditjes heb en datjes en ik word beroofd van mijn emoties en geloof ben jij het die gaat lachen je snikt het uit en ik ben dan jou lach buit ik schaamde me een beetje omdat ik wat in mezelf bleef en dan ben jij er die om mij geeft Ik word weer opgewekt en jij kijkt me aan en beleef ik dat ik voortaan alles aan jou kwijt kan…

Als ik kijk naar jou zie ik een groen frisse morgenwei zich laven aan de ochtenddauw begrijp ik waarom de zon iedere keer weer liefdevol verschijnt proef ik ook haar zin in weer een nieuwe dag en elke mogelijke zorg verdwijnt en ik weet mij geen beter begin ik glim mijn eerste lach koester het voorrecht van het ervaren van al die fijne…

Ik lach, op een zomerachtige dag. Ik vecht voor strijd, in een moeilijke tijd. Ik was kwaad en boos, wat was er met me loos? Ik werd bang en wanhopig, zelfs als ik in bed lig. Al die emoties spelen een eigen rol, daarvan word ik soms helemaal dol.…

een luchtige wolk meen echt dat hij mij uitlacht of ben ik het zelf * *soms zie je onbewust in een wolk wat het onderbewuste je diep van binnen wil vertellen – een vorm van spiegelen? Misschien zoiets als de Rorschachtest die gebruikt wordt in de psychologie? Wat jij in die vlekken van de Rorschachtest ziet zou mogelijk iets over…

Kijk ze eens lachen! Kijk ze eens gelukkig zijn! Ze hebben een beperking maar ze mogen er zijn. Kijk ze eens lachen! Kijk ze eens gelukkig zijn! Mongooltjes hebben ook rechten. Hun krijgen ze niet klein. Is het zo erg om anders te zijn? Een leven met een klein vlekje. Laat ze toch gewoon gelukkig zijn! Geef ze hun eigen plekje.…

dat je altijd blijft lachen Want lachen is gezond…