Groene anatomie ?
De horizon raakt
de haartjes in je hals,
daarachter leggen
kleine schaduwen een
groene loper voor mij uit
als ik je aanhoudend strelen
en zoenen mag, verse vrucht
zo van het land getild.
Gedeeld door beide lippen,
vanaf een tere huid en bot
gedragen naar een lichtend
plekje in het landschap, een vol
gedekte tafel maakt de spijs
zo zoet, gewild door de bruisende
lach van je anatomie, de blik van
genot in het ongekuiste bloed.
Zie ook: http://www.pamapoems.nl
Schrijver: Pama, 27 april 2013
Geplaatst in de categorie: liefde